De wereld van Robin Block draait door

"Je kunt maar één keer een debuutalbum maken"

Tekst en foto's: Brechtje Keulen ,

De carrière van Robin Block kwam het afgelopen jaar in een stroomversnelling terecht. Hij bracht een album uit met Project Wildeman en stond in de finale van de Grote Prijs. Hij vertelt over zijn band en over de afgelopen periode. "Onze percussionist Jair hebben we in een kroeg opgeduikeld."

"Je kunt maar één keer een debuutalbum maken"

“Ik kan er heel blij van worden om wokkels kauwend om half vier ‘s nachts op een verlaten tankstation slechte grappen te maken met de band,” vertelt Robin Block. Het afgelopen jaar kwam zijn carrière in een stroomversnelling terecht. Met zijn band Robin Block won hij de tweede prijs en de prijs voor beste muzikant bij de Grote Prijs van Nederland, met zijn andere groep, Project Wildeman, bracht hij in dezelfde periode een debuutalbum uit. Hij speelde in Paradiso, ging op huiskamertour en staat komende week in Bitterzoet bij Club 3VOOR12/Amsterdam. Het is zo druk geweest dat hij er ziek van is geworden. Nog een beetje grieperig vertelt hij over hoe het allemaal begon, over zijn verschillende projecten en over alles wat er nog op stapel staat. “Onze percussionist Jair hebben we in een kroeg opgeduikeld."

Het begin

“Mijn hele muzikale ontwikkeling is begonnen toen ik twaalf was. Toen was ik altijd dingen aan het opnemen van de radio, op van die gare Philipsbandjes waar ik dan acht keer overheen spoelde. Toen hoorde ik een keer The Doors op de radio, en dat was echt een soort van openbaring. Volgens mij was dat de eerste keer dat ik me realiseerde dat je niet per se uit de top veertig hoeft te kiezen om iets mooi te vinden.” The Doors zetten Robin Block er toe aan zelf muziek te gaan maken. “Ik was eigenwijs, en heel slecht in dingen naspelen. Toen dacht ik: nouja, dan ga ik maar liedjes schrijven.” Op de middelbare school richtte hij het bandje Perception op, dat ter ziele ging toen één van de bandleden bleef zitten en naar hardcore ging luisteren.
Robin Block

Jaren later speelde Robin Block af en toe met leden van het Amsterdam Songwriters Guild. Project Wildeman, waarin toen ook Ro Halfhide en M-JO speelden, speelde op de vreemdste plekken door het hele land, maar wilde in eerste instantie niet echt van de grond komen. De afzonderlijke bandleden hadden het te druk met hun eigen bands. Eind 2007 kwam Robin Block in een muzikale dip terecht. “Toen dacht ik echt dat het nooit meer wat zou worden.” Het tegendeel blijkt het geval: anderhalf jaar later loopt zowel de band Robin Block als Project Wildeman als een trein. Bassist Julien Oomen vond via Project Wildeman zijn weg naar Robin Block. “Jair [Stein] hebben we in een kroeg opgeduikeld. We zagen een jongen met een hele toffe bril op dansen en we dachten: die moet in onze band! We zeiden ‘we hebben eigenlijk nog een drummer nodig’. Toen pakte hij zijn tas en zaten daar twee bekkens in. Puur toeval. Hij bleek ook nog eens geweldig mooi te kunnen zingen.” 
“Eigenlijk heb ik het afgelopen jaar zowel Project Wildeman als mijn band opgezet. Het kwam voort uit dat korte dipje. Ik dacht: dit is wat ik graag wil doen, dit is waar ik mee verder wil.” Jair Stein brengt met de cajon het subtiele ritme in de muziek en verzorgt samen met bassist Julien Oomen huiveringwekkend mooie, meerstemmige zang. De indringende vocalen en de teksten zijn van Block zelf afkomstig. “Zoals de band nu is, is het heel fijn. Het is groot genoeg om veel met samenzang, melodieën en arrangementen te doen, maar ook weer zo klein dat het op een bepaalde manier intiem blijft.”
           
