Waar kom je vandaan en hoe ben je in aanraking gekomen met muziek, DJ-en en 2-step/dubstep?

Ik luisterde rond mijn 14de jaar vooral veel naar R&B en hiphop. In die tijd kocht ik mijn eerste 2 draaitafels, kreeg een mixertje voor mijn verjaardag en had de intentie om met een vriend, die ook heel erg met muziek bezig was, een DJ-team te vormen. Ik had mezelf toen al DJ Gomes genoemd, naar mijn Kaapverdische opa. Ik vond het een solide naam en dacht dat het wel cool zou zijn om een beetje mijn roots erbij te betrekken. Ik ben geboren als Theo en dat gaat natuurlijk niet, haha. Daar moesten we dus even wat anders van maken. Maargoed, die 2 draaitafels hadden geen pitchcontrol omdat ik er de ballen verstand van had. Op een gegeven moment had ik een platenspeler met pitch aangeschaft zodat ik kon gaan mixen. Toen ben ik tapejes gaan maken en rond gaan sturen. Er was destijds een organisatie, Uptown genaamd, die een platform bood voor jong talent. Ze organiseerden gesubsidieerde feestjes en festivalletjes, bijvoorbeeld in het Amsterdamse Bos waar veelal onbekende mensen hun gang konden gaan. Ik mocht daar een paar keer draaien en onmoette zo een keer iemand van City FM die vroeg of ik een tapeje op kon sturen omdat ze iemand zochten voor een radio show op vrijdagavond genaamd The Kick Off. Ik was toen een jaar of achttien. Tot mijn verbazing werd ik toen uitgekozen om de muziek te verzorgen voor die show. Ik mocht toen steeds vaker draaien en zo ging het balletje rollen.

Ik had van kinds af aan al een brede muzieksmaak, van techno- en trance cd’s tot The Prodigy - hun stijl vond ik heel dope, ik hield van die breakbeats. Zo rond 1999 hoorde ik voor het eerst 2-step. Dat was ook een beetje breakbeat maar had ook invloeden van R&B en hiphop. Ik ben toen dat soort platen gaan kopen, al deed ik daar zelf nog niet zoveel mee. Op een gegeven moment begon ik de stijlen te mixen; alleen maar hiphop of R&B draaien werd me te saai. Toen ontstond er een sound die de weg voor mij baande naar Speedfreax, waar ik de 2-step en UK garage draaide die ik dit jaar gevraagd ben te draaien bij 5 Days Off.

2-step was wel echt een hype en zoals dat gaat bij hypes kletterde dat op een gegeven moment naar beneden. In die periode begon grime zijn opkomst te maken. Dat was heel rauw, veel harder en donkerder. Ik vond het wel vet en heb ook die sound meegenomen in mijn stijl. Inmiddels was het 2004 en terwijl menig DJ alweer opging in de nieuwste hype bleef ik hangen in mijn grime-trip draaiavonden, inmiddels in de kleine zaal van Paradiso. De term dubstep bestond toen nog niet eens. In Paradiso heb ik de eerste drie jaar een beetje staan aankloten, soms voor 3 man, soms voor 50 man. Dat was het begin van de Oi! feesten in de grote zaal die nu na 7 jaar soms in de voorverkoop al uitverkopen. Oi! is nu echt een grote naam op het gebied van dubstep in Nederland.

In een interview in maart 2009 van State Magazine zei je: "Ik ben nog steeds wel bezig met grime, maar het huidige aanbod is minder interessant.” Is dat nog steeds zo?

Nee dat is helemaal niet meer zo! Grime is juist heel leuk aan het worden met nieuwe, geheel instrumentale producties. Wat voor mij persoonlijk speelde is dat grime voornamelijk leunde op beats met MC’s die eroverheen rapten. Op een gegeven moment begon ik de MC’s wat minder te vinden. Daarnaast maakte dubstep zijn opwachting en zag je dat veel grime producers dubstep-achtige dingen gingen maken. Dus het genre was een tijd lang wat minder interessant maar dat is nu zeker anders. Zie bijvoorbeeld artiesten als Swindle, Ratchet en Terror Danjah.

De Oi! Feesten zijn sinds 2004, toen je begon, via moeizame startjaren inmiddels uitgegroeid tot een groot succes. Er hebben inmiddels al Oi! edities plaatsgevonden in Rotterdam en Den Haag. Aankomende april maakt  Oi! een uitstap naar Eindhoven. Wat zijn jouw ambities  en plannen voor deze feesten; hoe zie je de Oi! Feesten over 5 jaar?

