De Amsterdamse band Goesting is opgericht in 2003. Het begon met drie vrienden die onder het genot van alcoholische versnaperingen over muziek en het beginnen van een band zaten te filosoferen in een bruine Amsterdamse kroeg. Het gedroomde begin voor een melancholieke folkband. De drie bewuste heren, Daniël van Leersum, Arno Hooijboer en Ewoud Kieft, hadden met respectievelijk drums, contrabas en akoestische gitaar, gezamenlijke wortels in een folkrockband, en wilden een extra dimensie aan deze muziek toevoegen. Deze extra dimensie bleek Paul ´Violen Paultje´ Crucq te heten. In 2006 is de band aangevuld met electrisch gitarist Thomas ´De Geit´ Geijtenbeek, die voor de rockelementen in de muziek zorgt. Uit ´De Tiengemeten Sessies´ blijkt dat Goesting exact de gewenste sfeer neer weet te zetten. De stem van Ewoud Kieft heeft een voortdurende quasi-trieste ondertoon die uiterst geschikt is voor het zingen van teksten als ´Growing old with you just goes too fast´ en ´My body wears like a shabby dress´. De vioollijnen van Violen Paultje zijn hierop een vloeiende aanvulling; er wordt knap gebruik gemaakt van dubbele melodielijnen. Hoewel de contrabas duidelijk de zwaarte bepaalt, is het voornamelijk de viool die in de traditie van de pure folk de boventoon voert. Het gebruik van veel dissonanten is belangrijk in het bepalen van de nostalgische folksfeer, maar omdat Goesting dit in sommige nummers in het extreme doortrekt zal het voor sommigen bij vlagen overkomen als vals. De tweede stem is niet altijd even zuiver en enigszins onvast, maar omdat ook dit bijdraagt aan de sfeerbepaling is het niet per definitie storend. Ook de teksten stroken met de muzikale begeleiding: er worden nogal wat filosofische onderwerpen aangesneden, en die zijn niet allemaal even vrolijk: mededelingen als ´No one here is gonna give an answer´ en ´Your face just looks like yesterday´s dish´ zijn niet geschikt om in hoerastemming gezongen te worden. Gelukkig is het niet een en al zwaarmoedige overpeinzing die te horen is op ´De Tiengemeten Sessies´. De folk stoelt op oude Schotse en Ierse tradities, maar ook invloeden van de Balkan zijn te horen. Bovendien zijn de jaren zestig nog niet heel lang geleden, wat blijkt uit de Bob Dylan-achtige akoestische gitaar en zang en zelfs country-ritmes. Sommige nummers zijn uitgesproken vrolijk en neigen naar rock´n´roll, en zelfs de overgang van couplet naar refrein kan een omslag van zwaarmoedig naar verlossend uitdrukken. Opvallend is dat Ewoud Kieft zijn stem met de afwisselendheid van het album meebeweegt, van zwaar naar licht en van triest naar vrolijk. Goesting weet zich met ´De Tiengemeten Sessies´ te presenteren als een volwassen band met een volkomen eigen stijl. ´De Tiengemeten Sessies´ is af, klaar en compleet. De grijpende zwaarmoedigheid moet je kunnen hebben, maar het album als geheel is een plaatje dat feilloos klopt. Goesting weet wat het wil en zet dat ook neer. ´De Tiengemeten Sessies´ is knap gecomponeerd en geproduceerd, maar bovenal een mooi en sterk album. De presentatie van ´De Tiengemeten Sessies´ zal dinsdag 27 maart plaatsvinden in de kleine zaal van Paradiso.