Winston Kingdom is op mooie wijze verbouwd en daarbij een stuk gezelliger geworden. Gelukkig laat de Amsterdamse Hartog, die de avond opent, zich niet afleiden door het luid pratende publiek. Met zichtbaar plezier brengt hij liedjes van zijn dit jaar verschenen debuutplaat ten gehore. Hartog zingt loepzuiver en toont zich een begenadigd subtiele gitarist. Wel lijken de teksten af en toe oppervlakkig en rijst de vraag of de hook-loze liedjes van deze singer-songwriter niet beter tot hun recht zouden komen met band. Als je het broertje bent van Thom Yorke en zelf ook muziek maakt heb je het voordeel dat je naam deuren opent en het publiek je sneller vindt. Het nadeel is dat iedereen je vervolgens gaat vergelijken met je geniale broer. Van een uitverkocht Westerpark naar een goed gevulde Winston is nogal een stap, dus is het eerlijker Andy Yorke gewoon op zijn eigen werk te beoordelen. Eind vorige eeuw leverde hij met zijn band Unbelievable Truth twee alleraardigste albums af, om daarna de band op te geven voor wetenschappelijk onderzoek in Rusland. Dit jaar verscheen plots zijn eerste soloalbum Simple. Vanavond in Winston speelt Andy Yorke veel nummers van dat nieuwe album, dat veelal in de lijn ligt van zijn eerdere werk met Unbelievable Truth. Mooie popliedjes die sterk leunen op zang en akoestische gitaar en mooi worden ingevuld met onder andere cello en piano. De meegebrachte band speelt degelijk en in dienst van de frontman en zijn liedjes. Ook Nigel Powell, voormalig drummer van Unbelievable Truth en producer van Andy's soloplaat, is van de partij met bezielde drumpartijen en mooie tweede stem. Het publiek is zichtbaar onder de indruk en er wordt zelfs meegezongen bij de nummers Building, Solved en Almost There van de alweer tien jaar oude debuutplaat Almost Here van Unbelievable Truth. Een tweede toegift zit er helaas niet in omdat de band plaats moet maken voor een dansavond. De lange rij na afloop bij Andy Yorke, die gewoon zijn eigen cd's verkoopt, bewijst dat hij er goed aan heeft gedaan weer eens muziek op te nemen en dat hij ook zonder de Yorke-connectie bestaansrecht heeft in de wereld van de mooie popliedjes. Gezien: Andy Yorke, Hartog in Winston Kingdom, vrijdag 7 november 2008. Recensie: Rens van den Boogaard Fotografie: Brechtje Keulen