Hoe is het met...? Brent Roozendaal

Vrije vogel legt de wegen naar succes zelf aan

Tekst: Robbie van Zoggel | Foto's: Lars Griemelijkhuijsen ,

Ronde getallen wekken, soms tegen wil en dank, een drang op naar symboliek en nostalgie. Dus sta je na een carrière van tien jaar toch even stil. Brent Roozendaal, dj, producent en promotor, maakt de balans op. “Minder regelen en meer muziek”. Dat klinkt helder.

Vrije vogel legt de wegen naar succes zelf aan

Voordat Brent mij op een vrij uitzicht op de Dam trakteert moet er nog een telefoontje naar hem worden gepleegd. “NRC-bewoners opgelet: neem jullie vuilnis meteen mee naar buiten graag”, staat er op de voordeur. De verwarring is groot, maar volgens Brent zit ik goed. Ik treed binnen in een anarchistisch kraakbolwerk waar ooit eens het NRC Handelsblad ter perse ging.

Roozendaal, die sinds 2000 dance muziek draait, produceert en promoot, is oprecht blij dat hij hier mag wonen. Op de plek waar gelukszoekers -veelal arm, creatief en vrij van geest - elkaar in het begin vonden, komt zijn passie voor dance volledig tot zijn recht. In de tien actieve jaren die achter hem liggen, bewoog hij zich van techno tot house, en van Achterhoek tot grachtengordel. “Om dan uiteindelijk op één plek je rust en creativiteit te vinden, kan een hele uitdaging zijn”.

Zo trekt Roozendaal veelvuldig weg uit de hoofdstad, naar alle uithoeken van het land. Het is niet velen gegeven om in drie verschillende steden tegelijk succes te hebben met je eigen concepten. Al jaren resideert hij in de Gelderse poptempel Doornroosje met zijn clubnacht Drift. Daarna volgde Utrecht, waar zijn feest de naam Mood Elevator draagt. Tenslotte is er Crackhouse in de Melkweg, dat afgelopen herfst drie verjaardagskaarsjes uitblies.
 
Naast deze vaste plekken heeft hij als dj op zowel talloze podia als op de grote festivals gestaan. Warme herinneringen aan zijn optredens tijdens Lowlands 2007 en 2008 komen naar boven. Toch laat het draaien voor vele duizenden mensen nog even op zich wachten. Primetime op het Bravo-podium, toch de plek waar iedere danceliefhebber tijdens Lowlands uit zijn dak gaat, staat hoog op zijn verlanglijstje.

Zijn stijl draagt hij met moeite uit. Solo is hij begonnen met harde techno. De herkenbare housestijl is pas jaren later ontstaan. Op een feestje in  Amsterdam ontmoette hij Aron Friedman, die tot vandaag de dag een goede vriend en collega is. “We begonnen allebei spontaan over house uit Chicago en Detroit. Van praten over platen, gingen we over naar experimentele draaisessies. Als artiestenduo Mesjokke hebben ze deze house succesvol  gelanceerd op Hollandse bodem. “Inmiddels wissel ik dit genre binnen mijn sets voortdurend af met onder meer techno, progressive en electro”.

Een erg veelzijdig mens dus, die Brent. Boekingen zijn dan ook soms goocheltrucs, maar zijn flexibiliteit betaald zich uiteindelijk toch uit. Hij ziet zijn brede smaak dan ook niet als een valkuil. “Veel afwisselen en uitproberen is een kracht. Het combineren van verschillende stijlen houdt het spannend. Die diversiteit valt op zijn plek door zijn verschillende clubconcepten. ”Waar Crackhouse gericht is op voornamelijk house, is Mood Elevator weer wat dieper en zoeken we naar het experiment. Op Drift kan ik muzikaal alle kanten op”.

Zijn er dan nog grote voornemens en ambities wanneer je bekend en bemind bent in het halve land? “De komende tijd wil ik mij weer meer op de oorsprong van mijn passie gaan richten. Minder regelen en meer muziek. Het is een privilege om overal graag gezien te worden, maar het is een intensief proces om dat vast te houden”. Dit klinkt mij nog niet vervelend genoeg in de oren. Zijn woning ademt namelijk bedrijvigheid uit en tijdens ons gesprek kunnen we niet om zijn immense platencollectie, draaitafels en productie-uitrusting heen. Er lijkt hier sprake te zijn van een luxeprobleem.

Ik vraag me daarom af of zijn volle agenda nieuwe uitdagingen in de weg staan. “Veel tijd is er niet over om een nieuwe plaat te maken. En dat is wel nodig wil ik ook in het buitenland een eigen identiteit neerzetten”. Hij is zeker van plan een sterke opvolger te maken van zijn debuut-EP uit 2007. Om zijn handen meer vrij te houden, heeft hij bij Doornroosje een zakelijke rechterhand gevonden. “De bedoeling is dat ik ga excelleren in het produceren van nieuw materiaal en af en toe over de schouder van een getalenteerde collega heenkijk”.

Talent is schaars, en trek je zeker niet in blikken open. Roozendaal ontmoet mensen met een gedeelde passie, zelfde karakter of levensstijl dan ook altijd op intuïtie. “Ik ben erg benieuwd of ik nog meer muzikale buren heb. Het pand is opgetrokken uit dikke betonnen muren. Iedereen kan hier dus lekker ongestoord zijn gang gaan”. Ik ben ervan overtuigd dat in dit gebouw meer mensen van het type Brent Roozendaal wonen, en dat die allemaal genieten van de creatieve atmosfeer.

Met zijn vrije mentaliteit en werkwijze verloochent hij zijn afkomst in ieder geval niet; hij schept juist werkgelegenheid uit zijn oude netwerk. Dit jaar organiseert hij wederom Walk On, een festival tijdens de Wandelvierdaagse van Nijmegen. Ook Eibergen krijgt zijn eigen festival, de plek in de Achterhoek waar hij opgroeide. Daarnaast gaat hij een experiment aan door Crackhouse en Drift te combineren in één clubnacht. Zo zal een eerdere gast,  koning van de Chicago house DJ Rush, op 12 mei in Doornroosje staan.

De agenda van Roozendaal is al gevuld tot aan eind september. Dan wordt het achtjarig bestaan van Drift gevierd. In de komende week is hij ook op veel verschillende locaties te zien, in het bijzonder op de avond van Koninginnedag. Dan draait hij op Crackhouse Royale, de koninklijke editie van Crackhouse in De Melkweg.