Bajesdorp is het lapje grond dat ooit voor de cipiers van de Bijlmerbajes was bedoeld. Veel cipiers zagen er weinig in naast hun werkplek te leven. Dus kwamen de huisjes leeg te staan en werden ze gekraakt. 3VOOR12/Amsterdam deed uitvoerig verslag van Thuis in Bajesdorp, het huiskamerfestival dat door de plaatselijke krakers van aldaar en Case Mayfield is bewerkstelligd. Deel 3: Hartog en Luke Nyman, Ro Halfhide, Noam Vazana, Lake Montgomery, Long Conversations, Case Mayfield en The Woodwards.
In een vrijwel lege huiskamer starten Hartog en Luke Nyman met hun feel-good zomervakantie nummers. Hartog en Luke Nyman zingen over Spanje en het strand. De teksten vullen het “on the road”gevoel van hun muziek goed aan. De beide mannen hebben een open uitstraling en zingen makkelijk weg met beide een aangename stem. De singer-songwriters wisselen met hun twee akoestische gitaren het spel af en tokkelen gezellig en gepast door elkaar heen.
De eerste akkoorden van Ro Halfhide lijken een goede start maar daarna zakt het af naar een wat simpeler gitaarspel. De toonhoogte van zijn gitaar is te hoog voor de stem waardoor er veel valse noten klinken. Ro lijkt geneigd zijn hele leven met de luisteraars te delen en vertelt uitgebreid waarom de nummers zijn geschreven en waar ze over gaan. Het Cumbaja gehalte en “The sound of music sounds” creëren een hippieachtige sfeer. Deze sfeer wordt versterkt door een fanatieke fan in het publiek die een tweede stem besluit mee te zingen.
Noam Vazana lijkt de stijl van Tori Amos te kopiëren met een hoog hoehoe en haha gehalte. Op toetsen en trompet zet ze dramatisch aandoende muziek neer. Noam gaat op in haar muziek en heeft een alternatieve uitstraling en sfeer om zich heen. Haar stem heeft soms een wat opera-achtige sound die net op het randje zit: is dit nog opera of is dit vals?
Lake Montmonery staat in een propvolle gezellige huiskamer, vol met planten, vrolijke en kleurrijke versieringen en kussens op de grond. Het spel op haar akoestische gitaar is sterk. Soms zingt ze iets schor en ook slaat haar stem soms over. Maar juist door het creatieve stemgebruik blijft het erg aangenaam om ernaar te luisteren. Haar muziek heeft een sterke melancholie, en door haar bijzondere stemgeluid is het sterk voelbaar wat ze probeert te zeggen met de nummers.
Long Conversations betreedt de kring in de huiskamer met een mondharmonica en akoestische gitaar. Zijn stem heeft iets weg van Damien Rice, waarbij het niet stoort dat het af en toe wat vals is. Hij lijkt afwezig en staart veelal in het niets, maar hij meldt dan ook dat hij erg vermoeid is. Long Conversations heeft blijkbaar al een aantal trouwe fans. Deze jonge meiden lijken erg gecharmeerd van de blonde iets wat verwarde jongeman en hangen aan zijn lippen. Ook de rest van het publiek luistert geconcentreerd naar de emotioneel geladen muziek van Long Conversations.
Case Mayfield is naast artiest ook de organisator van deze avond. Hij heeft een gevulde huiskamer tot zijn beschikking die van begin tot eind aandachtig naar zijn optreden luistert. Case Mayfield brengt zware teksten over o.a. schizofrenie en vriendschap, maar hij brengt het muziek met veel zelfspot en optimisme. Zelfs met een Engelstalige parodie op Vader Jacob, waarin zijn gitaar ook als drum functioneert, krijgt hij iedereen stil. Door het contrast tussen de zware teksten en de optimistische uitvoering, ontstaat er veel respect van het publiek.
The Woodwards sluit het feest in de woonkamer van huisnummer 36. Een vrolijke afsluiting lijkt het niet wanneer The Woodwards met zijn rauwe stem droevige nummers zingt. De muziek lijkt de sfeer te hebben die we kennen uit oude westernfilms. Daar waar ze in westernfilms zingen over het zware leven in de woestijn heeft hij deze teksten ingeruild voor het koude winter leven in Amsterdam.
Gezien: Thuis in Bajesdorp op zaterdag 27 maart.