Na alle prijzen te winnen die er in een kalenderjaar te winnen zijn mag Yori Swart ook de Grote Prijs van Nederland bijschrijven aan haar zegereeks. Vanaf het middaguur ziet een volle Paradiso hoe de 6 overgebleven deelnemers hun laatste kunstje opvoeren en wordt duidelijk dat magie (Yori Swart) en eenvoud (Port Of Call) het meest lonen.

Yori Swart wint de Grote Prijs van Nederland 2011

In volgorde van optreden spelen Half Way Station, Port Of Call, Sue The Night, Jeroen Kant en Ratten In de Schuur, Angela Moyra, Yori Swart en Nicole Bus, de winnaar van 2010, de middag vol. Na de winst van alle competities die te winnen zijn (de Amsterdamse Popprijs 2010, NH Pop Award en de Sena Performers POPnl Award 2011) valt ook jury en het publiek (2e achter Jeroen Kant) van de Grote Prijs voor de magische soulliedjes van Swart. In dat opzicht  kan 2011 hét jaar van Yori Swart genoemd worden. De jury -Jasper van Vugt (popjournalist van o.a. OOR), Odilo Girod (ex-Coparck) en Matthijs van de Ven (Onder Invloed)- omschrijft Yori Swart als pure magie binnen het genre die op een erg professioneel niveau wordt uitgevoerd.    

Port Of Call, de éénmans singer-songwriter-act van Pieter van Vliet uit Rijnsburg, wint niets maar wordt door de jury geroemd om 'de opgevoerde eenvoud in je eentje, die meer indruk maakt dan alle singer-songwriterbands bij elkaar'. Het publiek gaat duidelijk voor Jeroen Kant & Ratten In De Schuur, de meest theatrale act van de dag. Hij weet met zijn teksten en uitstraling de zwakke plek van de zaal te raken. Omdat hij met zijn band zowel innemend als feestelijk voor de dag komt, wordt zijn muziek breed gedragen. Juryleden Signe Tollefsen en Eefje de Visser roepen Gino Bombrini, de percussionist van Jeroen Kant, uit als beste muzikant.

Alle optredens op een rij
De Rotterdamse band Halfway Station bijt om 13:00 uur het spits af en weet te boeien met zelfgemaakte instrumenten en interessante composities. Na optredens dit jaar op Metropolis en Oerol maakt de band een zeer gedreven indruk. De meeste aandacht wordt getrokken naar de aparte opstelling van de drums. Twee percussionisten spelen tegelijk op één drumstel, waaruit blijkt dat een melkvat ook prima kan fungeren als drum. Na een twintigtal minuten spelen neemt de band afscheid en heeft de presentator de zware klus om het afbouwen van de grote hoeveelheid instrumenten op het podium vol te praten.

Het is een enorm contrast wanneer de grote setting wordt vervangen door een stoel en een gitaar. Port Of Call bewijst gedurende zijn optreden dat die ingrediënten genoeg zijn om een zaal plat te spelen. Port Of Call, eigenlijk gewoon Pieter van Vliet, wekt met zijn verlegen- en oprechtheid sympathie op bij het publiek. Deze éénling laat zien wat er met een singer-songwriter wordt bedoeld. Het juryrapport is dan ook lovend: “als éénling net zo goed als een hele band”. Het moment waarop hij zonder versterking en slechts gewapend met een ukelele het laatste nummer brengt en de zaal muisstil meeluistert is een absoluut hoogtepunt van de middag.

GOEDESMIDDAGS! Op die manier opent Sue The Night haar korte gig. Het is meteen duidelijk met wat voor artiest de zaal te maken heeft. Sue The Night is een energieke blondine met karakteristieke bolhoed. Haar formule is eenvoudig: poppy meerstemmige nummers en een flinke dosis energie. Hoewel er aandachtig word geluistert komt haar energie niet altijd even goed over op de zaal. De energie is soms iets te veel voor het zittende publiek in Paradiso. Toch weet ze met een aantal sterke nummers het publiek vast te houden.

