In een verslag van een festival als Welcome to the Future is het moeilijk om geen cliché te gebruiken, want het was zaterdag een ‘gezellig’ en ‘intiem’ festival in het ‘met zonovergoten’ recreatiegebied ‘t Twiske. Het festival komt voort uit een samenwerking van professionele dance-evenementenfabriek ID&T (Sensation, Mysteryland, Trance Energy) en Studio80-concept Welcome to the Future. Het festival wil warmte, creativiteit en duurzaamheid uitstralen. En de minder populaire stromingen in de elektronische muziek laten horen.

In een stukje natuur staan vijf stages, midden op het terrein staat de Main onder een vlammende boog, de Backyard is een aflopend terreintje met de stage op een boot gemaakt van bumpers, Future is een rieten huisje, techno een grote tent en circus is uiteraard een circustent. Ieder stage heeft een line up die enigszins bij de naam past; op Future staan de talenten, in de Backyard de wat minder ontdekte artiesten en op de Main de arrivés.

Hoewel, Ille Bitch  & Unders staan op de mainstage, maar zijn nog niet geheel gearriveerd. Maar met hun energieke set en hun boeking op Awakenings in oktober komen ze er snel. In de technotent staat Rotterdammer Warren Fellow en na een snelle opbouw knalt hij op de vroege middag al gauw de tent uit elkaar.

Bij Future gaat het er wat rustiger aan toe. Daar staat Jobez als eerste aan de knoppen. De dj/producer is met festivalprogrammeur Gert van Veen lid van Quazar, en houdt het bij melodieuze diepe samples die passen bij het het zonnige weer en het briesje dat soms langs komt. Als David Labij het overneemt heeft hij een broertje dood aan de diepte en melodie van Jobez, tijdens Labij’s live set gaat het al gauw een stuk harder.

De avond vangt op de mainstage aan met een liveset van Amsterdams succesvolste producers gebundeld in Amsterdam 661. Het collectief, dat bijna nooit optreedt, bestaat uit Kabale und Liebe, Quazar, David Labij, Julien Chaptal, Boris Werner en Lauhaus. Om hier een glimp van mee te pikken loopt het flink vol voor het podium. De verwachtingen zijn hoog en de mannen lijken het eerst niet waar te maken. De set begint traag en flauwtjes. Na een half uur zorgt een vervormt pianoriedeltje er voor dat de eerste vuisten de lucht in gaan. Hierna gaat het los en lijkt de dag gered.

Bijna uitgestorven is het bij Radio Slave in de circustent. Hij draait techno met duidelijke Latijns-Amerikaanse invloeden. Een klein regenbuitje trekt over het veld en zorgt er voor dat de Duitser voor een groter publiek draait. Gelukkig klaart het gauw op en is dit jaar 2000 and One wel een droge set gegund. De Amsterdammer werd vorig jaar bijna weg geregend, maar dit jaar heeft hij alles mee om te knallen vanaf de main in de openlucht. Zijn set slaat aan bij het publiek en kent leuke verrassingen. Een blijk van herkenning trekt door de menigte als een oude Saint Germain voorbij komt.

Loco Dice volgt hem op en draait zonder nuances. Maar dat is te verwachten van de afsluitende act, op festivals moet er immers geknald worden. Klacht over de muzikaliteit van het festival was dat in de loop van de dag de muziek steeds meer op elkaar begon te lijken. Jammer, hopelijk onderscheiden de stages meer van elkaar in de toekomst.

Welcome to the Future presenteert zich graag als een festival waar het niet alleen om de muziek draait, maar om de hele beleving. Er kan geschilderd, geschaakt en gechilled worden. Voorheen was het mogelijk om zelf muziek te maken met installatiekunst, dit jaar niet meer. Daar is meer keuze en beter eten voor terug gekomen. Oxfam Novib is onmisbaar aanwezig op het terrein en roept alle bezoekers om mee te doen aan een duurzame toekomst. Zou dit de reden kunnen zijn dat een flesje water, zonder dop, vijf euro kost?