Het heeft de gemoederen flink beziggehouden de laatste weken. Zou er nou wel of geen hardcorefeest plaatsvinden in de Amsterdamse Westergasfabriek? Rocco Veenboer van Awakenings beweerde van wel, en dat terwijl met de Westergasfabriek afgesproken was dat een hardcore event niet de bedoeling was. Cyndium, organisator van het bewuste feest beloofde het cultuurpark dat er andere stijlen gedraaid zouden worden. Zaterdag 12 mei was de Gashouder het toneel van Pandemonium. Zou ‘Rocco’s heilige Gashouder onteerd’ worden, zoals een bezoeker van Partyflock grappend opmerkte? 3VOOR12 speelt rijdende rechter en nam een kijkje in de Gashouder.

Volgens Patrick Salvini van Cyndium heeft het gedoe rond zijn feest een negatief effect gehad op de kaartverkoop. De Gashouder is dan ook lang niet uitverkocht, wat opgelost is door het podium een stuk de zaal in te bouwen. “Er is toch twijfel over het feest ontstaan bij sommige mensen”, zegt Salvini aan het begin van de avond. “Ons publiek weet heel goed waar het aan toe is. Wij doen geen hardcore of speedcore, wij doen early rave en oldschool. We hebben bovendien een ouder publiek. Je zult zien, op Pandemonium heerst geen agressieve sfeer.”

Twijfel is er in elk geval niet bij het publiek dat wél gekomen is. Er is weinig discussie over het doel van de avond. Zelfs als om half twaalf nog Underworlds Born Slippy klinkt, wordt er al voorzichtig gehakt. Een enkeling probeert de dj van dienst vast op te jutten naar een straffer tempo en een hoger volume. Vanavond staat maar één dans op het programma: het is hakken of stilstaan.

Toch wordt er tot een uur of twee niet echt hard gebeukt. “Er zijn te weinig harde bassen”, zegt een bezoeker in Australian op de vraag waarom vrijwel niemand danst. Hij twijfelt er niet aan of dat nog goed zal komen, later op de avond. “Voor mij gaat het alleen om het hakken”, zegt hij. De eerste dj’s draaien afwisselend, niet erg hard, inderdaad veel oude rave. Naarmate de avond op gang komt, neemt het volume en het tempo natuurlijk wel toe. Van het gebekvecht over muzikale substijlen is op de dansvloer weinig te merken. Veel bezoekers noemen Pandemonium zonder aarzelen een hardcorefeest, sommigen gebruiken early rave en oldschool hardcore in één adem. De meeste bezoekers gaan vrijwel alleen naar hardcorefeesten.

Het lijkt haast wel een juridisch steekspel, en dat is het door alle ophef natuurlijk ook geworden. Er is immers contractueel vastgelegd wat wel en niet mag. Maar uiteindelijk gaat het natuurlijk niet om de muziek. Een techno-dj als Oscar Mulero draait op Awakening wat volume betreft niet fundamenteel zachter dan Nosferatu op Pandemonium. Gaat het echt om het aantal beats per minuut? Het gaat om de vraag welk publiek je wel en niet in je zaal wilt hebben. Het publiek van Pandemonium is honderd procent hardcore. Oldschool, in felgekleurd trainingspak.

Dan dat andere bezwaar van Veenboer. Volgens hem is het onmogelijk om een fatsoenlijke productie neer te zetten voor een eendaags feest in de Gashouder. Was Pandemonium een matige productie? De hoge standaard van Awakenings wordt bij lange na niet gehaald. De lichtshow is statisch, er wordt weinig gebruik gemaakt van lasers, en alleen in het traditionele groen. Is dat een ramp? Niet echt, al is het maar omdat zelfs een lege Gashouder nog een uitstraling van formaat heeft. Pandemonium scoort geen bonuspunten met een gelikte lichtshow en spectaculair vuurwerk, maar een sfeerloze aangelegenheid is het zeker niet. Twee opmerkingen nog: de toiletten zijn ondanks twee euro kosten bij de de ingang smerig en het ontbreken van een sigarettenverkoop is veel bezoekers een doorn in het oog.

Was Pandemonium de grootste nachtmerrie die de Westergasfabriek binnen kon halen? Niet echt. Gabbers zijn er in overvloed, maar grimmig is het niet. Trouwe bezoeker Joost (29) uit Goes bevestigt ongevraagd een deel van het verhaal van Salvini. Hij bezoekt al hardcorefeesten sinds 1996 en prijst de sfeer van Pandemonium: “Ik voel me hier meer thuis dan bijvoorbeeld op Masters of Hardcore. Daar zie je veel Lonsdale jongeren die er allemaal hetzelfde uitzien. Die ouderwetse Aussies geven veel meer kleur, dat geeft meteen een heel andere sfeer. Mensen komen hier echt om te feesten.” Ook de muzikale afwisseling spreekt hem aan: “Het is soms wat rustiger, dan weer harder. De hardcore wordt afgewisseld met early rave en house.”

Ook bezoekster Zinzi (21) uit Amsterdam begint spontaan een betoog voor Pandemonium. “Ik vind het een fantastisch feest,” zegt ze. “Geen nazi’s, relaxte sfeer. Dat mag ook wel eens opgeschreven worden.” Ze zijn niet de enigen die er zo over denken, en dat is te merken op de dansvloer. De sfeer in de Gashouder is over het algemeen vriendelijk en open. Aussies zijn er weliswaar in overvloed, Lonsdalejongeren met kisten en geruite bloezen zijn er vrijwel niet. En daar zit kennelijk toch een essentieel verschil. Volgens organisator Salvini is het feest zonder problemen verlopen, het hoofd security van de avond bevestigt dat.

Blijft uiteindelijk de slotvraag over. Heeft de Westergasfabriek zich nu om de tuin laten leiden of niet? Directeur Liesbeth Jansen van de Westergasfabriek kan er voorlopig nog geen antwoord op geven. Zij wacht eerst rustig de evaluatie af. Verschillende externe experts hebben de productie, de muziek en het publiek bestudeerd. "Het experiment is achteraf toch vrij lastig", geeft ze toe. De muziek is nu als criterium gebruikt, terwijl het in feite om het publiek te doen was. "Maar ja, je publiek kun je weer minder goed sturen als organisator." Mocht ook uit de eigen evaluatie naar voren komen dat Pandemonium wel degelijk een hardcorefeest was, dan zal de Westergasfabriek zich besodemieterd voelen, zegt Jansen, ook al is de avond ordelijk verlopen. "We hebben duidelijke afspraken  gemaakt."