De indrukwekkende reputatie van Machinefabriek, alias Rutger Zuydervelt, heeft ook België bereikt en dus werd hij gevraagd door De Portables om deze bijzondere Popgrondeditie te openen. Zoals gebruikelijk improviseert Zuydervelt vanavond ter plekke een geluidsstuk aan elkaar. Het meegebrachte instrumentarium, een lapsteel en een tafel vol effectpedalen, is hetzelfde als tijdens het Amsterdamse optreden in het Bimhuis in oktober. Toch rolt daar ook nu weer een unieke en op zichzelf staande compositie uit. Het half uur durende optreden is een spannende drone die in drie stukken wordt opgebouwd. Fluitende bastonen met veel lucht vallen in patronen over elkaar heen tijdens het eerste deel. Nadat dat subtiel is afgebouwd volgt een alles verpletterende drone, gecreëerd door de lapsteel te bewerken met strijkstok, e-bow en een schuurspons. In het laatste deel gaat de drone langzaam over in euforisch klinkende dissonanten. Tijdens dat laatste stuk komen de mannen van De Portables het podium op om mee te improviseren. Feedback uit gitaren vult langzaam de zware tonen van Machinefabriek aan, terwijl uit drums en elektronica steeds meer ritmische elementen worden toegevoegd. Een bloedstollend stuk muziek dat verrassend goed klinkt voor een improvisatie van twee acts die nog nooit samen hebben gespeeld. De unieke samenwerking bevat ook voldoende van het geluid van beiden om door te kunnen gaan voor zowel het vierde deel van de set van Machinefabriek als het eerste nummer van de set van De Portables. Wanneer Zuydervelt het podium heeft verlaten en De Portables daadwerkelijk begint zijn er voor het eerst deze avond liedelementen te bespeuren. De Vlaamse indiepioniers laten een collage horen van elementen uit de verschillende muzikale hoeken waarin ze reeds actief zijn geweest. De indierock van de band ontaardt in postrockerupties of dansbare electro, ondersteund door mooie visuals. Vooral de nummers van het aanstaande album Topless is More overtuigen en doen reikhalzend uitzien naar de nieuwe plaat van deze band die zichzelf al meer dan tien jaar voortdurend opnieuw uitvindt. Als tijdens de prachtig uitgesponnen afsluiter een van de bandleden tijdens het zingen in de lach schiet wordt evenwel duidelijk waarom De Portables zo’n goed bewaard geheim is gebleven. De band komt er openlijk voor uit zichzelf niet te serieus te nemen, maar de vraag is of dat een passende keuze is. Lullige aankondigingen, liedtitels als Vegetarian Barbecue en het voortdurende (ook midden in nummers) doorwisselen van instrumenten leveren natuurlijk de nodige hilariteit op in de zaal en vormen een fijn contrast met het podiumgedrag van veel jonge bands die zichzelf veel te serieus nemen. Maar als je als band muzikaal tot zoveel moois in staat bent en dan toch de zorgvuldig opgebouwde spanning in je set voortdurend op deze wijze afbreekt, dan doe je jezelf misschien simpelweg tekort. En dat is zonde, want zo mooi als alles vanavond in De Brakke Grond samenvalt zijn Vlaams-Nederlandse onderonsjes waarschijnlijk nog nooit geweest. Gezien: Popgrond met Machinefabriek en De Portables, De Brakke Grond 18 februari 2008. Recensie: Rens van den Boogaard Fotografie: Wieke Bonnier