“Een colonne eenmaal in beweging valt niet meer te stoppen”. Het is nog vrij vroeg in de avond als de jolige presentator zonder het te weten de steeds uitzinniger wordende stemming in de Sugar Factory typeert. Elke bezoeker van Accidental Monday lijkt de bedoeling te hebben iets leuks van deze maandagavond te willen maken en dat niets en niemand hen daarin tegen kan houden. Niet dat dat ook maar enigszins zal gebeuren, want de organisator van deze avond, Chiel van Zelst, heeft het woordje ‘leuk’ tot het motto van de avond gebombardeerd. En dat zal men weten ook. Niet alleen op de flyer is dit woord prominent aanwezig, ook bij binnenkomst wordt de bezoeker door een muurcollage aan het woord herinnerd. “Ik gebruik het als geuzennaam.” legt Chiel uit, die in de running is voor het Nachtburgermeesterschap met de slogan ‘Hou het leuk!’. “Het is een veel gebruikt Hollands stopwoord voor iets dat als de moeite waard wordt gezien, maar tegelijkertijd niet heel belangrijk is. Het is een irritant woord wanneer het als compliment is bedoelt, maar mijn uitgangspunt is ook dat je pas iets moet doen als je het leuk vindt om te doen. Want wat leuk is, is belangrijk.” Dat uitgangspunt lijkt op een avond als deze goed te werken. Er valt veel te beleven en te ontdekken. Er hangen op de meest onverwachte plekken mooi uitgelichte schilderijen en foto’s van verschillende kunstenaars, een kampeertent blijkt omgebouwd tot tarot-“illuseum” en helemaal achteraan op het balkon is Radio Free Amsterdam bezig de avond live te streamen. Met de zoete liedjes van het familieduo Genetisch Goed op de achtergrond valt dit alles rustig te bekijken en maak ik praatje met Willem Verburg die aan een enorme muurschildering bezig is. Maar op het moment dat de Franse band de Fatals rond half elf de al goed gevulde ruimte overvalt met aanstekelijk rauwe garage punk is de aandacht voor de rest van de avond definitief gevestigd op het podium. Wat door de avond heen opvalt is dat het aanbod aan muziek enorm varieert van bluegrass (Oops-a-daisies) tot jungle (Major B) en van garage punk tot electro (Gezelschap van de Nacht). Hoe goed de verschillende bandjes ook zijn, er blijft een gevoel hangen dat de Fatals, met hun enorme energie, later op de avond toch beter tot hun recht zouden zijn gekomen. Chiel bestrijdt dit idee met de opmerking dat hij nou juist niet naar een climax toe wil werken: “De hele avond moet interessant zijn. Opbouw interesseert me niet. Deze avond is ook niet bedoelt voor zoiets als de ‘fashionable late’.” Dat verklaart meteen de keuze voor de late programmering van de Zwitserse Heidi Happy, die je met haar intieme liefdesliedjes eerder vroeg op de avond zou verwachten. Toch weet zij zonder moeite de aandacht te trekken van de overvolle zaal. Zal het bij het mannelijk deel vooral komen door haar ontspannen lach en prachtige stem, voor een groot aantal vrouwen was haar relaas over hoe moeilijk het is een vriendschap aan te gaan met de Nederlandse man reden tot luidkeelse bijval. Eerder op de avond mogen de Oops-a-Daisies acte de presence geven. Direct na de Fatals geprogrammeerd kan het contrast niet groter. Waar de Fransen stoïcijns het podium omvormen tot een totale bende, is deze internationale, in Amsterdam residerende vrouwenband een toonbeeld van liefelijkheid. Geheel in stijl gekleed wordt er een mix van honkytonk, bluegrass en rock’n’roll ten gehore gegeven. Een wasbord, ukelele en speelgoedgitaar completeert het beeld: men waant zich even in het Amerika van de jaren vijftig. Met een kwinkslag, dat wel. Zo heeft elk optreden op deze avond wel iets extra’s. Maar wat dat extra’s is, is niet makkelijk te duiden. Voor Chiel zit dat extra’s vooral in de energie die een act uitstraalt: “De must om iets te maken vind ik belangrijker dan het werk zelf. Ik waardeer het altijd erg als iemand de moeite neemt om überhaupt iets te doen. Als diegene het maken an sich belangrijk vindt, en dat kan zoveel zijn als het maken van muziek, het geven van een perfromance of het bakken van brood, dan hebben we een match.” Die match lag deze avond voor een groot deel van het publiek overduidelijk bij het tweede gezamenlijke optreden van zZz en de Jeugd van Tegenwoordig, de twee grote publiekslievelingen van dit moment. En naar verwachting is het optreden wederom een mash-up in woord en daad. Een groot deel van het publiek is zondermeer bereid zich over te geven aan de chaotische gekte van dit vijftal en beantwoordt een goed gemikt biertje van de Jeugd met een regen van halflege plastic bierbekers. Waarop het publiek weer wordt uitgedaagd zich uit te leven in een mosh-pit. Dit hoeft geen tweede keer gezegd te worden: binnen een seconde vliegen de ledematen alle kanten op. Hoe onverstaanbaar de raps ook zijn en hoe rommelig de muziek ook is, dit optreden is toch dé climax van deze avond. Op de opmerking dat hij toch had uitgelegd dat een climax nou juist niet de bedoeling was, verduidelijkt Chiel dat “het komt zoals het komt. Ik werk met wat ik heb en wat op mijn pad komt, en zij kwamen op mijn pad. Als ik morgen een goochelaar met een brandende-hoepel-met-hondjes-act tegen kom dan zou ik die net zo goed programmeren. Nogmaals het gaat om de energie. En die is bij zZz aanwezig. En bij de Jeugd. Ze snapten het ook meteen, zo van: okee, het is op een maandag, 5 euro entree, we gaan er gewoon een leuke avond van maken!” En het moet gezegd, op het moment dat rond half vier ’s ochtends de tl-lichten aanspringen en de laatste klanken van DJ Aardvarck wegsterven, komt het besef dat niet eerder het uitgaan op maandagavond zo leuk is geweest. Dit smaakt naar meer.