Een klein kwartiertje fietsen van Centraal Station, over de Piet Heinkade, vind je Panama. De uitstekende fietsrit langs het water wekt de illusie dat je even buiten de stad bent. René Vidal, één van de Panama-masterminds, legt uit dat ze de locatie juist altijd als voordeel hebben gezien. “Als je op het Rembrandtplein zit hoef je de deur maar open te gooien en toeristen komen in hordes naar binnen lopen. Maar als je de keuze maakt om naar Panama te gaan dan kom je ook echt voor dat ene specifieke feest.  Mensen die hier naartoe komen weten wat ze willen; je gaat niet op de bonnefooi naar de Panama dus heb je geen toevallige passanten die binnenkomen. Er bestaat toch een soort band tussen Panamagangers, al is het de fietstocht heen én terug."

Het monumentale pand bestaat al sinds laat 1800 en was  bestemd als hydraulische krachtcentrale van de Havencentrale Oost. Het concept Panama bestond al toen de huidige eigenaren het zes jaar geleden overnamen. René: “Wij hebben het gelijk heel snel de breedte in gegooid vooral door een hele divers muziek programmering.” René is de creative director van de organisatie. De taken zijn mooi verdeeld en worden goed opgevangen door een enthousiast team van collega's – de één zorgt voor de financiën, de ander zorgt voor alles wat met eten en drinken te maken heeft en René zelf zorgt voor het publiek. “Een restaurant is het altijd geweest, het is een eigen pilaar en zeven dagen in de week open. De club staat daar los van maar het vult elkaar goed aan."

Het is meteen duidelijk dat de organisatie voor alles open staat. Het is de bedoeling dat Panama zowel een broedplek voor aankomend talent is als een podium voor de gevestigde orde. Sinds anderhalf jaar zijn er twee programmeurs bij gekomen om de muzikale diversiteit nog spannender te maken. Dat trekt ook een breed scala aan publiek. “Van keiharde techno tot rock muziek, je kan het zo gek niet bedenken of het staat er." En dat is precies wat deze plek zo speciaal maakt. Of de focus meer op beginnende bandjes of gevestigde namen ligt is niet een vraag die van toepassing is. Het bekrachtigen van allebij deze elementen is het doel. Alles kan. René praat met passie en is trots op deze verscheidenheid. “Van de meest alternatieve rocker tot de hipste BN'er, alles komt hier binnen. Dat maakt het niet alleen als bezoeker aantrekkelijk, maar dit contrast maakt het ook voor de medewerkers iedere dag boeiend."

Ze hebben een realistische insteek en zien in dat het geen zin heeft met Paradiso of de Melkweg te concureren.  Het 'opstap podium' wat  Panama biedt blijft een verleidelijke aanvulling op wat de stad al te bieden heeft. Daarentegen is het énige échte, fundamentele verschil dat Panama geen gesubsidieerde stichting is maar een commercieel bedrijf dat zich zonder financiële hulp van de gemeente moet redden. Panama is niet alleen als podium erg bereid om jong talent kansen te bieden maar heeft ook als bedrijf een bijzondere werkethiek. De eigenaren zijn zelf onderaan begonnen en wekken niet de illusie de hoogte te zijn ingevlogen. Jonge werknemers krijgen zowel in het restaurant als in de club de kans om zich van rups tot vlinder te ontplooien.

Nieuwsaandacht is een ander onontkomelijk aandachtspunt. “Heb je een snackbar waar s’nachts vijf mensen naar buiten komen dan hebben mensen er geen last van, maar heb je een locatie waar je op een gegeven moment  vijf, zes honderd mensen naar buiten komen dan ben je voor de buurt altijd een vorm van overlast. En nu zijn wij toevallig in deze buurt één van de grootste spelers, dus als er herrie buiten op straat is dan komt het toch van Panama af. We hebben sinds kort de uitgang verplaatst en mensen komen nu op de Piet Heinkade naar buiten. Ook zijn we met een ander geluidsysteem in de weer en hebben we parkeerwachters buiten rondlopen. Alles wat we konden bedenken om te doen hebben we gedaan. Maar overlast helemaal laten verdwijnen is onmogelijk."

Dat het met de economie niet denderend gaat is ook te merken in het clubleven.En dat is volgens René in heel Nederland is. Waar dit precies aan ligt is moeilijk te benadrukken en de crisis-conclusie ligt zoals altijd stiekem om de hoek te loeren. “We zitten in een soort gastenlijst cultuur,  mensen hebben toch steeds meer moeite met het betalen van entree. Ook het aanbod is een belangrijke factor. Dat is in de laatste tien jaar vertienvoudigd. Er zijn iedere dag festivals en strandfeesten waar dertigduizend mensen op af komen.  Als horeca ondernemer in Amsterdam merk je toch dat het publiek krimpt. Je moet echt drie keer zo hard werken en creatief programmeren  om de zaak vol te krijgen.”

Maar, al met al is René een gelukkig man. “Zolang ik gezond ben en elke dag kan doen waar mijn passie ligt, dan ben ik al een bevoorrecht mens".