Dylan in het Nederlands

Nederlandse artiesten zingen vertaalde liedjes in Paradiso

Tekst: Rens van den Boogaard Foto's: Brechtje Keulen, ,

De auteurs Henkes en Bindervoet presenteerden donderdag 8 november trots de vertaalde liedteksten van Bob Dylan uit de periode 1974-2002. En dat niet in een zaaltje met een toespraak van de uitgever en wat champagne, maar in een volle Paradiso met Nederlandse artiesten die de vertaalde liedteksten ten gehore brachten.

Nederlandse artiesten zingen vertaalde liedjes in Paradiso

De auteurs Henkes en Bindervoet vertaalden eerder al het complete oeuvre van The Beatles naar het Nederlands en pasten diezelfde handeling toe op het vroegere werk van Bob Dylan (1962-1973). De opvolger van dat boek kon uiteraard niet uitblijven en dus presenteerden de heren donderdag 8 november trots de liedteksten van Bob Dylan uit de periode 1974-2002. En dat niet in een zaaltje met een toespraak van de uitgever en wat champagne, maar in een volle Paradiso met Nederlandse artiesten die de vertaalde liedteksten ten gehore brachten. Het publiek was gemiddeld ruim boven de veertig, maar de grootste verrassingen uit het bataljon artiesten haalden die gemiddelde leeftijd nog een beetje omlaag. Het moet een lastige vraag zijn geweest voor de optredende artiesten: welk liedje uit de latere periode van Bob Dylan zou je in de Paradiso in het Nederlands willen zingen? Logischerwijs hadden nummers van de platen Desire en Blood on the Tracks (respectievelijk het meest verkochte en meest gewaardeerde album uit de genoemde periode van Dylan) de meeste voorkeur. Ook werd er flink wat gesmokkeld om mooie liedjes uit de eerdere periode van Dylan te kunnen vertolken. Grote afwezigen leken op voorhand de vertalingen van Dylan's liedjes uit jaren '80, waarin hij het geloof had ontdekt. Maar waar Rick de Leeuw, Erik van Muiswinkel en Jan Eilander hun vingers natuurlijk niet gingen branden aan die periode was daar gelukkig nog Lucretia, die swingende en opzwepende gospel-achtige feestjes van die nummers wist te maken. Hoopvol werd Voor Altijd Jong meegezongen door het overwegend oudere publiek, dat regelmatig lyrische aanmoedigingen liet horen wanneer er een doorleefde Dylan-interpretatie ten tonele werd gebracht. Die ovaties ontstonden opvallend vaak wanneer het een optreden van een van de jongere artiesten betrof, die tussen alle gearriveerde zangers respect afdwongen met inlevende uitvoeringen van het werk van de oude meester. Roosbeef was even grappig als eigenzinnig en Charlie Dee wist evenveel kracht als breekbaarheid in haar vertolkingen te leggen. Hoogtepunt van de avond was Maurits Westerik's vertolking van Vroeger Of Later. Ontdaan keek hij de zaal in bij de ovatie die hem ten deel viel, maar snel en bescheiden verwijderde hij zich weer van het podium. Dat had Freek de Jonge overigens ook beter gedaan, maar die meende totaal misplaatst af te moeten sluiten met zijn eigen one day fly Leven Na De Dood. Klein smetje op een plezierige avond. Gezien: boekpresentatie Henkes en Bindervoet: Bob Dylan, Liedteksten 1974-2002. Paradiso, 8 november 2007. Nederlandstalige uitvoeringen van Dylan's liedjes door o.a. Bob Fosko, Charlie Dee, Erik van Muiswinkel, Freek de Jonge, Henk Hofstede, Jan Eilander, Lucretia van der Vloot, Maurits Westerik (GEM), Rick de Leeuw en Roosbeef Recensie: Rens van den Boogaard Fotografie: Brechtje Keulen