Het is alweer een tijd geleden. Volgens de site van de Melkweg stond Peter Pan Speedrock in 2005 voor het laatst op dit podium. De oude zaal van de Melkweg staat goed vol. Tientallen Peter Pan Speedrock shirts, jassen en tatoeages plus de nodige bakkebaarden komen voorbij. De band, sinds jaar en dag getekend bij label Suburban, ontvangt voorafgaand aan het optreden samen met het label en website Jimmy Alter een aantal fans in de kleedkamer om wat biertjes te delen. Na de twee supportacts Shaking Godspeed en Ama Mofos is het tijd om te rocken. 

De show is hard, snel, strak en smerig. Brullen, rammen, beuken en doorgaan lijkt het devies. De nieuwste single Crank Up The Everything word in het begin van de show goed ontvangen, maar het publiek gaat pas echt los bij klassiekers als Go Satan Go.

Als de smerigste mascotte van Nederland, Dikke Dennis, het podium betreed met zijn volgetatoeerde pens is het plaatje compleet en kan niks het feestje nog bederven.

In de zaal is de spanning al vanaf het begin te voelen. Echte fans zijn er. Echte fans die allang weten hoe hard het gaat rocken en toch ongeduldig wachten tot ze los kunnen gaan. Binnen no time is er een flinke pit ontstaan en word er naar hartelust gestagedived. Een lange jongen met grote hanekam lijkt erop uit te zijn om een persoonlijk record stagediven te vestigen. Hij hijst zich non-stop het podium op om er vervolgens weer vanaf te duiken. Met jas, zonder jas en uiteindelijk zonder shirt laat deze jongen zich toch zeker twintig keer voorover vallen om al dan niet direct head-first op de vloer te donderen.

Meer fans klimmen het podium op om de sprong te wagen, luchtgitaar te spelen of gewoon lekker in de microfoon mee te blèren met de band. Voor buitenstaanders moet het een complete chaos lijken, maar het heeft ook iets utopisch; de grens tussen band en publiek bestaat niet meer, iedereen hoort erbij. Het publiek is onderdeel van het optreden, maar ook onderdeel van de band.

 Alle commotie op en rond het podium maakt de nummers wel ondergeschikt. De rock ‘n roll overstijgt de liedjes en er is dan ook niet een echte hit te onderscheiden. Dit maakt het  voor sceptici die niet meteen vrolijk de pit in duiken misschien moeilijk de band op waarde te schatten. Misschien is het daaarom dat Peter Pan Speedrock nooit bij het grotere publiek is doorgebroken. Toch zijn er weinig Nederlandse bands die doen wat zij doen. Deze band moet je live zien, maar dan niet hangend aan de bar met een biertje.

 

Gezien: Peter Pan Speedrock, Melkweg zaterdag 10 april 2010.

 Met dank aan Loek Buter voor de foto's.