Cd-recensie: Grand Wazoo - Zooology

Amsterdamse avonturiers scoren punten met elektronisch doorspekte jazz en sterke composities

Tekst: Jasper van Bochove, ,

Grand Wazoo laat op haar derde plaat een mix van moderne jazz (ook wel nu-jazz genoemd) en elektronica horen. Het gezelschap doet een flink beroep op de open mind van de muzikale diepzeeduiker maar zorgt wel dat deze met een aantal pareltjes weer boven water komt.

Amsterdamse avonturiers scoren punten met elektronisch doorspekte jazz en sterke composities

Grand Wazoo werd in het voorjaar van 2003 opgericht in Amsterdam en bestaat uit Milan Mes (trompet), Franke van de Molen (saxofoons), Sven Hamerpagt (gitaar), Anne-Jan van Rijn (live-electronica), Gideon Ferrero (basgitaar) en Niek Woesthuis (drums). Na een tweetal albums in 2004 en 2006 waarop het accent steeds meer verschoof van analoge jazzfunk naar elektronica, moet het derde album Zooology deze twee werelden in balans gaan brengen. Dat de band beïnvloed is door wijlen genie Frank Zappa is niet alleen in de muzikale aanpak te horen. Ook de bandnaam (een album van de grootmeester) en de titels op dit album spreken boekdelen. Wat dacht je van titels als Guacomole Queen, Pansexual Roto Plooker (hoe verzin je het!) en de directe verwijzing Plastic People. Net als bijna het hele album The Grand Wazoo van Zappa is ook de band Grand Wazoo instrumentaal. Genoeg intro, luisteren! Het eerste nummer van Zooology begint meteen met een elektronische openingsbeat om daarna over te gaan in vrij traditionele jazz. Tot het pregnante fusion geluid van de gitaar van Sven Hamerpagt je doet beseffen dat Grand Wazoo toch echt geen gebaande jazzpaden bewandelt. Dat blijkt uit het tweede nummer Stevie, dat in zijn thema’s en arrangement sterk doet denken aan gitaarexperimentalist Scott Rockenfield en zijn Tribal Tech formatie. Guacamole Queen is een nummer dat zelfs een King Crimson-achtige sfeer ademt, met stuwende, repeterende gitaarriffs en aan het eind van het nummer razende blaaspartijen. Pansexual Roto Plooker kent een mooie opbouw met een mooi intro waar de saxofoon van Franke van de Molen een belangrijke sfeermaker is. De soms subtiele synthi-partijen en elektronische geluiden in de nummers zijn van absolute meerwaarde. Ondanks deze invloeden en aankleding blijft jazz de basis van de muziek van Grand Wazoo. Ook is het duidelijk dat het de band niet alleen om muzikale experimenteerdrift te doen is. Nummers als bijvoorbeeld Total Criminalisation en Suite Abdul zijn sterke composities met mooie thema’s waarin experiment en melodie compositorisch in balans zijn. De conclusie is dat het album Zooology laat zich beluisteren als een duik in een tropische zee; vol kleuren, vormen, verschillen tussen warm en koud en onverwachte ontmoetingen. En net zoals je als duiker pas onder water gaat als je de noodzakelijke kleding en materialen mee hebt, zo vraagt Zooology om enige muzikale bagage voordat je deze cd opzet. Degene die avontuurlijk is ingesteld houdt er een geweldig album aan over dat enkele pareltjes bevat. Cd: Grand Wazoo - Zooology Recensie: Jasper van Bochove