De voorstelling Mon Bouillon is de eerste die acteurs Eddie B. Whar en Kees van Vooren zonder hun gezelschap Orkater, en zonder medespeler Beppe Costa maken. In de rij van muzikale voorstellingen mag deze zeker niet ontbreken. Het duo zit in een keukentje, en besluit vanavond een bouillonnetje te koken. Het wordt een muzikaal-theatrale soep met humor en enthousiasme als belangrijkste ingrediënten. Eddie en Kees begeleiden hun eigen nummers op gitaar, basgitaar en lapsteel, en doen dat meer dan verdienstelijk. Ook het decor speelt mee: de vuilnisbak kleppert mee op de maat, de opscheplepels aan de muur tikken heen en weer en plotseling vliegen er twee sneetjes brood uit de broodrooster. Er komen nummers uit verschillende genres voorbij, van Franse chanson tot bluesrock. Kees laat horen dat hij ook een behoorlijk doorleefde stem kan hebben, soms klinkt het alsof hij al jaren op dieet van whisky en sigaren leeft. In de bluesy nummers komt de muzikaliteit van Eddie en Kees het beste naar voren, en dat komt onder meer door de melodieuze samenzang. Het publiek swingt mee op de bankjes. Mon Bouillon is een originele voorstelling vol humor die steeds weer verrassend is. Goed bedacht is de scène waarin muziek wordt afgespeeld en Eddie en Kees keukenkastjes, waar muziekinstrumenten in blijken te zitten, openen en sluiten op de melodie. Ook de projecties en filmfragmenten die op de keukenmuur geprojecteerd worden zijn leuk gevonden. De voorstelling is een indrukwekkende mix van theater, film en muziek. Het gevoel voor humor en de bevlogenheid van de acteurs maakt Mon Bouillon tot een succes. Zoals de kok in één van de filmfragmenten al zei: “Het is de toon die de bouillon maakt.” Van een heel ander genre is de voorstelling Stratemaker Op Zee. In de jaren ’70 was de Stratemaker-Op-Zee-show op televisie, ruim 30 jaar later worden de liedjes van toen in een circustent op de Parade uitgevoerd. Oude nummers van Willem Wilmink en Hans Dorrestein zijn door Michiel Flamman en Simon Gitsels van de band Solo van een nieuw jasje voorzien. Flamman is er vanavond niet bij. Zijn plaats wordt ingenomen door Tjeerd Bomhoff (Voicst). Deze zingt de liedjes samen met Roos Rebergen (Roosbeef) en Maurits Westerik (GEM). “Het is heel leuk en het rijmt ook nog!” riep Roos Rebergen eerder op de avond om mensen naar de voorstelling te lokken. Het drietal zingt, onder begeleiding van een uitgebreide band, liedjes over kinderproblemen met een hoog poep- en piesgehalte. Het publiek tikt met de voetjes, knikt met hoofdjes en schatert om de grapjes. De ouders die de nummers uit hun eigen jeugd kennen vaak nog harder dan hun kinderen. Succes is met dit repertoire gegarandeerd, en ook aan de band zal het niet liggen. Vooral saxofoon en bas zijn erg goed in deze show. Toch knelt het nieuwe jasje af en toe. Het is jammer dat van de drie zangers eigenlijk alleen Maurits Westerik enthousiasme en plezier uitstraalt. Hij blijkt in staat zijn GEM-stem af te zetten en lijkt ook in het theater goed op zijn plek. Misschien is het nog wat onwennigheid, het is tenslotte pas de tweede dag dat Stratemaker Op Zee in deze opstelling speelt. Het oogt allemaal geconcentreerd, maar dat gaat helaas ten koste van de spontaniteit. Laatste voorstelling op het 3VOOR12/Amsterdamprogramma is Koud Meisje, van theatergroep Orkater. De grote tent is afgeladen. Orkater heeft de afgelopen jaren een goede naam opgebouwd, en op die reputatie komt een hoop publiek af. De groep voldoet ruimschoots aan de verwachtingen. Er wordt een prachtige voorstelling neergezet, met vertwijfeling, onzekerheid en de beperkingen van het lichaam als hoofdthema’s. Muzikale begeleiding komt van twee kanten: in de linkerhoek van het podium staat een gitariste, in de rechterhoek een drummer die ook bas speelt. Het drumwerk is van hoog niveau en speelt goed in op de stemming van de acteurs. Ook de geluidseffecten die de muzikanten met gitaar en basgitaar produceren zijn erg goed geplaatst. Ze slaan en vegen over de snaren, en geven zo nu en dan een ijselijke, echoënde schreeuw in de microfoon. Ook acteur Paul van der Laan zingt af en toe een paar regels. Hoewel de voorstelling niet hangt op de muziek, is de muziek hier niet slechts begeleiding, maar echt een aanvulling op het theater. De muziek tilt de voorstelling nog net iets boven het pure theater niveau uit. De Parade heeft niet alleen op theater-, maar ook op muziekgebied veel te bieden. Er zijn voorstellingen met bijna alleen maar muziek te zien, voorstellingen die drijven op muziek, en voorstellingen die een prachtige versmelting van muziek en theater laten zien. De Parade staat nog tot en met 19 augustus in het Martin Luther Kingpark in Amsterdam. Mon Bouillon, Stratemaker Op Zee en Koud Meisje Gezien: De Parade, 13 augustus 2007