De laatste keer Plug & Play met Bombay

Tekst en foto's: Reinout Bos ,

De kogel is door de kerk. Gister liet Bombay iedereen weten er mee te stoppen. Vorige week waren we nog op bezoek bij hun repetitie. Er leek nog geen vuiltje aan de lucht maar desondanks zullen wij en de rest van de wereld, het in 2017 helaas zonder Bombay moeten doen. Hierbij ons aller laatste interview met Bombay. Toen we nog van niks wisten...

Bombay bestaat uit Matthias (gitaar en zang), Gijs (Bas) en Lisa Ann(drum). Begin dit jaar knalde ze in de OT301 hun album Show Your Teeth eruit. Dit album zou bij iedereen in zijn top 10 moeten staan voor dit jaar. Wie niet los gegaan is op Slow Motion heeft in 2016 eigenlijk niet geleefd. Onlangs kwam hun nieuwe videoclip Friendly Fire en brachten ze de EP 7” uit. Dit jaar sluiten ze definitief af met avond vol fantastische opkomende bands in Paradiso waar ze als kers op de taart zelf voor de laatste keer spelen. 

De Bunker van Bombay
Het is deze serie nog niet gelukt om op een ‘normale’ plek terecht te komen, laat staan een normaal interview te houden. Dat gaat in de rest van 2016 ook niet meer lukken. We zijn hoopvol voor 2017. Vandaag gaan we onder de grond. In 1947 heeft de gemeente Amsterdam midden in het Vondelpark een schuilkelder laten bouwen, beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Tegenwoordig doet deze schuilkelder dienst als creatieve exploitatie plek onder de naam de Vondelbunker, vlak daarnaast zit een kleine oefenruimte verstopt. Zware metalen deuren vol roest, massief beton, een klamme grotachtige lucht en het gebulder van tram 3 boven je hoofd, welkom in de repetitieruimte van Bombay.

Het is vandaag een beetje geluk bij een ongeluk. Drumster Lisa Ann kan onverhoopt pas later waardoor de repetitie pas later kan starten en we haar vandaag moeten missen. Gelukkig hebben Gijs en Mathias daardoor wel alle tijd voor een interview tijdens een ontzettend drukke periode voor de band. Ze beginnen eerst met het klaarzetten van de talrijke modules en pedalen. Waarna er even ingespeeld wordt en er meteen aan de effecten van de nieuwe tracks gesleuteld wordt. Uit alle apparatuur komen langzaam de bekende doordringende melancholische geluiden voort waar Bombay ons dit jaar zo mee in heeft gepakt.

Hoe zijn jullie hier terecht gekomen?
Gijs: “Het begon in 1914…”
Mathias: “Haha, nee, hier repeteerde Voicst vroeger, en daar speelde ik een tijdje bij. We zaten eerst in Utrecht. De bus kwam ook uit Utrecht, dus ook als we gespeeld hadden moesten we naar Utrecht. Dan konden we alleen nog maar met de nachttrein naar huis. Terwijl niemand van ons in Utrecht woonde. Ik weet niet meer wie dat logistiek verzonnen had maar we hadden wel een gratis oefenruimte. We konden daar al onze spullen laten staan en zo. Dat was wel chill, maar de hassle om 3 uur s’ nachts de boel uit te laden en direct naar huis te willen gaan was dodelijk. Soms was de nacht trein net weg en sta je een uur te wachten... Vaak ben je dan ook nog eens zelf vrij nuchter, en zit je tussen allemaal lamme mensen, dat was echt een heel slecht idee. Dit is voor ons allemaal veel centraler.”

Hoe lang duurt een repetitie?
Mathias: “Meestal blokken van 4 uur, maar op het moment zijn wij een van de meest actieve acts hier en dan kunnen we ons dus makkelijk veel op blokken inschrijven. We kunnen het ook goed met iedereen vinden hier.”

Gijs: “Op tijd de vuilniszak vervangen en dan hou je iedereen te vriend. De tijden variëren een beetje op de taak die we die dag gaan doen. In sommige repetities gaan we gewoon jammen en daar komen dan soms nummers uit. Maar het is ook vaak zo dat we aan een demo werken die Mathias heeft gemaakt.”

