Het is zaterdagavond. In het midden van de grote zaal van Paradiso is een perfect vierkant opengelaten alsof dit de boksring is waar de rappers vanavond gaan spitten. Terwijl DJ Mass zijn set laat aanzwellen begint een jochie van amper acht onder luid applaus van omstanders te breakdancen. Op hiphoppoeziefestival Double Talk worden anekdotes over en uit de begintijd van Nederlandse hiphop verteld. Presentator en cabaratier Murth Mossel zet de toon door zelf een paar overrijpe koeien uit de sloot te dreggen. “Ouwe lul” klinkt het vanuit het publiek. ”Give it up for King Bee!” Een paar breakboys en girls met zwarte colberts en rode bandana's komen het podium op en doen hun coole jaren negentig pasjes. De meeste mensen in de zaal waren net geboren toen King Bee op het hoogtepunt van zijn roem stond. Als ze Must Bee The Music spelen wordt die tijd overbrugt. Maar de paaldanseres had niet gehoeven. De iets te oude rappers Allstar Fresh en Prhyme rappen in het Engels, in tegenstelling tot de andere acts die met hun Nederlandse tijd zijn meegegaan. Gelukkig zijn ze niet te beroerd om de nummers in hun moedertaal aan elkaar te praten. Afsluiter en hoogtepunt Back By Dope Demand komt op veler onuitgesproken verzoek. De titel is letterlijk de bestaansreden van het collectief. In de zaal staan coolboys, schoolboys en chicks in alle maten te wachten op de volgende act. De geur van een flink geïnhaleerde joint verstokt de luchtstroom. “Zeg aapje!” brult de presentator door de microfoon, refererend naar de plaatsgenoot van Bokito. Onder luid ontvangst nemen Duvel, DJ Dion en Supadupah het podium in. Helaas worden de twee rappers overstemt door de beats, want de teksten zijn nauwelijks te horen. Het optreden komt nog niet echt van de grond, dus we skippen een paar nummers alsof dit een cd-recensie betreft. Bij nummer zes drukken we weer op play. Duvel wil iets meedelen aan het publiek. We moeten kultuur puur houden. ''Geen intelligente bullshit maar echte beats.” Hij duikt de coulissen in en geeft DJ Dion volledig de ruimte voor freestyle. Het klinkt als een kikker die steeds harder begint te boeren. Vervolgens pakt hij zijn sticks en begint op zijn platen te drummen. Dan gaan de lichten uit. Een geil gevoel van onvoorspelbare agressie gaat door de zaal. DuvelDuvel leidt zijn publiek in het Zevende Nummer naar zijn variant van de hemel met alleen een door straatlicht verlichte glas-in-lood heilige die over ons uitkijkt. Bij het achtste nummer Wie Is Ut? (met de Bokito-parodie clip) springt de hele zaal op en neer. Zijn zij onze pure verlossers hier in deze paradijselijke ex-kerk? Na een kwartiertje pauze is de hoofdact van de avond, de letterlijk grootste naam op de poster: EXTINCE. Peter Kops alias Extince is een stoere, wijze en grappige veertiger met aangeboren taalafwijking in elke zin. Zijn Brabantse G is de lijm van zijn grammaticale plaksels. Op de dj-tafel achter hem staan drie flesjes spraakwater klaar voor als hij niet meer uit zijn woorden komt. Een mooi meisje trotseert zijn afbeeldingsverbod door van heel dichtbij foto’s met turboflits te maken. Koppie-koppie maakt knipogend een foeigebaar, maar even later krijgen de klandestiene paparazzi vooraan een watertraktatie. Extince doet een paar oude hits als Grootheidswaan en recent werk als Repper-De-Klep. Zijn ding zit zo relaxed en slim in elkaar dat heel Paradiso meemompelt met zijn beweegbare instanthitjes. Jeugdvriend Skate the Great wordt erbij gehaald en doet een snelle Engelse rap, de taal waarin ze ooit samen waren begonnen. Lang, lang gelee... Het is een belangrijke avond voor de Nederrap. Veel coryfeeen maken hun opwachting op deze prijsuitreiking aan het publiek. En de optredens worden steeds beter naarmate de avond inzet. Ze rijpen als een slok goeie oude wijn die je over je tong laat glijden en daarna doorslikt. Maar daarna is het weg. Gezien: Double Talk / Zaterdag 26 januari 2008 / Paradiso Foto’s en tekst: Jilles van Dam