Na een periode van shows met alleen je akoestisch gitaar sta je nu op een dance festival met een live band muziek te maken met de nadruk op het elektronische geluid. Hoe is dat verschil? Dat is een wereld van verschil. Letterlijk. De singer-songwriterwereld is een heel andere wereld dan die van bands en dance, hoewel de laatste twee werelden nog meer samen voorkomen denk ik. Ik heb nooit alleen maar singer-songwriter willen zijn. Met alle respect, maar singer-songwriter zijn is al snel saai, al die lieve luisterende serieuze mensen nippend van hun kopje thee op zondagmiddag. Ik hou juist heel erg van het opzwepende en dampende wat bands kunnen hebben. Toch vind ik de bandwereld ook wel weer eendimensionaal. Dan moet je ineens weer heel erg cool en rock zijn voordat je ergens bent. Ik hoop dat ik met mijn band iets kan overbruggen en daarmee de hokjesgeest wat losser kan maken, net zoals de brug tussen live organische muziek en het gebruik van elektronica dat doet. Dat is geen gemakkelijke missie overigens. Voor mij persoonlijk is het echt een mijlpaal om nu met deze band te spelen. De bandleden zijn allemaal best sterke persoonlijkheden. Iedereen verschilt onderling best van elkaar, maar dat maakt het juist zo interessant vind ik. Interessant voor mij, als afgestudeerd psychologe, maar ook voor het publiek om naar te kijken. Al zeg ik het zelf, het is een hele bijzondere band! Ik denk dat wij daarom een toevoeging zijn voor ADE. Het meeste dat daar staat zijn toch dj's, of echt dance, misschien een beetje electro. Maar er is weinig cross-over te vinden op ADE. Sommige mensen vragen aan mij: jij, op ADE? Nou, ja dus. En het past precies. Over verschil gesproken, je hebt heel veel diverse dingen gedaan, op Oerol gestaan, maar ook in Tros muziek café. Zelfs optredens in Berlijn en Londen en met zangeres Z-star en Keziah Jones. Vond je alles even leuk en wat was voor jou het meest bijzonder? Het waren stuk voor stuk bijzondere en interessante ervaringen. De optredens in London vond ik wel echt een hoogtepunt. Dat was voor mij een hele nieuwe wereld die ik betrad. Engeland is toch het land waar muziek een echt belangrijke industrie is en waar dé grote namen vandaan komen. Ik bedoel, daar is Radiohead wat hier bij ons Spinvis is! Dat merk je ook in de mentaliteit ten opzichte van muziek, die is daar heel anders. Serieuzer en energieker. Dat zie je ook aan Z-star. Sinds ons optreden spreek ik haar nog wel eens, ze heeft zo'n innemende en bijzondere persoonlijkheid. Daarnaast is zij enorm gedreven, dat komt volgens mij doordat ze uit Engelend komt. Ik vind het leuk haar te volgen en te zien hoe zij haar weg gaat in Engeland. Je debuutalbum Two Ways Of Running is bijzonder goed ontvangen door media en is vooral geprezen om de originaliteit en de mix tussen elektronisch en akoestisch. Hoe is dit album tot stand gekomen en waarom die mix? Vooral toen ik als singer-songwriter speelde was ik erg zoekende. Zoekend naar meer, naar iets eigens. Naar een sound in plaats van alleen liedjes zo goed mogelijk spelen en met een mooie stem zingen. Wie zit daar nou op te wachten? Sound heeft me altijd geïnteresseerd, hoewel ikzelf geen computernerd ben. Ik vroeg me altijd af waarom die wereld zo afgesloten is. Er gebeuren echt te gekke dingen in die scène, maar met popmuziek heeft het niks te maken. Sterker nog, daar halen de soundnerds eigenlijk hun neus voor op. Waarom eigenlijk? Dat vind ik dan heel interessant om over na te denken. In die periode van zoeken ontmoette ik Anka Wolbert. Zij is een enorm goede songwriter, haar nummers zijn ijzersterk met hele mooie teksten die rechtstreeks bij je binnen komen. So, I was impressed! We besloten een keer voor de lol een nummer te remixen van mij. Al snel kwam Pieter Nooten er ook bij. Die jongen is echt een genie op het gebied van compositie en het gebruik van geluiden en samples. Het werd een steeds ambitieuzer plan en toen heb ik Anka gevraagd of ze officieel mijn producer wilde worden. Pieter bleef betrokken en werkte ook mee aan het album. Met zijn drieën hebben we alles opgenomen en ingespeeld. Ik heb wel zelf alle nummers geschreven. Je hebt je eigen label I-rain records opgezet, waar ook je eigen album op is uitgebracht. Hoe gaat het daarmee? Het label is vooral ontstaan uit enthousiasme en pragmatisme. Toen ik met Anka en Pieter aan het werk was, lieten zij steeds meer materiaal van zichzelf horen. We bedachten dat daar gemakkelijk drie albums uit voort konden komen. Het zou goed zou zijn om die albums als brand te presenteren omdat we alleidrie uiteindelijk aan elkaar gelinkt zijn. Op die manier hebben we als label echt een sound, de I-Rain sound! De naam I-Rain bestond trouwens al eerder. Ik heb ooit met Anka onder die naam een performance gegeven. Omdat Anka en Pieter door hun 4AD verleden al een grote en internationale fanbase hadden, konden we ons snel een plaats verwerven op de onlinemarkt. Ik denk niet dat fysieke distributie nog veel toekomst heeft. Het is een log apparaat waarbij je met heel veel moeite eigenlijk weinig publiek bereikt, zeker in Nederland. De onlinemarkt is heel interessant met veel meer toekomstmogelijkheden en bereik. Wat kunnen we van Sophie Zeyl gaan verwachten in de toekomst? Vroeger had ik veel meer een idee waar ik naartoe werkte. Ik had een soort uitgestippelde lijn met chronologische gebeurtenissen. Inmiddels ben ik erachter dat het zo niet werkt. Het is meer go with the flow, en dat is eigenlijk veel leuker! Op dit moment wil ik zoveel mogelijk spelen, spelen, spelen! Ik ben ontzettend blij met mijn band, we zijn echt aan het groeien muzikaal en als groep. Het is gezellig met de jongens hoor, hoewel ze ook wel lastig zijn, haha. Ik moet de hele tijd voor ze koken en ze zeuren maar steeds dat er te weinig meisjes bij optredens zijn. De volgende plaat wordt met deze band, en zal dus ook meer een bandsound krijgen. Misschien wel onder een andere naam dan Sophie Zeyl. Ook lijkt het me erg interessant om duetten op te nemen met een aantal mannelijke zangers. Er zijn een heleboel goede mannelijke zangers in Nederland. Ik heb wel wat ideeen in mijn hoofd. Laat ik maar geen namen noemen, dat komt allemaal nog wel. De combi van een mannen- en een vrouwenstem kan soms echt iets magisch hebben. Meestal staat echter de man wel op de voorgrond en jengelt een vrouw op de achtergrond wat mee, andersom hoor je dat veel minder. Sophie Zey& El is vrijdag 19 oktober om 21.00 te zien in SugarFactory tijdens het Amsterdam Dance Event. Interview: Sanne de Koning