Voor iedereen die de Warmoesstraat kent, is Winston Kingdom al jaren een begrip. Net aan het randje van de Wallen, om de hoek van de Dam, op steenworp afstand van het Centraal Station - de locatie lijkt in alle opzichten ideaal. Het is een bijzonder stukje Amsterdam. Grote groepen joelende Engelsmannen gekleed in tutu's en Supermanpakken, schattig verliefde koppeltjes, vrouwelijke mannen en mannelijke vrouwen - voor ieder wat wils. De Winston speelt als laatste nachtclub in deze buurt een gewichtige rol. Dit is een ongelofelijk herkenbaar cultureel stukje Amsterdam waar niemand zich ooit lijkt te vervelen. De club komt dan ook geen publiek te kort en het toch wat kleinere zaaltje is vaak gevuld met blije gezichten. Dit wil niet zeggen dat de Wallen alleen maar rozengeur en maneschijn met zich meebrengt, want - zoals veel locaties - heeft deze ook enige nadelen. Zo is de enigszins onveilige energie die hier en daar in een straathoek heerst voelbaar en merkt de Winston dat het voor sommige mensen toch iets moeilijker, of onaantrekkelijker, is om ‘s nachts (alleen) over de Wallen te lopen.

In september viert de club alweer haar vijftiende verjaardag. "De Winston zoals wij hem nu kennen bestaat sinds 1995," legt Jeroen, een van de programmeurs, uit. "Het hotel bestaat al veel langer en de Winston was oorspronkelijk de hotelbar." Hij laat een sepiakleurige foto zien die aan de muur in het kantoor hangt. Een wereld van verschil. Eigenlijk is het raam aan de straatkant het enige herkenningspunt. "Toen was de bar al een berucht plekje voor creatieve geesten om samen te komen: artiesten, dichters, muzikanten. In 2006 is Hotel Winston overgenomen door een hotelketen, St. Christophers, die de grote lijnen heeft gelaten zoals ze waren." De afgelopen jaren is er veel veranderd in de Warmoesstraat, maar de meest ingrijpende aanpassing is ongetwijfeld de bijstelling van het coffeeshop-drankbeleid. Dit heeft volgens Jeroen voor de Winston en het hotel eigenlijk alleen maar voordelen met zich meegebracht. Sindsdien is het mogelijk om in de extravagante, zeer luxe rookruimte van het hotel een jointje te roken waardoor de gevreesde vermindering van publiek geen realiteit werd.

Twee jaar geleden onderging de club een grote verbouwing. Vrijwel de hele club is toen veranderd: de bar is verhuisd naar de andere kant van de zaal en aan de straatkant is nu een ruimte met banken en tafeltjes langs de muur. De dj staat nu boven de zaal op een soort balkon waardoor het clubgehalte iets omhoog is gekrikt, maar wat voor de laatste, bezwete dansers wel een onderdanig gevoel met zich meebrengt. Qua promotiebeleid hebben de twee programmeurs, Jeroen en Joep, de touwtjes goed in handen. Met het hotel hebben ze de regeling dat alle gasten bij het inchecken een clubprogramma krijgen en gratis de club kunnen bezoeken. Dit zorgt ervoor dat de zaal zelden leeg is. "Natuurlijk gebeurt het dat we een misser hebben en een avond programmeren die niet zo uitpakt als wij hadden gehoopt, maar daar leren we van."

Winston staat bekend om de combinatie tussen live muziek en clubavonden. Jeroen leunt achterover in zijn bureaustoel en vertelt dat de punk-, hardcore- en indie-genres het beste werken. De live muziek is voor beide programmeurs belangrijker dan de clubavonden, maar het zijn toch die laatste waar de meeste financiële winst uit te halen is en het is duidelijk dat een subtiele wisselwerking tussen de twee essentieel is om de Winston staande te houden. Denk aan Cheeky Monday, bijvoorbeeld. Dit voorheen maandelijkse drum 'n' bass ritueel is de afgelopen vijf jaar zo razend populair geworden dat het nu een wekelijkse ceremonie is.

Op een gemiddelde avond in Amsterdam is de concurrentie moordend en de bijzondere plekjes als de Winston moeten erg hun best doen om hun reputatie als hoogwaardige popzaal op niveau te houden. In tegenstelling tot zalen als Melkweg en Paradiso is de Winston één van de ‘huiskamerclubs’ met een kenmerkende gemoedelijkheid die allesbepalend is voor de sfeer. Veel beginnende bands die nu al weer wat groter zijn als Go Back To The Zoo en HIT ME TV traden voor het eerst op in Winston. Jeroen praat met liefde en enthousiasme over zijn rol als programmeur en voor hem is het gevoel van Winston als huiskamerclub datgene dat hem kippenvel geeft.