Baby O’Shea is de naam van het solo project van de Amerikaanse multi-instrumentalist Gerod O’Shea. Deze opgewekt ogende gitarist, bassist en drummer is vanuit regenachtig Boston via zonnig Hawaï in Amsterdam terechtgekomen. Hij speelt niet alleen verschillende instrumenten, maar weigert zich ook op één genre muziek te richten. Gemene deler in dit alles is zijn streven om via muziek een klik te maken met mensen. Niet voor niets kwam hij met het concept ‘selling songs for a euro’: gewoon op mensen afstappen, muziek voor ze maken en kijken wat ze ervoor over hebben. Vanavond beperkt hij zich echter tot gitaar. De eerste set begint ontspannen. Er heerst nog een wat rommelige, huiselijke sfeer. Van de mensen die aan tafeltjes zitten gaat er nog niet zoveel aandacht uit naar de man met de gitaar op het podium. Gerod lijkt zich er weinig van aan te trekken. Hij speelt soepel door, terwijl hij probeert het publiek erbij te betrekken door tussendoor opmerkingen tegen zijn luisteraars te maken en de verhalen achter zijn nummers te vertellen. Wat opvalt, is de positieve sfeer die van zijn muziek uitgaat. Uit nummers als Walk Towards The Light blijkt dat zijn tijd in Hawaï nog vers in zijn geheugen ligt. Dankzij het relaxte tempo van de nummers, de stem van Gerod en de simpele gitaarbegeleiding dringt de vergelijking met Jack Johnson zich onvermijdelijk op. De catchy refreintjes lenen zich prima voor zacht geneurie en een meedeinend hoofd; aangemoedigd door Gerod wordt er hier en daar al aarzelend meegezongen. Halverwege de eerste set begin je je als luisteraar wel af te vragen of het alleen maar vrijheid blijheid is wat hier de klok slaat. Dit klopt niet helemaal met het beeld dat Gerod zelf schetst wanneer hij zegt dat hij veel nummers schrijft vanuit “broken stuff”. Met de tweede set slaat Gerod echter een andere richting in, wanneer hij opent met een melancholisch liedje over een gebroken hart en een wispelturige vrouw. Nog steeds licht Gerod veel van zijn nummers toe, en het eerst wat ongeïnteresseerde publiek staat inmiddels een stuk meer open voor zijn verhalen over het verschil tussen politie-arrestaties in de VS en Nederland, zijn liefdesperikelen en zeilavonturen in Italië. Toch zijn het vooral de teksten van zijn nummers die weten te raken, want hij zingt helder, herkenbaar en tegelijkertijd subtiel. Vooral tijdens het laatste nummer van de avond is hij qua scherpte op zijn best: een lofzang op de meest geweldige vrouw aller tijden die toevallig zijn vriendin is. Helaas gaat de tekst grotendeels verloren in het lawaai van een groep Spaanse toeristen waardoor de zorgvuldig opgebouwde stemming ruw verstoord wordt. Dit doet niet af aan de sfeersetting van het concert. Het cruiseschip gevoel, waarbij je na het aanmeren hardhandig het land opgeschopt wordt, blijft achterwege. Daarentegen waan je je nog steeds op dat denkbeeldige zeilbootje dat langzaam maar zeker weer land in zicht krijgt. Baby O’Shea is tot en met 23 juli iedere woensdag in Skek te zien. Ook speelt hij op vrijdag en zaterdag ‘selling songs for a euro’ in de Pijp. Gezien: Baby O’Shea Skek, woensdag 4 juni 2008 Tekst: Dorinde Meuzelaar Foto's: Anouck Wolf