Op de eerste zwoele avond van de lente presenteerde Giovanca haar tweede album While I'm Awake in de Melkweg in Amsterdam. Op de avond van de release vertelde Giovanca op het podium regelmatig dat ze erg zenuwachtig was. Zo zenuwachtig dat ze het in tot in haar tenen voelde. “Ik realiseer me vaak niet dat ik iets anders uitstraal, dan hoe ik me daadwerkelijk voel. Pas als ik de verbaasde gezichten zie als ik bijvoorbeeld zeg dat ik zenuwachtig ben, realiseer ik me weer dat ik toch geen open boek ben. Hierdoor zijn mensen soms ook harder tegen mij, dan ik kan hebben. Mensen denken vaak dat ik een tough chick ben, terwijl ik dat helemaal niet ben.”

De recensies over het album zijn voornamelijk lovend, maar het meeste waarde hecht Giovanca aan de reacties van de 'gewone' luisteraar. “Ik ben veel aangesproken met positieve reacties, gewoon mondeling, maar ook via bijvoorbeeld Twitter en Facebook. Natuurlijk zijn er ook mensen die de muziek niet mooi vinden, maar voor hen is het album dan ook niet bedoeld. Ik probeer zowel aan de positieve als de negatieve berichten de juiste waarde te geven en er iets mee te doen.”

Waren voor het eerste album de mensen in de metro nog de inspiratiebron, voor het tweede album waren het vooral de slapeloze nachten waarin de nummers uitgewerkt werden. “Ik begin met schrijven door een melodie die bij mij naar boven borrelt met klanken. Klanken die weer woorden vormen. Dit zijn woorden die in mij zitten. Uit deze woorden moet ik dan de boodschap ontrafelen, van waaruit ik de tekst ga uitschrijven.” In de liedjes op het album zijn dus veel persoonlijke verhalen te vinden. “Ik vind niet dat ik op aarde gezet ben om een boodschap over te brengen. Met mijn muziek wil ik emotie delen met anderen. Ik vind het fijn als ik muziek luister waarin ik mezelf herkennen kan. Hopelijk herkennen anderen zich in mijn teksten en voelen ze dat ze niet alleen staan. Muziek als verbindende factor zeg maar.”

In het afgelopen jaar won Giovanca onder andere een zilveren harp en tourde zij door Japan. Toch liggen haar ambities niet in het winnen van prijzen. “Ik denk niet in landen of podia. Wat er komt, omarm ik met open armen maar mijn doel ligt dichterbij mezelf. Ik wil mezelf ontwikkelen en blijven groeien, maar vooral wil ik blij worden van de muziek die ik maak. Natuurlijk heb ik plannen en ambities genoeg, maar ik wil mezelf niet beperken door nu uitspraken te doen waarmee ik mezelf de pas afsnijd.”

Naast het delen van muziek wil Giovanca ook haar kennis en ervaringen graag delen. “Een droom is om met een groep van 5 á 6 artiesten die ik hoog heb zitten, wereldwijd nieuw talent te ontdekken. Getalenteerde jongeren de kans geven hun muziek op te nemen. Jongeren die wel de talenten hebben, maar niet de middelen en contacten om dit uit te brengen, het gevoel te laten ervaren wat je voelt als je je eerste eigen cd in ontvangst neemt. Ik zie mezelf niet als redder en ik zie het echt als droom, niet als een taak of missie, maar als het zo simpel is om te delen, waarom dan in godsnaam niet. Het is iets wat op mijn pad gekomen is.

“In Zuid-Afrika zag ik bijvoorbeeld een groep jongens die heftig aan het repeteren waren in een soort wc-ruimte. Toen we vroegen wanneer hun optreden zou zijn, bleek er helemaal geen optreden te komen. Ze repeteerden gedisciplineerd, maar zonder uiteindelijk doel. Toen we doorvroegen, bleek de wens om een album te maken er wel te zijn, maar was deze afgevlakt door een gebrek aan opties. Ik wil daar iets mee doen.” Mensen met wie ze dit bijvoorbeeld graag zou willen doen zijn Typhoon of iemand als Kyteman. “Of als ik Anouk zo gek kan krijgen om mee te doen, zou ik haar direct vragen”.

Maar voor het zover is kunnen we gelukkig eerst nog van haar eigen muziek genieten. Nadat ze op de bevrijdingsfestivals in Amsterdam en Haarlem gespeeld heeft , is op 7 mei de aftrap van de clubtour in P3 te Purmerend. Daarop volgen nog jazzfestivals in Nederland, Japan en op de Nederlandse Antillen en een tweede deel van de clubtour.