Herman van Veen, Ramses Shaffy, André Hazes en Golden Earing gingen hem voor maar wat ons betreft gaat de volgende Edison Oeuvre prijs naar Mike Kivits oftewel Aardvarck. De in Brabant geboren Amsterdammer viert dit jaar zijn 25-jarig jubileum en kan bogen op een discografie die veelzijdigheid koppelt aan muzikale genialiteit. Maar of hij zich nou bezoldigt aan detroit techno, broken-beat, ambient, hiphop of dubstep; gemene deler is onophoudelijk kwaliteit. “Mijn platen krijgen een Aardvarck keurmerk.”

“Ik zit 25 jaar in het vak, maar zo voelt het absoluut niet.” In de slaapkamer/vinylopslagruimte/studio schuiven we aan bij Kivits die, uiteraard verscholen achter zijn eeuwig roze zonnebril, een van de vele Javaanse Jongens van die middag pijlsnel in elkaar draait. “Ik voel me nog steeds hetzelfde als toen. Ik probeer mezelf altijd te blijven ontwikkelen en ben blij dat ik nog tussen de jongen gasten sta want die hebben de toekomst. Ik dacht laatst wel: wie staat er eigenlijk nog te draaien uit de tijd dat ik begon? Maar iedereen gaat naar de klote door de coke. Dat gebruik ik niet dus daarom leef ik nog denk ik.”

Als Kivits spreekt klinken zijn woorden dankzij een flagrant Brabants accent aandoenlijk maar achter de beroemde bril gaan ook roots uit exotischer oorden schuil. “Ik kom uit een hele grote Indonesische familie met heel veel mensen en we hadden iedere week wel een feestje. Veel bier, mensen ladderzat en dansen. Heel ruig dansen. Toen ik een jaar of tien was ging ik liedjes van mijn pick-up op een bandje zetten zodat ze zouden blijven dansen. Dat was de eerste keer dat ik besefte dat mensen laten dansen wel heel erg leuk is.”

Met dat idee in zijn achterhoofd dook Kivits de platenzaken in om er de jaren daarna zo min mogelijk uit te komen. Van new wave tot hiphop en van disco tot funk: uiteindelijk vond het een weg naar zijn gestaag groeiende collectie. “Ik ontdekte zóveel nieuwe muziek en zóveel verschillende stijlen. Destijds kreeg ik een tekst in handen van Afrika Bambaata die zei dat hiphop een combinatie is van pop, new wave, rock, funk, jazz en daar pakken ze dan de breaks uit. Ah, dacht ik, dan ben ik dus een hiphop dj.”

Glazen halen en het stenen tijdperk

Kivits begon zijn bewonderenswaardige carrière in het in Den Bosch ongetwijfeld wereldberoemde café De Spotvogel. “Ik moest glazen halen en na afloop vegen maar ik was allang blij met mijn eerste betaalde baantje. Toen ging het eigenlijk vanzelf. De house kwam op en dat was voor mij echt een openbaring. Een combinatie van new wave, Kraftwerk en moderne elektronische zwarte muziek. Ik heb gelijk mijn eerste feestje gegeven want ik vond dat iedereen dat moest horen.”

Die feestjes is hij blijven geven en over de taak van een dj is Kivits meer dan duidelijk. De platen hebben plaats gemaakt voor Winamp software en een minilaptop met daarop de sticker: I LOVE VINYL en het stenen tijdperk. Een sneer naar artiesten die geforceerd blijven zweren bij vinyl. “Ik ben op een avond echt afgeknapt op die dj-status en dacht jezus je draait gewoon muziek van andere mensen! Een mooie taak maar niet meer dan dat. Toen besloot ik om nooit meer te gaan mixen. Dat werd en wordt me nog steeds niet altijd in dank afgenomen.” Om vervolgens de tekst op zijn laptop omhoog te houden. “Maar kom op, dit zegt alles! Alleen dat klikken met die muis ziet er natuurlijk vrij stom uit maar je wordt gedwongen om creatief te worden. Ik hou nooit hetzelfde tempo aan, binnen twee seconden pak ik een andere stijl. Maar er is altijd samenhang. Ieder genre heeft een bepaald soort energie en daarmee bouw ik de avond op, of dat nou reggae, hiphop of punk is.”

Atechnische aap

Met diezelfde onbevangenheid leende Kivits ooit de TR-909 van een vriend om de hele dag beats te gaan programmeren. Nog steeds vindt hij zichzelf een leek wat betreft produceren. “Ik voel me net een aap achter al die knoppen. De eerste keer dat ik zo’n apparaat in mijn handen gedrukt kreeg was ik nogal onder de indruk want ik ben ongelooflijk atechnisch.” Ook als het aankomt op muziek maken vertrouwd hij enkel en alleen op zijn laptop. “Al tien jaar lang komt daar alles uit, ik gebruik slechts samples en losse geluiden. Hoe het komt dat het blijkbaar toch zo goed klinkt moet je mij niet vragen. Ik heb een paren oren en daar doe ik alles mee maar ik weet in principe niks van muziek maken.”

Als diezelfde oren het toelaten plakt hij er met liefde nog 25 jaar achteraan. “Muziek heeft me een vorm van ultieme vrijheid gebracht. Bovendien is het mijn taak om mensen kennis te laten maken met nieuwe muziek en dat is volgens mij ook de essentie van wat ik doe. Maar dan moet ik wel een apparaat gaan ontwikkelen waar ik die piep in mijn oren mee onder controle krijg. Daar ben ik mee bezig dus binnenkort zijn er Aardvarck-gehoorapparaten te krijgen.” Herman van Veen, Ramses Shaffy, André Hazes, Golden Earing, Aardvarck. Een volkomen logisch rijtje.

Aardvarck feliciteren kan de komende tijd onder andere op Dekmantel tijdens Koninginnedag in Club Up. Binnenkort verschijnt Bloom 05 (samen met Kubus), na de zomer ligt nummer zes in de winkel.