De Deense band Under Byen timmert al een tijdje aan de weg met een zeer eigenzinnige variant op wat voor het gemak maar postrock noemen. In plaats van gitaarmuren zijn er strijkers, klokkenspel en vingerharpjes te horen. Naast veel aandacht voor ritme speelt ook de Deense fluisterende zang, die qua geluid nog het dichtst in de buurt komt van Bjork, een belangrijke rol. Het dit jaar verschenen derde album 'Samme Stof Som Stof' werd net als zijn voorganger in Nederland uitgegeven door de labelbazen van het oer Hollandse Excelsior, die de band zo goed vinden dat ze plek maakten tussen de gitaarbandjes-met-liedjes die ze normaal herbergen. Fijn gevolg van deze Excelsior-release is dat Under Byen tijdens de Europese tour ook enkele zaaltjes in Nederland aandoet. In de bovenzaal van de Paradiso opent de band iets na elven met een intro van angstaanjagende geluidssalvo's die met een strijkstok uit een zngende zaag worden getrokken. De twee (!) drummers hakken er vervolgens regelmatig stevig in met slepende en blikkerig klinkende ritmes die een vreemd contrast bieden met de bijna klassieke stukken waarin cello, viool en piano excelleren. Juist de wisselwerking tussen deze twee kanten van de band blijkt live wondergoed te werken en geeft het concert een grillige soort schoonheid.Contact met het publiek is er niet. In plaats van lichten op de bandleden zijn er mooie patronen in een behang van visuals. De zangeres staat niet pontificaal vooraan maar heeft een hoekje achter op het podium gezocht en kruipt weg bij ieder stukje muziek waar ze geen aandeel in heeft. Alles is in dienst van de muziek bij deze Denen. Met die aanpak houden ze niet iedereen bij de les. Achterin de zaal staan, zoals helaas altijd bij concerten in Nederland, mensen die elkaar kennelijk al jaren niet hebben gezien en de rustige passages van een concert het uitgelezen moment vinden om eens lekker bij te kletsen. Gelukkig laat het overgrote deel van de goedvulde zaal zich wel meeslepen en staan vele mensen, net als de bandleden zelf, met de oogjes dicht stilletjes te genieten. De band is zelfs een beetje beduusd wanneer ze na een sublieme uitvoering van Legesag een lang aanhoudende ovatie krijgen. Na vijf kwartier blijft een toegift achterwege, maar dat had Under Byen ook niet meer nodig om een ijzersterke indruk achter te laten.