Tijd voor een nieuwe, intieme muziekavond moet Moos van de band Piet gedacht hebben. En wel in het voormalig patholoog-anatomisch laboratorium dat nu Smart Project Space heet. En zo geschiedt het voor de eerste maal op 2 juni: vier bandjes treden in het café-restaurant Lab 111 op en allemaal zijn ze vrienden van Piet, of Piet zelf.
Voordat het tweekoppige Saelors aftrapt, houdt het eerst een uitgebreide soundcheck. Hierbij worden nummers half gespeeld en opeens afgebroken. Zoals de amuse’s in een luxe restaurant zijn ze eventjes intens smaakvol maar blijken ze te miniem voor voldoening.
Met het komen van de hoofdgerechten, presenteert Saelors zich opnieuw. De ijle stem van Alexandra Duvekot balanceert constant op het randje van zuiverheid, maar valt er vrijwel niet vanaf.
Gecombineerd met een gezonde lading dissonantie ontstaat zo een dromerige en onheilspellende sfeer. Een heel arrangement van muziekinstrumenten en accessoires komt voorbij. Muziek van uitzonderlijke kwaliteit. Het energiegehalte is wel vrij laag en de interactie met het publiek miniem. PJ Harvey meets DevendraBanhart to invent pop-noir.
De nummers van Les Singes, dat na Saelor optreedt, zijn qua inhoud niet allemaal even schattig, maar Julien Staartjes en Rosa Ronsdorf blijven een aandoenlijk duo. De Engelstalige franse chansons à la Belle & Sebastian doen ook denken aan Soko. Maar een vergelijking met Franse muziek alleen is niet genoeg, want het gitaarwerk van Julien Staartjes doet ook erg denken aan dat van bijvoorbeeld the Libertines (http://www.myspace.com/thelibertines). Ondanks de stille steun van Piet en vrienden vooraan, is er achterin het restaurant veel geroezemoes te horen en dit overstemt het optreden af en toe te veel.
Rond de tijd dat de laatste desserts worden uitgeserveerd, begint Piet te spelen. Piet staat gelijk aan zangeres Fen, celliste Daphne en pianist Moos. Het is Nederlandse muziek, en mooie ook. Als de kans op succes bij het grote publiek kan worden afgemeten aan de stilte van de zaal op kleine podia, dan maakt Piet een goede kans. Volumia maar dan zonder overdaad aan onnodige poespas. Piet bewijst dat je geen heel orkest of glitterpak nodig hebt om Nederlandse muziek interessant te maken.
Als laatste is er Apes in the Orange Grove. Het restaurant is nu vrijwel leeg, maar de hippe en jonge aanhang van de vrienden van Piet zorgt nog voor een goede sfeer. In de zwoele zomeravond van dinsdag 2 juni is Apes in the Orange Grove helemaal thuis. Het heeft iets weg van Jack Johnson, maar heeft een voller en rijker geluid. Een combinatie van romantisch, melancholisch en exotisch- melantropische pop.
Initiatiefnemer Moos heeft na afloop van de optredens gemengde gevoelens, ‘er heerste een intieme sfeer en dat was precies de bedoeling, maar het had wel wat drukker gemogen’. Het is de bedoeling dat elke eerste dinsdag van de maand een ‘vrienden van Piet’ live sessie plaats zal vinden. Gelukkig hebben Moos, die voor de Grote Prijs van Nederland werkt, en zijn band Piet veel vrienden, dan kunnen ze elke maand kwaliteitsmuziek bieden.
Gezien: Vrienden van Piet in Lab 111, Smart Project Space, dinsdag 2 juni 2009