Geen paniek bij het zien van de aankondiging: elke donderdag organiseert de Bitterzoet in samenwerking met hun biermerk een avond livemuziek met twee bands. Bombay Show Pig en Klopje Popje stonden vanavond voor de taak de vonk te laten overspringen op het in kleine getale aanwezige publiek.

Vlak voor aanvang van de eerste band Bombay Show Pig is het nog erg rustig in de Bitterzoet. Tien belangstellende aanwezigen, een fotograaf en een recensent kiezen strategisch hun plekje. Vooraf is er nog even tijd voor een praatje met Christian Kratzsch, de zanger van de band, die ons belooft dat hun onstage performance niet zal lijden onder het lage bezoekersaantal. De dan nog praktisch lege zaal weerhoudt gitarist Mathias Janmaat er inderdaad niet van een varkenssnuit over zijn gezicht te trekken. Dit blijkt dé gimmick van de band, en het derde woord van hun bandnaam is in ieder geval verklaard.

Het eerste akkoord van Bombay Show Pig is het startsein voor vlammende show, waarin het drietal hun best doet alles uit de kast te halen om de aanwezigen te trakteren op een stevige portie van te tevoren beloofde noise.  Mathias’ gitaargeluid doet denken de eerste cd’s van Queens of the Stone Age en vanaf het moment dat Linda van Leeuwen begint te timmeren op het drumstel weten de trouwe toehoorders dat het wel goed zit het komende half uur. Soms loopt er een geluidsband mee om een nummer in te leiden, en het gebruik van echo-effecten om de zangpartijen van wat extra’s te voorzien wordt niet geschuwd.

Verder is de muziek vooral hard, maar wel melodieus en duidelijk met bevlogenheid gespeeld. Hier gelukkig geen theatrale poespas of geacteerde boosheid. Gelukkig maar, want de inmiddels twintig aanwezigen konden er niets aan doen dat die andere driehonderd mensen het af lieten weten deze avond.  

Geacteerd wordt er wel door de leden van de theatershow van Klopje Popje, die vanavond hun EP Recalcitrant Dagblad presenteren. Het inmiddels in aantal verdubbelde publiek kon al even kennismaken met hun zanger Elrond (pseudoniem) die het nodig vond om bij Bombay Show Pig al headbangend met een drumstok op de cowbell te meppen.

Hij speelt bij het optreden van zijn eigen band een prominente rol door een groot deel van de aandacht op te eisen. Bijvoorbeeld door middel van intermezzo’s die aan de absurdistische stukjes van Hans Teeuwen doen denken. Het leidt helaas allemaal wat af van de muziek. Ook de jongen met koptelefoon die een beetje over het podium heen en weer loopt, maar verder volstrekt geen muzikale rol vervult, irriteert. Dat is jammer, want de muziek is goed. Zuivere zangpartijen, ook van de gastzangeres die met haar klassieke jazzy stemgeluid een aparte aanvulling vormt op het repertoire van de band.

Wel zou het geheel wat meer mainstream mogen klinken. De vocale uitspattingen die geregeld voorbij komen en klinken als die van Braziliaans bosbewoners lijken ertoe te dienen een apart, eigen geluid te creëren. Een eigen geluid dat gekunsteld overkomt en waar deze band beter vanaf kan stappen, zodat de focus komt te liggen op hun potentieel goede muziek.  

Brand in de Bitterzoet verdient meer bezoekers. Het is een uitgelezen mogelijkheid om twee leuke bands te zien optreden, maar vrijdagochtend toch fris op het werk te verschijnen.  Bovendien hoort muziek van het hardere genre, zoals vanavond, eigenlijk gespeeld te worden voor een vollere zaal, anders komt het zo’n optreden oefenlokaal-achtig over. Dat stadium zijn Bombay Show Pig en Klopje Popje inmiddels voorbij.

Gezien: Bombay Show Pig, Klopje Popje, Bitterzoet, 8 oktober 2009