Mathias: “Dat heeft ook te maken met hoe deze band werkt. Meestal werk ik eerst de nummers en de parts uit, vanuit daar gaan we dan verder. Een van de nieuwe tracks op de 7” heeft een rif die er hier in één keer uit kwam. Dat stond op een voice memo. Op een gegeven moment dacht ik, daar moet ik eigenlijk wat mee gaan doen en daar kwam dan die nieuwe track uit.”

Hoe ga je hier verder te werk?
Mathias: (wijst naar een duur uitziend apparaat waar ik mijn camera onbewust bovenop heb gelegd): "We hebben deze mooie installatie en die zorgt ervoor dat we eigenlijk nooit zomaar kunnen gaan doen wat we willen. We werken met samples die getriggerd kunnen worden. Er zit een looper in die live gitaren af kan spelen. Die zetten we op een soort sequence. Vaak werken we vanuit een demo die dan al helemaal af is. Daar pakken we dingen uit die we samplen, en live kunnen triggeren. Als we de commands zo op de sequence zetten dat daar de gitaren op aan en uit kunnen gaan dan kunnen we met zijn drieën een geproduceerde sound live neerzetten. We zijn daardoor alleen niet plug and play, maar meer plug, plug, plug, plug, plug, plug, plug and play. Vooral bij de drums zorgt dat voor extra motorische handelingen en skills. Bij mij en Gijs is het zo dat als we een loop in spelen hij zo goed mogelijk op de click moet zitten. Want als hij dan terugkomt en hij zit niet goed dan hoor je dat meteen. Dan is alles kapot qua timing, en iedereen heeft daar een rol in. Als Gijs heel erg gaat lopen hangen, gaat Lisa langzamer spelen waardoor mijn loop te langzaam is. Dan komt hij terug in het tweede refrein en dan klinkt het fucked up. Dus we moeten de hele tijd elkaar in check houden en on point zijn.”

Gijs: “Uiteindelijk speel je daardoor strakker dan ooit. De rol van de samples valt overigens redelijk mee, maar de structuur staat vooral vast. Als je nummers veel speelt dan ontdek je wel kleine momentjes waar de speelruimte zit. Als alle samples een keer zouden wegvallen dan zou de basis van gitaar, bas en drums er nog wel staan. Het is niet dat ze dingen echt over nemen maar meer aanvullen. “

Hoe is de onderlinge dynamiek?
Gijs: “Eigenlijk zijn de demo’s van Mathias vaak zo duidelijk dat daar niet heel veel meer aan hoeft te gebeuren. De onderlinge dynamiek ontstaat meer bij de voorbereiding voor de live uitvoeringen en hoe we dat op gaan pakken. Live wil je er momenten in zetten om het extra interessant te maken voor het publiek. We zijn hier heel erg gericht op een goede sound te zoeken bij de nummers. Dat is misschien wel het moeilijkste. Juist omdat we zoveel met het geluid doen eist dat veel precisie.”

Wat kunnen we van jullie verwachten de komende tijd?
Mathias: We hebben de 7” net uit en we hebben een grote afsluitende show op 30 december in Paradiso.

Gijs: “Ja! We zijn nu zo hard aan het werken aan die laatste show van dit jaar, dus daar zijn we heel erg op gericht. Het is gewoon een super vol en vet jaar geweest en dan is dit gewoon de laatste uitsmijter. We hebben de kleine zaal en de grote zaal en die mogen we vullen met allemaal bands die we vet vinden.”

Mathias: “Het is ook vooral ook wel heel erg tof dat alle bands die we wilden ook hebben kunnen krijgen. We hebben met alle bands ook wel echt een persoonlijke connectie. Dus daar kijken we heel erg naar uit. Het is een beetje de afsluiter voor dit jaar en deze plaat.”

Showtime
Nu blijkt dit de aller laatste show van Bombay te gaan zijn. Wil je nog een keer weten hoe alle commands, loops en sequences van Bombay live door een zaal dreunen, kom dan 30 december naar Paradiso. Daar valt het afscheid van het jaar, een dag voor de jaarwisseling. Een pre-oudejaarsavond gevuld met namen als: Concret Knives, Cocaine Piss, Joe Goes Hunting, David Douglas, Adolf Butler en niet te vergeten ons eigen Amsterdamse Canshaker Pi en EUT. Het knallende einde van Bombay. We gaan jullie missen.