Hun laatste album Hidden, dat april dit jaar uitkwam, ging als een speer. "We hebben op onvoorstelbaar veel mooie plekken al mogen spelen dit jaar. De aftrap met onze presentatie in Paradiso en daarna tal van clubs door het land, maar ook in België, Frankrijk, Turkije en het Hongaarse Sziget als hoogtepunten."
De plaat bracht zogezegd onverwacht succes, waaronder de nominatie voor de 3voor12award. "Ja, de nominatie voor de 3voor12 award was erg leuk, vooral omdat onze muziek er eigenlijk niet zo thuis lijkt te horen. Maar dat is juist precies wat we willen, mensen met andere muziek in aanraking brengen."
Dat de band afrobeat maakt, betekent niet dat ze enkel voor eigen kerk prediken en continu met andere afrobeat-muzikanten het podium delen. "Integendeel, wij spelen op zoveel verschillende plekken en komen eigenlijk vaker andere bands in het popcircuit tegen dan deze bands. Maar omdat je affiniteit hebt met dezelfde muziek is het wel extra leuk om elkaar dan tegen te komen. Tony Allen hebben we al eerder mogen ontmoeten en Woima Collective ook. Met een band als Bixiga 70 die nu voor het eerst in Europa is, hadden we wel al wat contact via Facebook en mail."
Vliegtuig in, vliegtuig uit met z'n negenen
Jungle By Night verovert dit najaar Europa en reist af naar het kloppend hart van de afrobeat; Frankrijk
Over heel de wereld wordt de grondlegger van de Afrobeat, Fela Kuti, nog altijd geëerd met evenementen. Vorig jaar zetten Jungle by Night en Paradiso ook een tribute neer voor de grootmeester. Na het grote succes werd snel besloten hier een jaarlijks terugkerend evenement van te maken. Vanavond wordt Paradiso dus voor de tweede maal omgetoverd tot The Shrine in Mokum, met mooie aankleding, lekker eten en natuurlijk heel veel toffe muziek geïnspireerd op het werk en leven van Fela Kuti. Huisband en gastheren zijn uiteraard de mannen van Jungle by Night, die midden in hun Europese tour zitten overigens. Reden genoeg om de jongens eens aan de tand te voelen over hun inspiratiebron; Fela Kuti.
Ze zien zichzelf niet als de gedoodverfde vaandeldragers van het genre. "We denken zelf ook liever niet in genres omdat we uit zoveel verschillende stromingen inspiratie halen en daar onze eigen muziek mee maken. Maar wat we wel heel tof vinden is dat mensen van onze leeftijd dansen op platen van helden zoals bijvoorbeeld Poly Rythmo of Orchestra Baobab. We zijn eigenlijk niet zo bezig met titels of benamingen. Ik zie ons eerder als grensverleggers, al zijn wij daar niet heel bewust mee bezig.
Vorige week startte hun tour in Frankrijk, wat een heel andere ervaring blijkt. "Frankrijk is erg leuk om te spelen. Het publiek reageert heel erg enthousiast op onze muziek (en de rode wijn) en de catering backstage is een stuk beter. Het is grappig om te merken dat ze in Frankrijk nog steeds nauwelijks Engels spreken. Laatst speelden we op een festival op de campus van een universiteit. Toen we na het concert nog spraken met bezoekers, merkten we dat ze amper begrepen wat we zeiden. We zeggen om die reden inmiddels zelf wat in het Frans als we daar spelen en dat bevalt dus een stuk beter."
De negenkoppige band had in Nederland af en toe al moeite om met alle apparatuur ergens te geraken. Dat is er met de Europese tour niet makkelijker op geworden. "Logistiek blijft met zoveel man altijd lastig. De negen-persoonsbus die we huren biedt vaak uitkomst en voldoet prima voor Nederland en België. Nu naar Frankrijk nemen we toch het vliegtuig. Zo vlogen we gister nog naar Saint Etienne (Zuid-Frankrijk) en kwamen we vanochtend weer aan op Schiphol. En na Felabration vanavond rijden we morgen weer terug naar Nancy. We hebben inmiddels wel een chauffeur geregeld voor dit soort lange ritten, om onszelf een beetje te sparen. Maar het blijft steeds weer passen en meten. Wij vragen de organisaties of zij de backline kunnen leveren, zodat wij zoveel mogelijk spullen mee kunnen nemen zoals de Hammond, congas, dun duns etc."
Afrobeat leeft meer in Frankrijk dan in Nederland volgens de jongens. "In Frankrijk zijn ze sowieso beter bekend met wereldmuziek dan in Nederland en er bestaan veel Franse afrobeatgroepen. Maar vergeet niet, veel van Fela Kuti's bandleden wonen nu in Parijs of Frankrijk en zijn daar verder gegaan."
Uiteraard is de godfather van de afrobeat ook een inspiratiebron voor hen geweest. "Ik kan me niet echt meer het exacte moment herinneren wanneer ik voor het eerst Fela Kuti hoorde, het stond bij ons thuis gewoon op, net zoals muziek uit Mali en Ethiopië. Ik herinner mij wel dat toen we net met de band begonnen en muziek uitwisselden, we elkaar toch vooral erg bestookten met Fela Kuti. Het meest inspirerende van Fela vind ik de feilloze spanningsopbouw die hij aanbrengt in nummers. Daarnaast is Fela Kuti ook een inspiratiebron door de manier waarop hij al die verschillende instrumtenten een plaats geeft en hoe je met veel man tegelijk muziek maakt zonder dat het te vol klinkt."