Uitgaan in Studio /K. Het voelt toch altijd een beetje alsof je staat te dansen in de aula van je middelbare school. In zaal twee, waar Elevator people de programmering verzorgt, staan de stoelen van de bioscoop opgestapeld achter een geïmproviseerde bar. Door het gebrek aan een goed lichtplan schijnen de dj's hun platencollectie bij met mobieltjes en fietslampjes.
Toch mag dit de pret niet drukken. Meteen vanaf het begin is zaal 2 goed gevuld en de sets van de DJ's sluiten goed op elkaar aan. Mark Fader warmt de zaal goed op met een lekkere clubset waar veel ruimte wordt gegeven aan hijgerige en kreunende zanglijntjes. Na een uur geeft hij het stokje over aan de Social Disco Club die een set van klassieke dansvloerhitjes neerzet. Alles van Daft Punk tot Hot Chip komt langs en je waant je even op een Noodlanding avond in Paradiso. Vernieuwend is het niet, maar voor wie een avondje uit zijn plaat wil gaan, is het goed toeven.
Hoe anders is het verhaal in de zaak waar NON records huis houdt. De programmering hier lijkt wel een toverbal van verschillende dancegenres. Het gemeenschappelijk kenmerk is dat alle acts hier allemaal de rafelrandjes opzoeken. Verder gaat het van dubstep, naar electro, tot italo disco.
De zaal wordt geopend door Bibio wat een slimme zet blijkt te zijn. Na de release van zijn album Ambivalence Avenue op het prestigieuze label Warp is het hard gegaan met deze producer uit Engeland. In zijn electrofolk producties is het altijd de laatste mooie herfstdag en het appelleert aan een groot publiek. Op het vroege tijdstip van 00:00 uur is de zaal al goed gevuld en het publiek heeft er duidelijk zin in. Meteen vanaf de eerste beat beginnen meisjes met vintage handtas te dansen en de jongens knikken instemmend mee.
Het duurt alleen niet lang voordat de eerste bezoekers de zaal alweer verlaten. Bibio schotelt ze een compromisloze set voor waar een rode draad ontbreekt. Het zijn losse ideetjes en flarden van dubstepbeats waaruit alle folkinvloeden zijn verdwenen. Het staat allemaal ver weg van zijn album, waar de mensen toch duidelijk voor zijn gekomen. “Hoe moet ik hier in Godsnaam op dansen”, verzucht een meisje in het publiek. Ongeveer halverwege de set wordt voor het eerst een herkenbaar nummer gedraaid (Sugarette) en de zaal veert op. Helaas mag het niet al te lang duren, want een paar minuten later verzandt het geheel weer in uitgesponnen bliebjes met veel echo. Een jaar na zijn optreden op ADE '09 is Bibio nog steeds meer een producer dan DJ en lijkt hij live weinig vooruitgang te hebben geboekt.
Het podium wordt snel klaargemaakt voor Palmbomen. Ook met hem is het snel gegaan. Na de release van zijn EP op NON Records is hij benaderd door de Jeugd van Tegenwoordig voor een remix. Ook staat hij als eerste Nederlander op de toonaangevende Maison compilaties van het Franse label Kitsune. Het lijkt alsof Palmbomen in Amsterdam al gemeengoed is geworden. Het is stampend druk in de zaal en de eerste zes rijen kennen al zijn nummers.
Op zijn show valt verder weinig aan te merken en zit prima in elkaar. Voor wie hem al eerder heeft gezien, is het het bekende recept. Een halve cirkel van rechtopstaande TL-buizen omringen hem. Elke beat wordt begeleid met zulke felle lichtflitsen dat je bijna een collectieve epileptische aanval verwacht. Ondertussen brengt hij compleet in zijn eigen wereldje verkerend zijn unieke combinatie van muziek ten gehoor. Italo Disco beats die omlijst worden met ijle synthesizer lijntjes. Af en toe deelt hij een stoot in de maag uit door uit een vintage synthesizers knorrende basslijnen te toveren. Natuurlijk worden alle zanglijnen door een vocoder vervormt
Na Palmbomen betreedt Jimmy Edgar het podium. Een man die in zijn korte carrière al net zoveel genres heeft doorlopen als hier vanavond in Studio /K te horen zijn. Zijn debuut op Warp kenmerkte zich vooral door de combinatie van Glitch en HipHop. Met zijn tweede album XXX duikt hij dieper in de futuristische geluiden van de jaren '80. Compleet met een vuig, seksueel getint randje. Als Prince dance zou maken was hij Jimmy Edgar.
In Studio /K brengt Jimmy Edgar een dampende electroset ten gehoor. Ergens in de buurt van Boys Noize. Alleen in zijn met effecten vervormde stem is een vergelijking met Palmbomen te maken. Hoewel ze mijlen ver uit elkaar liggen is de tempo verhoging van Palmbomen naar Jimmy logisch en mensen blijven in de zaal gevangen. Ze gaan op in de set van Jimmy. Het laatste half uur kapt hij zijn goed opgebouwde electroset drastisch af en gaat hij terug naar zijn Warp roots. Zijn show is dan al een half uur uitgelopen en voor degenen die de complexe ritmewisselingen niet aankunnen vervroegt hij de reis naar huis.
De mensen die wel blijven hangen worden door afsluiter Bear beloond. Bear is de oprichter van NON Records en in alle opzichten de stoerdere variant van Palbomen. Waar Palmbomen met lange blonde lokken en een iets te ruim zittend overhemd het podium beklimt, staat Bear in een strak leren jack achter de knoppen. Ja, ook hier zijn de Italo Disco invloeden onmiskenbaar, maar de ronkende, hoekige basspartijen hebben in zijn set een prominentere rol. Hij leunt meer tegen de electro van Jimmy Edgar aan. Daarmee vult hij perfect het gat tussen de twee voorgaande acts en maakt daarmee de avond een sluitend geheel.
Gezien: NON Records label night, Studio /K, 22 oktober 2010