Het begon allemaal met een coverbandje met nummers van Nirvana en Rage Against the Machine, gespeeld door schattige jongetjes met lange haren die nauwelijks boven hun eigen instrumenten uitkwamen. Vijftien jaar later zijn het mannen met rode stoppelbaarden die samen met bassist Don onder de naam Apes In the Orange Grove melodische meerstemmige liedjes maken op hun debuutalbum We Got Time. In een kroegje op de Nieuwmarkt spreekt 3VOOR12/Amsterdam met de bandleden.

Hoe zouden jullie je eigen muziek omschrijven?
Gijs: Het is moeilijk om je eigen muziek te omschrijven, maar vroeger noemden ze het naïeve pop-rockliedjes. De liedjes op dit album zijn wel iets rauwer dan de nummers die we in het begin schreven.
Joep: Een Engelse vriend van ons heeft onze muziek ooit beschreven als 'accessible without being shit'. Dat vond ik de mooiste beschrijving die ik tot nu toe gehoord heb.

Jullie traden eerder deze week met zijn tweeën op in de nieuwe Anita, kan dat gewoon zonder Don?
Gijs: Ja, Don zit momenteel in het buitenland dus we moesten het met zijn tweeën doen.
Joep: We hebben eigenlijk twee manieren van optreden, versterkte optredens in de middelgrote zalen en wat intiemere, akoestische huiskamerconcerten.
Gijs: Die intieme concerten passen goed bij ons omdat we veel meerstemmig zingen, dan is het heel fijn dat je elkaar hoort zoals het publiek je ook hoort. In een zaal zie je het publiek vaak niet goed en daardoor krijg je minder snel contact.
Joep: Versterkt is het voor mij als drummer lekker dat je echt mensen kan laten bewegen en onze wat stevigere nummers komen dan goed tot hun recht. Alle nummers zijn vanuit de melodie geschreven, dus we kunnen het op verschillende manieren aankleden.
Gijs: Normaal gesproken spelen we altijd met zijn drieën hoor, in welke vorm dan ook.
Joep: We hebben wel eens gedacht dat we duidelijker moeten zijn in hoe we ons presenteren, maar we vinden allebei de vormen eigenlijk veel te leuk, we willen niet kiezen.

Hoe komen jullie aan de bandnaam?
Gijs: Het is de Engelse titel van een schilderij van Henry Rousseau, een stel apen in een sinaasappelboomgaard. De stijl van dat schilderij spreekt ons erg aan: kinderlijk, maar ondertussen zit er heel veel werk achter en is er extreem veel aandacht voor detail. Dat past in zekere zin wel bij onze muziek, hoewel er veel werk inzit moet het wel toegankelijk klinken.
Joep: We hebben sinds 2004 al verschillende namen gehad, maar dan bleken deze al te bestaan. In eerste instantie vonden we deze naam te lang, toch roept het mooie beelden op.

Was dit ook inspiratie voor het mooie artwork van het nieuwe album?
Joep: Het heeft inderdaad invloeden van diezelfde schilderkunst.
Gijs: Onze oudste zus heeft de artwork gemaakt, ze woont in Mexico en is grafisch vormgever. We hebben constant per e-mail overlegd over hoe het zou moeten worden.
Joep: Eigenlijk zou ik ook best een videoclip in die stijl willen maken.

Welke muziek heeft jullie beïnvloed?
Gijs: We zijn opgegroeid met de de melodieuze liedjes uit de jaren '60 zoals the Beatles en Kinks, dat heeft ons volgens mij het meest beïnvloed. Het is niet zo dat we daar één op één op willen lijken, het gaat meer onderbewust.

Met welke vergelijking met jullie muziek zijn jullie minder blij?
Joep: Mensen zeiden vroegen nog wel eens dat we op Jack Johnson leken. Daar ben ik inmiddels wel op uitgekeken.
Gijs: En ik vind het ook niet meer leuk om vergeleken te worden met de Red Hot Chili Peppers. Tenzij ze de muziek van het album Blood Sugar Sex Magik bedoelen, maar daar lijken we dan weer niet zoveel op. Ik kan me wel voorstellen dat onze muziek met het album Californication wordt vergeleken, maar daar ben ik minder blij mee.

Welk nummer van We Got time is jullie favoriet?
Gijs: Het is moeilijk kiezen en als je het over twee weken vraagt is het waarschijnlijk weer een ander nummer, maar op dit moment ben ik helemaal weg van So Many Windows, die vind ik er heel krachtig opstaan.
Joep: Ik hou zelf over het algemeen meer van de rustige nummers, ik ben nu het meest gecharmeerd van Can't Lay Down.
Gijs: We hebben goede producers, Frans Hagenaars en Jan Schenk. Niet alles is apart ingespeeld, veel nummers zijn tegelijkertijd opgenomen. Bijvoorbeeld de ritmesectie en de zang, als Joep iets in tempo vertraagt of versnelt, dan kan ik daar in meegaan. Op die manier heeft We Got Time volgens mij meer live-energie gekregen. Er zitten misschien wel kleine foutjes in, maar dat wilden we juist.
Joep: Achteraf kan je alles nog zo mixen zoals je wil, het idee was dat je het samen opneemt. Het nummer Can't Lay Down is bijvoorbeeld, op een pianolijntje na, in één take opgenomen.

Op welk festival zouden jullie volgend jaar graag staan?
Joep: In Nederland spreekt Into The Great Wide Open mij het meest aan. Een wat intiemer festival, geschikt door zijn kleinere publiek. We moeten niet op hele grote velden gaan staan. Er komen ook heel veel goede andere Nederlandse bands, zoals Roosbeef.
Gijs: Ik zou het liefste op Burning man in de Verenigde Staten staan, of op Coachella. Dat lijkt me echt fantastisch!

Apes In The Orange Grove is de opener van de 22e Hollandse Nieuwe-compilatie. Het hele album is nu te vinden op de luisterpaal.