“We begonnen eens een bandje in Amsterdam en noemden ons Caesar. Van 1994 tot 2006 was het geweldig. Met spijt in ons hart voelen we nu, na diep nadenken, dat het voorbij is.” Met deze zin begint de afscheidsbrief die zaterdag de wereld in werd gezonden. Met de albums Clean, No Rest for the Alonely, Leaving Sparks, Caesar en de profetische verzamelaar Before My Band Explodes wist de Amsterdamse band een flinke fanschare te verzamelen. Caesar bracht als eerste band een album uit bij platenlabel Excelsior, speelde meermaals op alle grote festivals, won een Zilveren Harp en maakte een plaat met Nirvana producer Steve Albini. De band stopt na 14 jaar, maar niet voordat nog één keer Melkweg wordt platgespeeld. “Zo’n bandcarrière zul je maar één keer in je leven doorlopen, maar je hebt een begin en nu is het einde gekomen”, aldus zanger Roald van Oosten Eind 2007 vroeg tijdelijk bandlid Marien Dorleijn of Caesar nog eens op zou willen treden voor zijn 30e verjaardag. Marit, Sem en Roald kwamen weer bij elkaar voor de noodzakelijke repetities. Er kwamen goede gevoelens uit voort, maar de vraag wat het nu op moest leveren werd vermeden. Rond de kerst besloot het trio samen wat te gaan eten. Roald bleek de enige die een doorstart van Caesar wel zag zitten. “Ik was best een beetje teleurgesteld. Tijdens de repetities bleek de machine nog te werken, maar de koppen stonden niet meer dezelfde kant op. Dan is het duidelijk en moet je stoppen. We zijn immers al die jaren geïnspireerd en kritisch met Caesar bezig geweest. Daar ben ik ook nog het meest trots op.” Roald heeft nu vrede met het besluit: “De afscheidsbrief is de deur uit, het is goed zo. Nu ben ik bovenal trots op wat we hebben bereikt. We gaan nog één keer knallen en dan is het klaar.” Drummer Marit de Loos en bassist Sem Bakker staan naar eigen zeggen volledig achter de inhoud van de brief. Beiden geven aan de vanzelfsprekende toewijding van de eerste tien jaar te missen. “Toen we begonnen gaven we alle drie onvoorwaardelijk prioriteit aan Caesar, dat blijkt nu door vele omstandigheden niet meer mogelijk”, aldus Marit. Beiden zijn ook bang dat de noodzakelijke vooruitgang en spanning bij een doorstart wel eens achter zouden kunnen blijven. Of zoals Roald in de brief zegt: “die vanzelfsprekendheid hield, ik zou bijna zeggen ‘vanzelfsprekend’ op.” En nu? Een zwart gat? De bandleden kunnen het zich niet voorstellen. Sem is vader geworden, speelde enige tijd in een nieuwe band Alpaca en ziet zich dit jaar nog wel een soloplaat uitbrengen. Marit wisselt tegenwoordig de drumcredits bij Scram C Baby af met Henk Jonkers en hoopt ook na release van de nieuwe Solex-plaat Liesbeth live bij te mogen staan. Roald componeert en musiceert bij de Leidse theatergroep Veenfabriek en is bezig met een tweede Ghost Trucker plaat. Het project dat op de nieuwe plaat “overigens best alleen uit mijzelf zou kunnen bestaan. Ik zit even in een minder-is-meer-fase”, lacht Roald. 3 april speelt Caesar nog éénmaal in de Melkweg. Het trio heeft er zin in, al zal het volgens Marit ook wel een emotionele bijeenkomst worden. Roald ziet het al voor zich: “Het wordt heel puur, met z’n drieën nog één keer lekker knallen; met veel vrienden en collega’s er een spetterend einde van maken.” De details zijn nog niet bekend, maar waarschijnlijk zullen naast Caesar op deze avond bevriende en beïnvloede bands acte de présence geven. “En dan is het klaar. Caesar is dan klaar, maar niet verslagen. In tegendeel”, stelt Sem.