Funk anno 2007? Pardon? En dan ook nog eens groovy, uitdagend en spannend? Een mix van jonkies in strakke spijkerbroeken en All Stars en de oudere garde die daar gezamenlijk op uit hun dak gaan? Dat moet toch haast een grap zijn. Of tenminste een illusie. Maar nee, niets van dit, want over illusies gaat het hier niet. Wel over 7 december 2007. Over café Bitterzoet in Amsterdam. En over de band Lefties Soul Connection op het podium. De avond stond in het teken van de presentatie van de nieuwste clip van de band, gemaakt bij hun aanstekelijke track 'Fais Do Do'. Deze animatievideo in collagestijl, geregisseerd door de jongens van Two Things, laat de bandleden zien terwijl ze worden achternagezeten door een gemaskerd persoon. Met alle fatale gevolgen van dien. Het nummer zelf is opzwepend en klinkt als typische old school funk, overigens zonder vocalen. Omdat het publiek zo enthousiast op de beelden reageerde,werd de clip nog een keer vertoond. Vooruit. Maar hier en daar werd er iemand toch ongeduldig. Want het was natuurlijk vooral de band die zij kwamen zien. Gelukkig was het een klein halfuurtje later zover. Daar stonden ze, de mannen van Lefties Soul Connection. En ze gingen meteen hard. Geen tijd verspillen aan praatjes, maar gewoon meteen rechttoe rechtaan funken als een gek. Binnen twee minuten werden de eerste zweetdruppels zichtbaar, binnen vijf minuten waren de T-shirts al nat, en niet alleen die van de bandleden. De bezoekers voorin leken een beetje schuchter en onwennig - misschien wat overweldigd door de professionaliteit en bezieling op het podium - maar vanaf het midden dreunde en kreunde de zaal mee met elke beat van de band. Het geluid van Lefties Soul Connection, gebaseerd op funk, hiphop en zo nu en dan een elektrische gitaar, is agressief en rauw, maar ook melodieus en origineel. Het nummer 'Sling Shot Pt. 2' verenigt al deze elementen en was daarom een goede keus om de avond mee te openen. Dat Lefties Soul Connection als band heeft gekozen voor een democratische aanpak werd geïllustreerd door 'Organ Donor'. Deze compositie, die gebaseerd is op dramatische klanken van het orgel, biedt evenwel ruimte aan percussie in de vorm van drums en een verrassende overlapping door slagen op een koebel. Over dit laatste instrument gesproken: het gebruik hiervan werd steeds frequenter naarmate het einde van de show naderde en mondde uiteindelijk uit in een daverend koebelduet tussen zanger Onno Smit en gitarist Paul Willemse. Hier lieten de mannen zien dat ze al een ruime tijd met elkaar bekend zijn en elkaar inmiddels door en door kennen. Er is slechts één verbeterpuntje. Dit verslag zou niet compleet zijn zonder. Het klinkt misschien vreemd, maar in alle enthousiasme kan de band tekort schieten in de aandacht naar het publiek toe. Af en toe voelde het optreden namelijk aan als een jamsessie, een oefenruimte waarin mooie dingen worden gecreëerd, maar waarin dingen af en toe eentonig worden. Deze ééntonigheid kwam bij dit optreden voor in de vorm van een beat die veel te lang werd herhaald of samenspel dat zo introvert was dat ze door de bezoekers niet te vatten was. Net een 'inside joke' die voor de buitenstaander onbegrijpelijk is. En het publiek mag bij een optreden nooit een buitenstaander mag worden. Deze opmerking daargelaten was 7 december 2007 een zeer geslaagd avondje zweten. Lefties Soul Connection bewees in ieder geval letterlijk en figuurlijk dat funk nog steeds springlevend is. Gezien: Lefties Soul Connection Bitterzoet, 7 december 2007 Tekst: Ruzan Tsjobanjan Fotografie: Anouck Wolf