Cd recensie: Hartog – No Hero

No Hero bevat de schoonheid van de eenvoud

Tekst: Joline Cramer ,

Na het uitbrengen van zijn debuutalbum Storyteller in 2008, is het een tijdje stil geweest rond singer-songwriter Hartog. Toch werd het tijd voor een nieuw album en die kwam er. 3VOOR12/Amsterdam bespreekt Hartogs nieuwe plaat: No Hero.

No Hero bevat de schoonheid van de eenvoud

Negen nummers staan er op deze plaat. Eenendertig minuten en 14 seconden neemt de singer-songwriter Hartog Eysman de luisteraar mee over hoge bergen en door diepe dalen. Eenendertig minuten en 14 seconden vertelt hij zijn verhaal.

No Hero, zo heeft de singer-songwriter Hartog zijn nieuwe plaat genoemd. Als overtuigende winnaar van de Hou Je Kop Luisterpop competitie in 2006, werd hij een bekende in de Nederlandse singer-songwriter scene. Nu was het alleen nog wachten op een eerste album. En dat album kwam er; Storyteller. Het album leverde veel lovende reacties op en Nederland wachtte smachtend op een opvolger. 

No Hero is een verzameling van kwetsbare en gevoelige liedjes. De basis wordt gelegd door een combinatie van een ritmische gitaar en het heldere, gevoelige stemgeluid van de singer-songwriter. Het eerste nummer Intro, bestaat uit een kort fragment uit het laatste nummer Visitor. Het begin van het einde.

Het nummer dat daar op volgt, Yesterdays, bevat wat meer pit. De altsaxofoon vult de leegte die aan het begin van het nummer te horen is en vervult daarmee een belangrijke rol in Yesterdays. Het nummer straalt verbluffende eenvoud uit, maar weet menig mensenhart te beroeren. 

Voor muzikale schoonheid hoef je niet ver te zoeken; het album bereikt haar hoogtepunt al redelijk vroeg. Het vierde nummer op het album, het gelijknamige No Hero, is niets anders dan perfecte harmonie. Het harmonieuze geluid van de violen gecombineerd met de kwetsbare stem van de singer-songwriter weet je te raken en een gevoel van melancholie en wanhoop te creëren. “The sky is falling. The world revolving. And I, I’m no hero. No, I know.” Typisch zo’n nummer dat je kan blijven luisteren en dat je blijft raken.

De poëtische tekst van het nummer Let The Day Begin is ook het vermelden waard. “The way out is in. Or so we learn. As the pages turn. Outside within. Let the day begin.” Het is duidelijk te horen dat dit nummer is geproduceerd in de nachtelijke uren. De roffelende drums en het lage stemgeluid van Hartog maken het nummer dreigend, al dan niet breekbaar. Toch bevat het nummer ook enkele hoge uithalen, die goed tot zijn recht komen. Let The Day Begin is de verborgen parel op deze plaat.

Na eenendertig minuten en 14 seconden raak je weer met beide voeten de grond. Ook het tweede album van Hartog weet zijn effect te bereiken. Als muziekliefhebber kan je dan ook niet anders dan lovend zijn over deze plaat.

Geluisterd: No Hero van Hartog