Vijfentwintig euro entree lijkt op voorhand wat veel voor een grappenmaker in ruste die verkozen heeft zijn carrière voort te zetten als zanger. Deze gedachte blijkt prematuur als de zanger in kwestie de onvolprezen Hans Teeuwen is; de cabaretier die jarenlang tot in den treure overal werd geïmiteerd. Die tijd ligt zes jaar na Teeuwens laatste cabaretshow Industry Of Love gelukkig achter ons, al hoopt iedereen heimelijk op een nieuwe cabaretshow in de toekomst. Tegenwoordig is Hans Teeuwen voornamelijk zanger, en wordt daarbij - ook in de Paradiso - begeleid door de fine fleur van de vaderlandse (funky) jazzmuziek.
Iedere beginnende jazz-zanger in Nederland zal vreselijk jaloers zijn bij het zien en horen van de namen die Hans Teeuwen in zijn Painkillers heeft verzameld. Dat is volkomen terecht, in de wetenschap dat Teeuwen de beschikking heeft over Jesse van Ruller op gitaar en Benjamin Herman op altsaxofoon in zijn begeleiding. Ook Ruben Hein op piano, Kasper Kalf op bas en Joost Kroon op drums zijn niet de eersten de besten. Hans Teeuwen moet haast ook iets anders kunnen dan een zaal aan het lachen maken, wil hij dergelijke mannen in zijn band kunnen krijgen. Toch is Teeuwen behalve een aardige zanger vooral de komiek zoals iedereen hem kent, tot grote vreugde van de aanwezigen in de Paradiso.
Vanaf het eerste moment is duidelijk dat dit niet een doorsnee jazzensemble is vol topmuzikanten. Zanger Hans Teeuwen eist namelijk nogal wat aandacht op als hij aan het woord is of rokend toekijkt, als zijn Painkillers samen de meest briljante jazz spelen. Dat is helemaal niet erg of storend, maar maakt dit optreden juist leuk en spannend. Het publiek is constant in verwarring. ‘Is het allemaal serieus bedoeld?’ Nou nee. De gespeelde muziek is werkelijk jazz van het hoogste niveau, maar de teksten zijn vaak volledig des Hans Teeuwens. De liedjes op zijn nieuwe plaat How It Aches, die in zijn geheel ten gehore wordt gebracht, zijn in tegenstelling tot zijn eerste cd Hans Teeuwen Zingt zelfgeschreven. Duidelijk wordt dat de nummers Teeuwen alle ruimte bieden om voor jazzbegrippen (Engelse) atypische teksten ten gehore te brengen, die op verzoek door het publiek worden meegezongen. Zo zingen de mannen ‘I like your cunt' en de vrouwen ‘I like your dick’ om het hardst, zonder dat het echt banaal wordt. Teeuwen danst tijdens het zingen met vrouwen in de zaal: alles draait om het vermaak. Teeuwens zang is in niet-accentloos Engels, maar het geeft allemaal niets, dit is jazz om te entertainen, door middel van humor en fantastisch samenspel. Meegezongen wordt er luidkeels bij oude bekende Snelkookpan, die in het Engels Hardware Store heet, maar metrisch hetzelfde in elkaar zit.
Na dik anderhalf uur heeft de zaal gekregen waar het voor gekomen is. Een avond vermaak, waar zowel de fantastische jazz als de typische Hans Teeuwen humor de hoofdingrediënten waren. Het zou vreemd gevoeld hebben als Teeuwen als humorloze crooner zijn repertoire zou afwerken. Hij is nu eenmaal een raskomiek. Teeuwen en zijn band laten de bezoekers met een tevreden gevoel naar huis gaan. Een welbestede vijfentwintig euro en zondagavond.
Gezien: Hans Teeuwen Zingt, 21-03-2010, Paradiso.