Oi! vond vorig jaar inderdaad 2 keer, met succes, plaats in Rotterdam dus het breidt zich inderdaad al meer uit. Naast de Oi! feesten organiseer ik ook Mosh, tevens een met regelmaat  terugkerend dubstep feest. Dubstep kent zoveel verschillende stijlen, zo kan je heel hard gaan of de intellectuele en diepere kant pakken of juist meer de grime kant op.  De verschillende stijlen mengen op één avond is moeilijk, daarom heb ik ervoor gekozen het te splitsen. Met Mosh, dat sinds een jaar of 2 bestaat, draai ik de wat hardere party dubstep en met Oi! zoek ik de wat diepere kant van dubstep op.

Ik ben niet echt bezig met het buitenland, er gebeurt daar al genoeg en ik heb het bovendien al druk genoeg met het hier allemaal klaarspelen, het is vrij hectisch. Ik heb vorig jaar 2 keer in Londen gedraaid maar eigenlijk moet je als producer echt met een hele dikke plaat komen, wil je als buitenlander jezelf echt op de kaart zetten. Ik heb afgelopen jaar te weinig tijd besteed aan producen daarom heb ik voor dit jaar het voornemen om daar verandering in te brengen. Ik wil mijn skills als producer naar een hoger niveau tillen en sowieso  minimaal 1 release uitbrengen op mijn label. In april ga ik overigens 2 nieuwe tracks op Oi! Recordings uitbrengen. Een van Benga, genaamd Transformers. De andere track is van Kutz en heet Shake It.

Waarom heet Oi! Oi? Want het is ook een substroming in de punkmuziek, die vooral door skinheads beluisterd en geproduceerd werd. Zou dus misleidend kunnen zijn...

Tja, het is vernoemd naar de plaat van More Fire Crew die het beste de overgang typeert van garage naar de harder kant van grime.  Die plaat is echt een classic. Daarnaast is de kreet Oi! natuurlijk een typisch Engels iets en verwijst daarmee naar de geografische roots van deze muziekgenres. Na verdere research (inmiddels waren de Oi! feesten al een gevestigde naam) kwam ik erachter dat het ook een punk genre is. In 2006 organiseerde ik een Oi! feest in den Haag. Toen ik daar aankwam met een collega DJ uit Engeland stond er er inderdaad een groepje punkers die vroegen of er een punkavond was. We wisten niet waar ze het over hadden. “Punk? Nee, dubstep man!”. Zij begrepen er niets van..

Je hebt sinds eind 2009 een een eigen label, Oi! Recordings. Wat is de impact hiervan op je muzikale carrière?

Ik krijg veel meer muziek toegestuurd, van zowel nieuwe als gerenommeerde producers. Het succes van de Oi! feesten biedt hierbij natuurlijk een goede fundering; mensen weten wat ze van me kunnen verwachten. Het oprichten van een label is wat dat betreft een natuurlijk voortvloeisel en een logische stap  geweest. Het genereert ook meer boekingen.

In maart sta je voor de 6de keer in de line-up van 5 Days Off. Waar kijk je het meeste naar uit?

De DMZ-avond in Melkweg. Dat wordt een dubstepavond met een gruwelijke line-up waar ik heen ga als bezoeker. En natuurlijk heb ik zin in mijn eigen set op Colors in Paradiso, op 5 maart. Ik ben gevraagd de oude garage te draaien waar ik vroeger mee begonnen ben dus dat wordt lekker oude plaatjes uit de kast trekken. Er draait veel nieuw talent en oude bekenden op de Colors avond, bijvoorbeeld Joy Orbison en MJ Cole. Deze laatste is iemand die al heel lang meedraait, een tijdje niet veel van zich liet horen maar afgelopen tijd wel hele dope dingen heeft gedaan. Dat is zo’n 2-step artiest waar ik mee opgegroeid ben; al zijn platen draaide ik toendertijd. Ik kijk er echt naar uit om hem te horen.

Wat is je leukste herinnering aan de 5 Days Off  edities van afgelopen jaren?

Vorig jaar had ik mijn eigen avond in de Paradiso, een Oi! feest met een geweldige line-up, zowel in de beneden- als bovenzaal.. Dat was wel heel vet en was ook helemaal uitverkocht. Ik heb 5 Days Off  eigenlijk altijd heel vet gevonden, ze hadden een keer Dizzie Rascal waar ik voor geopend heb en ze hebben Magnetic Man gehad. Ze hebben me nog nooit teleurgesteld. Dit jaar draait op de woensdag in Paradiso dubstep DJ en producer Rusko. Hij is momenteel o.a. tracks voor Britney Spears aan het producen. Hij heeft een keer op een van mijn Oi! Feesten gedraaid maar ik heb ‘m al een tijdje niet meer gehoord dus denk dat ik daar wel even naar ga luisteren.