Natuurlijk, Nils Frahm heeft altijd al met één been in de popmuziek gestaan. Eigenlijk met anderhalf been: ondanks dat de piano altijd in het middelpunt staat en klassieke invloeden nooit ver weg zijn, is het label popmuziek toch het meest op zijn plaats. Jazz is bijvoorbeeld altijd van invloed op zijn composities. Of neem de al genoemde experimenteerdrift die vooral live ten uiting komt. Het is onmogelijk om Frahm op een bepaald genre vast te pinnen. Zelf beweert de man uit Berlijn dat hij snel verveeld is. Ik geloof het direct.
#5DO: Nerveuze Nils Frahm bewijst dat progressiviteit op 5 Days Off thuis hoort
Combinatie van klassiek en elektronisch krijgt Paradiso muisstil
Op Youtube vroeg iemand zich af wat een klassiek pianist toch op al die dance-evenementen moet. Wie Nils Frahms vorig jaar uitgebrachte live-album Spaces hoort, weet het. Ambient in de trant van Brian Eno's Music for Airports, maar ook een experiment met toiletborstels is te horen op Spaces. Het is een overwegend elektronisch album dat bol staat van de experimenteerdrift. Niet gek en al helemaal niet erg dat 5 Days Off de man uitgenodigd heeft dus.
'I'm nervous. You are with so many. Who told you all to come here?' Frahm komt inderdaad onzeker over. Het begint al bij zijn opkomst. De Duitser kijkt schuchter om het hoekje van de coulissen voordat hij het podium oploopt. 'I'm supposed to do an electronic set. So I recorded some shitty techno tracks for you. Don't know if it will work though', zegt hij vervolgens. Een flinke dosis zelfspot om met onzekerheid om te gaan, waarom niet. Het maakt het optreden wat luchtiger.
De podiumopstelling is indrukwekkend. Er staan twee piano's, een analoge synthesizer en een Rhodes piano waarmee hij ook bas doet. Het meeste geluid is handwerk. Frahm kiest hiermee duidelijk niet voor de makkelijke weg. Regelmatig bespeelt hij meerdere instrumenten tegelijk. De nadruk wordt extra op zijn handelingen gelegd doordat de Duitser met zijn rug naar het publiek toe speelt. Hierdoor kan je langs zijn rug precies volgen wat hij doet. Het zorgt voor een veel directere concertervaring. Elke toon die je hoort zie je ook aangeslagen worden.
Het prachtige Said and Done is werkelijk een kippenvelmoment. De emotie die Frahm in zijn spel weet te leggen is ongekend. Hij krijgt Paradiso er muisstil mee. Geen geringe prestatie als je bedenkt dat hij op een dancefestival speelt. Ook single Says is door het intense pianospel op het einde nog spannender dan op Spaces.
Grappig: Frahm kondigt zijn laatste song aan en zet For - Peter - Toilet Brushes - More in. Een magistraal nummer dat op Spaces al ruim zestien minuten duurt. Je zou het de Bohemian Rhapsody van Frahm kunnen noemen. Het begint met een experiment waarbij Frahm met toiletborstels op de snaren van zijn piano slaat. Vervolgens gaat het over op minimalistisch pianospel, om te eindigen met relatief grootse harmonieën en een baslijn. Het nummer is na twintig minuten nog niet af. Hoogtepunt van het optreden.
Frahm zegt wel dat er gerust gedanst mag worden - hij doet het zelf voor door voor de grap flink met zijn kont te schudden - maar dansbaar wordt het eigenlijk nooit. Dat het experiment met de toiletborstels één van de meest dansbare momenten is zegt genoeg. Het optreden bestaat voor een significant deel uit pianospel en het elektronische gedeelte is op zijn zachtst gezegd nogal onconventioneel. En toch werkt het perfect vanavond. Het publiek hangt aan Frahms lippen. Het is goed om te zien dat 5 Days Off nog steeds progressieve acts durft te boeken. In de nacht is er dit jaar weinig ruimte voor experiment. Nils Frahm laat samen met Darkside zien dat progressief boeken heel goed kan werken.