Vanaf openingsnummers Spoonman en Outshined is het gelijk duidelijk: Chris Cornell staat niet zozeer in de Melkweg om zijn nieuwe soloplaat te promoten als wel om het publiek op een Best Of sessie van zijn muzikale carrière te trakteren. Bezoekers worden eerst opgewarmd met hits van Soundgarden, Audioslave en zelfs Temple Of The Dog voordat het solomateriaal van de Amerikaanse zanger aan bod komt. Wat vanaf de eerste toon die Cornell aanslaat pijnlijk duidelijk wordt is dat zijn fenomenale stembanden niet meer in topconditie zijn. De man met misschien wel het mooiste stemgeluid in de rockwereld is slecht bij stem en klinkt, zelfs voor zijn doen, schor en hees. Met de grootste moeite worden de hoge uithalen in Jesus Christ Pose nèt gehaald, maar veel vaker kiest de zanger ervoor hoge noten wat lager in te zetten. Pas als het halverwege de show tijd is voor een akoestisch intermezzo en Cornell niet meer over een hele band heen hoeft te schreeuwen keert de magie van vroeger even terug. Slechts ondersteunt door zijn eigen gitaarspel laat de zanger horen nog steeds over een magisch mooie stem te beschikken. Het publiek hangt aan Cornell's lippen bij de wonderschone uitvoeringen van Seasons en Can't Change Me en zelfs de matige nieuwe nummers Killing Birds en Scar On The Sky worden enthousiast ontvangen. Het handvol nieuwe nummers dat even later versterkt ten gehore wordt gebracht kan het publiek, geheel terecht, niet boeien. De nieuwe plaat van Cornell, Carry On, is dan ook een aanfluiting. De abominabele verzameling ongeïnspireerde rockclichés doen denken aan Bryan Adams en dat is voor de laatste nog een belediging ook. Over die belachelijke cover van Michael Jackson's Billie Jean zullen we het maar niet eens hebben. Het is een raadsel hoe iemand na een geweldige plaat als Cornell's eersteling Euphoria Morning het voor elkaar krijgt zo'n monsterlijk gedrocht te produceren als Carry On. Niet alleen muzikaal, maar ook persoonlijk vlak lijkt Cornell een ware transformatie te hebben ondergaan. Waar hij in 1999 nog volledig in zichzelf gekeerd op het podium van Paradiso stond en vrijwel geen woord met het publiek wisselde is de zanger nu juist heel sociaal. Hij babbelt tussen de nummers door honderduit, deelt hier en daar een handtekening uit en pakt cadeautjes van het publiek aan. Als hoogtepunt van zijn sociale uiting krijgt vrijwel de gehele voorste rij persoonlijk een aai over het hoofd. "I'm usually so far away from the audience, I never get to do that anymore", grapt de zanger hierover. Het gros van het publiek krijgt van Chris Cornell precies waar het op gehoopt had: nog een keer de beste nummers uit zijn carrière. De bezoekers die gekomen waren om vooral Cornell's oudere solowerk te horen en te genieten van zijn prachtige stem gaan wat minder tevreden naar huis. Daar helpt geen aai over de bol aan. Gezien: Chris Cornell Melkweg, 22 mei 2007 De nieuwe cd van Chris Cornell, Carry On, ligt vanaf 28 mei in de platenzaak.