Om zeven uur zijn we in het Patronaatcafé. We maken ons op voor een interview met Gaby Damude, in hiphopland beter bekend als DJ Love Supreme. Hij heeft een volle avond georganiseerd met de Parijse hiphopgroep Saïan Supa Crew als middelpunt. De zeskoppige formatie is in 1997 ontstaan uit drie verschillende groepen uit Parijs: Simple Spirit, L’ Explicit Samourai en OFX. De Saïan Supa Crew, vernoemd naar de superwarriors uit de manga Dragonball Z, vormen door hun verschillende achtergronden een bont gezelschap. De leden komen oorspronkelijk uit onder andere Marokko, Nigeria en Guadeloupe. Hiphop, reggae, ragga, soul, jazz en zouk - niets is hun te gek. De Saïan Supa Crew kent geen muzikale grenzen. Het grote publiek bereikten ze in de zomer van 2000 met de hit “Angela”. In 2005 brachten ze hun derde en voorlopig laatste album “Hold up” uit. We hebben besloten om een exclusief stukje te schrijven over de Saïan Supa Crew en de organisator van hun optreden. De overige artiesten zullen een andere keer aan bod moeten komen, over Saïan alleen is al meer te vertellen dan we hier kwijt kunnen. Voor de volledigheid vermelden we nog wel even dat op deze avond onder andere ook DJ’s SP en Hostcomplex en MC Shyrock hun steentje bijdragen, met als extraatje de rapper Pete Philly. En DJ Love Supreme zelf natuurlijk. Het Patronaatcafé ligt naast het poppodium en is een prima plek om even op te warmen. De aanwezigen drinken en eten wat en bereiden zich voor op de avond. Wat die avond ook mag brengen trouwens, want niet iedereen lijkt door te gaan naar het hiphopoptreden. Een buitenlandse cameraploeg maakt z’n entree. Waarschijnlijk komen ze voor de hoofdact van vanavond. Het valt ons op dat er sowieso veel verschillende talen worden gesproken in de kroeg. Maar goed, wij zijn hier maar voor één ding: een goed gesprek met de organisator van de avond, DJ Love Supreme. We willen ons over alle ins en outs van dit event laten informeren. Een lijstje met prangende vragen ligt klaar. Een minpuntje dus als blijkt dat Gaby, die even voorbij komt vliegen, nu geen interview kan geven. Ook een afspraak later op de avond wordt afgezegd; hij moet draaien en dat gaat natuurlijk voor. Gelukkig heeft Love Supreme de volgende middag de tijd om Tjarda telefonisch te woord te staan. Zo zijn we toch nog het één en ander te weten gekomen. Gaby Damude, negenentwintig jaar, is geboren in Canada maar woonde in zijn jeugd in Amsterdam, later in Haarlem en nu weer in de hoofdstad. Als het even kan brengt hij ook tijd door in zijn geboorteland. Hij kwam al in aanraking met hiphop toen de muziek nog vooral op cassettebandjes was te beluisteren. Op die manier is zijn voorliefde voor het maken van mixtapes (tegenwoordig mixcd’s) ontstaan. Nu, tien jaar later, is hij de organisator van het internationale hiphopevent van deze avond. Onder de naam Mindbenders heeft hij in samenwerking met het Patronaat gezorgd voor de aanwezigheid van de Saïan Supa Crew in Haarlem. Gaby heeft gekozen voor Saïan omdat ze passen in zijn visie op hiphop. Hij wil rauwe muziek horen met teksten die ergens over gaan. En dan doelt hij niet op gangsters, dope, pistolen of egotripperij. Muziek moet een positieve boodschap brengen en de Saïan Supa Crew past dubbeldik in dat plaatje. Ook voor de komende weken heeft Gaby het één en ander op de agenda staan. Op 12 maart staat hij in de Melkweg naast twee godfathers van de hiphop; Guru uit New York en MC Solaar uit