Na een korte pauze, waarin er al de mogelijkheid is om te stemmen via een heuse stempilaar, is het de beurt aan Jeroen Kant en de Ratten in de Schuur. Hij heeft zonder enige twijfel de meeste fans meegenomen naar Amsterdam. Jeroen Kant wordt gekenmerkt door zijn sterke Nederlandse teksten. Muzikaal blijft het soms wel een beetje gebrekkig en eentonig. Hij blinkt vooral uit op theatraal vlak. De show lijkt volledig geënsceneerd en er komen naast muziek ook gedichten (over Albert Verlinde), korte verhaaltjes en een heuse striptease voorbij. Na het laatste nummer, dat luidkeels door zijn fanschare wordt meegezongen, staat Jeroen Kant zonder shirt en slechts met een paar vleugels om op het podium. Voor zijn meegereisde publiek kan het dan allang niet meer stuk.

Terwijl het podium alweer wordt omgebouwd staat er links achterin een meisje in een roze shirt vrolijk te zwaaien naar vrienden en familie. De nog altijd even enthousiaste presentator vermeld ons dat het meisje de volgende finalist is: Angela Moyra. Haar marketing en promotie is alvast goed geregeld: vooraf kregen we een kaart aangereikt met daarop de mogelijkheid om een gratis nummer te downloaden. Angela Moyra maakt ondanks haar jonge leeftijd een zeer zelfverzekerde indruk. Één van haar nummers: Timid heeft inmiddels al een plaats bereikt in de iTunes top 100. Doordat het stuk voor stuk mooie rustige liedjes zijn, zijn we aan het eind van haar optreden complete weggezakt in de stoel.

Wanneer Angela Moyra onder een luid applaus het podium wil verlaten krijgt ze een bemoedigende omhelzing van de laatste finalist. Het is de beurt aan Yori Swart, die eerlijk toegeeft zenuwachtig te zijn nadat ze de optredens van haar concurrenten heeft gezien. Bij de eerste snaaraanslag lijkt dit compleet om te slaan en gaat Yori Swart compleet op in haar muziek. Het oordeel van de jury dekt de hele lading: ‘Yori Swart is een begenadigd muzikante; ze speelt vol overgave en passie. Ze heeft alles onder controle en weet magische momenten te creëren’. Na het eerste nummer, dat solo wordt gespeeld, volgen twee bandleden. Een aantal nummers met schitterend samenspel op de gitaar én bovenal fantastische samenzang maken het publiek sprakeloos. Het lukt Yori Swart om het publiek een zanglijn mee te laten zingen, wat resulteert in een prachtige intieme afsluiting van haar optreden.

Het laatste optreden is voorbij en in Paradiso hangt het in de lucht: Yori Swart is dé gedoodverfde favoriet om vandaag de Grote Prijs van Nederland te winnen. In het publiek gonst het inmiddels van de geruchten. Na een zeer sterk optreden van Nicole Bus, de winnaar van 2010, wordt het dan eindelijk bekend gemaakt. In een uitreiking met een hoog X-factor gehalte (licht uit, spot aan) wordt bekend dat de vakjury Yori Swart als winnaar heeft aangewezen. Ze wint hierdoor naast een geldprijs van 5000 euro een fotoshoot, clipopname, studiotijd, carrierehulp en een aantal plekken op festivals (waaronder Eurosonic).

De kans is zeer groot dat we na dit jaar ook in 2012 een hoop gaan horen van Yori Swart. De Grote Prijs maakte eerder namen als Lucky Fonz III, Roosbeef en Eefje de Visser groot. Na een lange middag vol talenten verlieten we tevreden de grote zaal, met als herinnering een hoop goede stemmen en liedjes. Het is in ieder geval duidelijk dat het in dit genre barst van het talent. We kijken nu al uit naar de sterren van morgen op De Grote Prijs van Nederland 2012.

Overzicht van de uitslag:

Grote Prijs van Nederland singer-songwriter 2011:
1. Yori Swart

Xite Publieksprijs 2011:
1. Jeroen Kant & Ratten In De Schuur
2. Yori Swart
3. Sue The Night

MCN Beste Muzikant 2011:
Gino Bombrini (percussionist van Jeroen Kant & Ratten In De Schuur)

Gezien: Finale singer-songwriter Grote Prijs van Nederland 2011, Paradiso, 10 december 2011