In de hal lachen drie oranje dames de toestromende bezoekers toe. Ze dansen in een soort etalage bij de oranje zaal van Michel de Hey. Terwijl de bezoekers de vijf zalen van het RAI-complex instromen, zijn mensen met roze armbandjes al druk in de weer. Net als Awakenings heeft Innercity bezoek van het horeca interventie team (HIT) van de politie. Ze stellen zich in koppels op bij de lockerboxes, gekleed als partygangers. Al om een uur of elf worden er aan de lopende band bezoekers afgevoerd naar een speciale ruimte. Er is nauwelijks aan te ontkomen, en toch werpt de aanwezigheid van het team geen allesoverheersende schaduw over het feest. Wie niet of voorzichtig gebruikt kan een uitstekende avond hebben.
Het feest kan dus rustig op gang komen. Dat gebeurt vooral in de blauwe zaal, die de hele avond geldt als main hall. Opener Victor Coral krijgt zijn publiek al aardig in beweging, bij Fedde Le Grand is de zaal propvol. Dat zal de hele avond zo blijven, bij Erick E en MC Gee, bij Sebastian Ingrosso en zelfs in de kleine uurtjes bij Marnix. Het is tekenend, want in deze zaal is de hele avond geen enkele verrassende beat te horen. De stadiontrance mag dan uit het programma verdwenen zijn, stadiontechno is natuurlijk van hetzelfde laken een pak. Eerlijk is eerlijk: het gaat erin als koek.
Hoe anders is dat aan de overkant van de hal. In de gele zaal wordt het minimale geluid vrijwel de hele avond overstemd door het geluid uit andere zalen. De zaal is misschien wel net zo groot als de blauwe, maar trekt de hele avond hooguit half zoveel mensen. Monica Kruse lacht lief, de liveset van Marc Houle is zondermeer gericht op de dansvloer en Loco Dice durft het aan meer breaks in zijn set te hebben dan harde bassen, maar naar de smaak van het publiek pakken ze kennelijk toch niet genoeg door.
Gezellig én spannend is het vooral in de knusse oranje bovenzaal. Het is niet alleen de kleinste ruimte, door het lage plafond is het ook nog eens snel sfeervol. En er wordt veel lol gemaakt. Als Michel de Hey om een uur of één hand in hand met zijn eeuwige glimlach de draaitafels overneemt, kan er al snel geen kip meer bij. Gelachen wordt er ook als de draadjes van Dexter niet goed blijken te zitten en De Hey tot twee keer toe nog maar een plaatje op moet zetten. Wat hij uiteraard met een brede glimlach doet. In de oranje zaal is ruimte voor subtiliteit, hebben de bezoekers geduld en is een breed spectrum te zien van wat de Nederlandse technoscene momenteel te bieden heeft. Het is tekenend dat Michel de Hey, Aardvarck, Warren Fellow en Dexter allemaal nog achter de draaitafels rondhangen als Shinedoe aan haar klus begint.
Subtiliteit of niet, rond een uur of drie is een flink deel van het publiek er klaar voor om een tandje bij te schakelen. Dan kan uitstekend bij Miss Djax, die haar publiek met een stoïcijnse blik geselt: een snelle, rauwe en vooral keiharde set. Ze moet ook wel, want ze voelt de hete adem van Pet Duo in haar nek. Het echtpaar komt weliswaar uit Brazilië, maar oogt eigenlijk meer Oost-Europees. Dat mag in hun genre gerust als een compliment opgevat worden: hij de Bulgaarse leeuwentemmer, die met een brede grijns om de mond zijn dieren nog een keer flink met zijn zweep tegen de poten slaat. Zij de gewetenloze Joegoslavische kampbeul. En ja, zo klinkt het ook.
Hoogtepunten van de avond intussen zijn de liveset van 2000 and One in de gele zaal en Shinedoe in de oranje. 2000 and One is het pseudoniem van veteraan Dylan Hermelijn, die toch al een topjaar heeft met de terugkeer van zijn label 100% Pure. Als 2000 and One maakt hij subtiele moderne techno, met verwijzingen naar oldschool house. En waar Loco Dice zijn publiek steeds in spanning liet, weet 2000 and One op de juiste momenten tot een climax te komen. Het is vast geen toeval dat het debuutalbum van Shinedoe op datzelfde 100% Pure uitkwam. Shinedoe toont wederom haar neus voor spannende platen, soms minimaal, altijd met een diepe, warme groove.
Rond een uur of zeven trekt het laatste volk huiswaarts en is het tijd voor conclusies. Allereerst maar de positieve: de grote Nederlandse delegatie in het programma heeft vanavond absoluut de show gestolen. Vooral 2000 and One, Michel de Hey, Shinedoe, Erick E en Miss Djax mogen terugkijken op een geslaagde avond. Dan iets minder positief: de balans in het programma pakt in de praktijk toch heel anders uit. Veilige lompe vierkwartsmaten zijn veruit favoriet, de slimmere techno blijkt jammer genoeg alleen te werken in de knusse kleine zaal. Verrassingen waren er dan ook eigenlijk niet op deze Innercity, maar misschien moeten we dat niet verwachten van een feestje in een grote hal als de RAI. Wordt ongetwijfeld volgend jaar vervolgd.
Later deze week komen meerdere Innercity sets online op 3VOOR12. Hou daarvoor onze voorpagina in de gaten.