Mondo Leone is de voorstelling van Leon Verdonschot en Leon Giesen. Zij brengen een aantal odes aan hun helden waarvan een aantal uit de muziek afkomstig zijn. Zij worden daarbij ondersteund door simpelweg een microfoon, beeldscherm en de gitaar van Leon Giesen. Leon Giesen en Leon Verdonschot – we noemen ze voor het gemak even Leon G. en Leon V. - hebben twee dingen gemeen; ze komen uit Limburg en zijn kaal. Daarmee houdt de vergelijking wel zo’n beetje op, want de heren zijn nogal verschillend van karakter. Dat komt duidelijk tot uiting in de odes aan hun helden. Leon G. heeft als held de veel te jong gestorven zanger van de hardrockband Thin Lizzy, Phil Lynott. Leon gebruikt beelden op een groot scherm uit de jeugd van de rocker Phil en laat een interview zien met zijn moeder. Zij vertelt dat Thin Lizzy aan het begin van haar carrière ooit het voorprogramma verzorgde van de op dat moment zeer populaire rockband Slade. Het publiek wilde alleen maar Slade zien en schold de band en de negroïde Phil Lynott uit voor alles wat mooi en lelijk was. Het gejoel verstomde snel toen de band begon te spelen en na een paar nummers was iedereen in de ban van deze talentvolle band. Vol trots vertelt de moeder dat Phil zeker “the greatest rocker in the world” was. En wie weet dat nou beter dan zijn eigen moeder? Leon besluit zijn ode door een nummer van Thin Lizzy met hart en ziel mee te spelen op zijn gitaar. De liefde en bewondering voor Pil Lynott straalt er duidelijk van af en verraadt zijn melancholische en romantische inslag. Leon V. is een heel ander type als zijn naamgenoot. Hij komt erg nuchter en relativerend over en is bovendien gezegend met enorm droge humor. Hij vertelt een hilarisch verhaal over zijn jeugdheld, de Amerikaanse rocker Rick Springfield. Springfield was jarenlang een rolmodel voor Leon en snapte waar het over ging in het leven. Aangezien Rick Springfield nooit in Nederland optrad toog Leon met een vriend naar Milwaukee in de V.S. om zijn bewonderde held met eigen ogen te kunnen zien optreden. Eenmaal daar aangekomen bleek Rick maar liefst vijf dagen op te treden in een casino op een anoniem industrieterrein even buiten de stad. Het casino zat vol met bijna uitsluitend huisvrouwen, van het slag dat altijd bij Jerry Springer in het publiek zit, compleet met buttons en T-shirts van Rick Springfield. Een praatje met één van deze vrouwen leverde op dat Rick in Amerika eigenlijk vooral populair was door zijn optreden als Dr. Noah Drake in de serie General Hospital. De foto met Rick met tal van vrouwen om zijn nek spreekt boekdelen en verklaart de verwarring bij Leon over wat hij nou van zijn jeugdheld moest denken. De twee Leons hebben duidelijk een verschillende stijl en een verschillend karakter. Maar beiden zijn sterk door hun eerlijkheid en kwetsbaarheid als zij vertellen wat hun jeugdhelden zo bijzonder maakt. De vorm van theater die Mondo Leone brengt is sober en zonder opsmuk en is juist door dat het gaat over muziek erg persoonlijk. Muziek is tenslotte emotie. Van een totaal andere orde is de show van De Levende Jukebox. Ook hier staat emotie centraal maar dan toch vooral lachen. Want de show van het verlopen damesduo Helen en Yvonne is erg komisch. Zij zingen in een soort karaokeshow voor vijf euro per stuk verzoeknummers uit het publiek, met een sterke voorkeur voor het levenslied, tranentrekkers en vrolijke meezingers. Alles komt voorbij van Volare tot Een Wilde Orchidee. Helen in glitterjurk doet al sigaretten paffend de presentatie in Amerikaanse stijl en levert tijdens het zingen een heftige en continue strijd om de aandacht van het publiek. Daarbij worden alle middelen ingezet, tot rookmachines aan toe. Ondertussen worden er door Yvonne -die de uitstraling heeft van een alcoholiste- T-shirts verkocht. Erg diep gaat de show van De Levende Jukebox niet. Het publiek maalt er niet om want vermaakt zich uitstekend getuige het luidkeelse meezingen van tal van krakers die Helen en Yvonne voordragen. Een geslaagde avond op de Parade met twee optredens die laten zien dat de combinatie van theater en muziek een vruchtbare en boeiende vorm van theater oplevert. Mondo Leone en de Levende Jukebox Gezien: De Parade, 10 augustus 2007