Marseille. Gaby weet ook zijn weg te vinden in andere muziekstromingen. Op 7 maart draait hij op een soulavond in Paradiso, waar zanger Martin Luther optreedt. Terug naar de avond nu. Even na negen uur gaan we het Patronaat zelf binnen. De sfeer is goed, de zaal is al prettig gevuld. Het in leeftijd gevarieerde publiek danst op de tunes van DJ SP. Zwoele beats rollen door de zaal. Niet op komen dagen zijn de bijbehorende hiphopchicks, zoals we die kennen van MTV. Lange baggy broeken voeren de boventoon, de billen zijn onzichtbaar, décolletés en navels zijn bedekt. Verder zijn er veel vrolijke gasten en weinig gangsta’s. De meesten van deze hiphopfans zou je je pincode nog toevertrouwen. Tegen tien uur begint Shyrock, een van oorsprong Haarlemse MC, de zaal verder op te warmen. En dan komt de hoofdact op: vijf man met microfoons, één DJ achter de draaitafels. Vette beats zwerven over rauwe ritmes. De zes zingen, rappen en bewegen als één geheel. Er is duidelijk serieus gewerkt aan de voorbereiding van dit optreden. Zelfs de zwarte en gele kleding is op elkaar afgestemd. Het publiek is nu al uitbundig. Op het podium zijn verticale lichtbalken geplaatst. Hoewel eenvoudig van opzet, is het effect betoverend. Lichtdruppels lijken van boven naar beneden tussen de groep uit één te spatten. Het contact tussen Saïan en het publiek wordt intenser met ieder nummer. Elke rapper van Saïan heeft een duidelijke eigen stijl. Er wordt gerapt, gezongen en later op de avond is er zelfs human beatbox. Het disconummer "Ring my bell" van Anita Ward wordt mooi nagebootst met uitsluitend keelklanken. Het is een gedurfde act waar wij flink van uit ons dak gaan. Vanaf een roodverlicht en rokerig podium haalt Saïan een “Bboy”en een “Lady” uit het publiek. Saïan geeft instructies en de twee voeren wat hiphopdansjes uit. Leuk, maar wat volgt is beter. Keiharde zware beats versmelten met steeds snellere Franse en Engelstalige raps. Supah! Er volgt weer een goed stukje human beatbox, waar overheen wordt gerapt alsof de beats uit een drummachine komen. Geil! Haarlemmer hiphopper Pete Philly komt erbij op het podium en rapt een aardig stukje mee. Het publiek juicht ook hem toe. Om half elf vindt wat ons betreft het hoogtepunt van de avond plaats. De DJ en een human beatboxer gaan een battle aan die de zaal op z’n kop zet. De twee overtreffen elkaar bij het produceren van hun vette beats en tunes. We geven ze een 10+. Om elf uur verlaten de mannen de zaal. Veel te vroeg, vindt het publiek. Na even wachten komt er één crewmember terug. Hij heeft weer iets nieuws voor ons; met z’n stem maakt hij ritmes en tunes die hij direkt live samplet. Met z’n voet bedient hij een apparaatje waarmee hij loops maakt van z’n eigen klanken. Muzieklagen stapelen zich op tot er een volwaardig stukje hiphop ontstaat. De voltallige formatie komt weer op het podium. Het concert eindigt wat lomper dan het begon. We horen te veel geschreeuw over te zachte beats. Maar de zaal blijft enthousiast. In het laatste halfuurtje komen calypso, reggae, ragga en zelfs rock nog voorbij. Als de Saïan Supa Crew- leden dan ook nog Haarlem uitroepen tot “The craziest town!”, zingt en schreeuwt het publiek als gekken met ze mee. De Saïan Supa Crew ontkomt er niet aan om keer op keer terug te komen op het podium. Wij zijn moe maar voldaan en weten genoeg. We verlaten de dampende zaal en gaan beiden naar huis om onze Saïan demo-cdtjes te beluisteren. SUPAH!