Grote Prijs

Het is snel gegaan. Binnen een jaar was er een debuutalbum met Project Wildeman en won Robin Block de tweede prijs en de muzikantenprijs in de finale van de Grote Prijs. Die tweede plek heeft ook voordelen gehad, benadrukt Block. “Het is fijn dat ik dingen nu net iets meer in mijn eigen tempo kan doen.” Het optreden bleef niet onopgemerkt, het genereerde meer aandacht rondom de muziek en twee weken geleden was de band zelfs in De Wereld Draait Door te zien. 
“Na de Grote Prijs had ik een beetje een opgefokt gevoel, zo van ‘het moet nu allemaal gebeuren, er zijn een paar deuren op een kier komen te staan en die moet ik met alle macht intrappen.’ Ik was bezig met boekers, platenmaatschappijen en radiozenders, allemaal secundaire dingen. Maar de basis is de muziek, de basis een goed album. Je kunt jezelf wel enorm opjagen, maar dan heb je straks een album dat halfslachtig is omdat je het afgeraffeld hebt. Dat wil ik niet. Je kunt maar één keer een debuutalbum maken, en dat wil ik goed doen.”      

Huiskamertour

Van het optreden in Paradiso, ging de band vervolgens terug naar de basis: Robin Block deed samen met Lee Mason een tour langs huiskamers in heel Nederland. “Er is bij dit soort optredens een hele directe interactie, het is heel rauw. Je hoort echt alles, maar je kunt ook heel goed de sfeer in een zaal peilen. Je voelt echt al die ogen en oren, er ontstaat echt een spanningsveld. Alles werkt vanuit de stilte, het kleinste geluid hoor je al. Dat is een heel andere aanpak dan wanneer je alles op het volume van de percussie afstelt.” De optredens waren bovendien een goede leerschool. “Je wordt bijvoorbeeld gedwongen om contact met het publiek te maken. Vroeger dacht ik ‘ik doe gewoon mijn eigen ding, en driekwart van het nummer heb ik toch mijn ogen dicht.’ Daar kom ik nu niet meer mee weg.” 

Druk

Het succes van zowel Robin Block als Project Wildeman eist zijn tol. Aan schrijven komt Block, die ook dichter is, bijvoorbeeld niet veel meer toe. Na zijn debuutbundel Bestialen die in 2005 verscheen, is het op poëziegebied nu even rustig. “De hele synopsis voor mijn tweede dichtbundel heb ik al twee jaar. Het is een soort van massa die ik steeds opnieuw in beweging moet brengen. Dat kost veel meer tijd dan wanneer ik er gewoon een periode helemaal voor ga. Als ik schrijf wil ik geen andere dingen aan mijn hoofd hebben. Daar moet ik gewoon even de tijd voor hebben en die heb ik nu niet. Je hoort me niet klagen hoor, maar als ik straks een burn-out heb dan kan ik misschien vier maanden in een hutje op de hei gaan schrijven. Dat lijkt me wel wat.”
Toekomst

Voor de komende tijd staan er nog verschillende projecten gepland. Met Project Wildeman gaat Block een maand naar Senegal om te werken aan een dansvoorstelling, en voor de band staat de opname van het eerste volledige album op stapel. “In allebei de projecten zit nog heel veel ruimte. Ik heb het idee dat het nog niet helemaal vaste vormen heeft of uitgekristalliseerd is. Beide zijn al heel goed op niveau, maar er zit ook nog veel potentie in. Dat geeft een heel fijn, spannend gevoel en een creatieve boost. Als het album van de band uit is, is de volgende stap misschien om voorprogramma’s te gaan spelen van songwriters die ik heel goed vind. Een internationaal tourtje lijkt me echt heel leuk. Ik vind touren namelijk ontzettend leuk. Ik kan heel blij worden van om half vier ‘s nachts, wokkels kauwend op een verlaten tankstation slechte grappen maken met bandleden.”