Bettie Serveert heeft sinds 1991 acht albums uitgebracht en heeft ook buiten Nederland een grote fanbase bezit. Zolang als de leden van Bettie Serveert al rocken, zoveel jaren heeft het gemiddelde bandlid van Lola Kite. De band heeft net een eerste EP uit. Het live electrotrio heeft momenteel nog een zeer kleine fanbase en timmert langzaam aan de weg. Beide acts staan vanavond samen in de Bitterzoet.

Lola Kite opent en lijkt er zin in te hebben. Zoveel als het kan wordt er door het in glitteroutfits en trainingspakken gehulde trio bewogen, in de weinige ruimte die zij op het podium hebben. Aanstekelijke electropop voor de jongere bezoeker vult de zaal.

Zanger Keez Groenteman vraagt het publiek mee te dansen. Er moet gezegd worden: de gemiddelde bezoeker staat er een beetje droog bij. Veel meer dan wat extra hoofdgeknik aan de achterkant van de zaal brengt de aanvraag echter niet teweeg. Misschien wel ten onrechte, gezien de maximale inzet en diversiteit.

Verscheidene instrumenten worden bespeeld. Een basgitaar wordt haast achteloos vervangen door een Banjo, een synthesizer door een snaredrum. Jaren ’70 dance wordt gemixt met pop, rock en af en toe zelfs psychedelica. The Bee Gees en Hot Chip ontmoeten The Beatles. Alles blijft netjes binnen de muzikale lijnen, zonder een moment te vervelen.

Gaandeweg het optreden wordt het applaus toch luider en lijken ook de fans van Bettie Serveert de act te kunnen waarderen. De nummers volgen elkaar in rap tempo op, tot Lola Kite simpelweg geen nummers meer heeft en hun deel van de avond er op zit.

De belichting van de drankkasten ondersteunt de opkomst van The Firebrigade: brandweeroranje straalt op de bandleden die het podium betreden. Het publiek stroomt langzaam wat naar voren. Joppe Molenaar, bekend van Voicst, is gastdrummer. Verder is het toch echt Bettie Serveert dat in Bitterzoet staat. 

Het spel van The Firebrigade is strak en zangeres Carol van Dijk trekt zoals altijd de aandacht, zonder werkelijk iets speciaals te doen. Een ongekende uitstraling, die vijftien jaar na dato nog steeds onveranderd is. Haar stem leent zich naast de hardere nummers ook uitstekend voor de lieflijke nummers, misschien zelfs wel beter. De fans denken er anders over en des te harder het nummer is, des te harder klinkt het applaus.

Toch lijken deze nummers je een stuk minder vast te houden. Haast perfect worden ze één voor één uitgevoerd, maar een constant geroezemoes klinkt in de zaal. Met een minuten durend muzikaal stuk wordt er prachtig afgesloten.

Het publiek wordt enigszins beduusd achtergelaten; Iedereen wilde meer. En dat is toch een goed teken. Bettie Serveert kan nog even sterk rocken als in hun jonge jaren en heeft zelfs een extra troef achter de hand met de wat gedemptere nummers.

Twee totaal verschillende groepen, zowel qua muziekstijl als generatie, troffen elkaar in Bitterzoet. En... Zij konden het zo slecht nog niet met elkaar vinden.

Gezien: Lola Kite, The Firebrigade, Bitterzoet, 27 februari 2009