Monokino is een uniek samenwerkingsproject tussen een Amsterdammer en een Hamburgse van Chinese afkomst. Actief in zowel Duitsland als Nederland, maken ze sfeervolle electromuziek die verrassend genoeg sterk doet denken aan Placebo. Vlak voor hun zegetocht door China vereren George van Wetering en Yu Jin onze STUDIO 3VOOR12/Amsterdam met een concert. Een tour door China, allemachtig! Dat hoor je ook niet vaak. Dat dacht het Duitse televisiestation Arte ook, die een documentaire over de reis gaat maken en het Parool, voor wie Monokino een tourdagboek bij gaat houden. George vertelt ons het hoe en waarom. George over Monokino: "Yu Jin en ik hebben elkaar in Hamburg, Duitsland ontmoet. Ik heb daar iets meer dan een jaar gestudeerd aan de Hochschule für bildende Künste Hamburg tijdens een uitwisselingsproject van de Universiteit van Amsterdam. Monokino bestond al, maar zonder keyboardiste. Ik heb haar via een advertentie leren kennen in een blad voor muzikanten. Monokino bestond toen nog uit meerdere muzikanten, uiteindelijk zijn wij als enigen overgebleven. Al vrij snel daarna moest ik echter terug naar Amsterdam om mijn studie af te ronden en moesten we een andere manier van samenwerken verzinnen. In het begin was deze samenwerking best lastig, de afstand was niet bepaald praktisch, om niet te spreken over de financiele kant van de zaak, van Hamburg naar Amsterdam en terug is niet echt goedkoop. Toen we eenmaal door hadden dat we goed konden samenwerken was de motivatie groot, het was een offer dat we allebei wilden brengen omwille van de band. Sindsdien doen we alles samen, alles gebeurt in overleg met de ander. Samenwerken met iemand in je eigen stad is natuurlijk erg praktisch, maar deze manier van werken is me in de loop van de tijd goed bevallen. We versturen elkaar via internet ideeën en muziekbestanden en werken zo aan nieuwe nummers. Oefenen doen we te weinig samen en vrijwel altijd vlak voor optredens. Wel komen we tussendoor bijeen voor opnames en het maken van samples voor live-optredens. Deze manier van samenwerken heeft ook veel voordelen. We kunnen als het ware in twee steden en twee landen (binnenkort drie als we China meerekenen) werken. Je zit ook niet altijd in dezelfde scene, vorig jaar hebben we veel in Nederland opgetreden, het jaar daarvoor meer in Duitsland. Contacten hebben we dan ook zowel in Nederland als in Duitsland. Onze nieuwe EP komt bijvoorbeeld uit via een Duits label dat weer samenwerkt met een Chinees label. Ik heb nooit veel gehad met de typische bandjescultuur, het wekelijks repeteren in de melody-line en elkaar elke dag zien. Misschien ben ik dus geen echte muzikant of van een ander slag. Yu Jin vindt de samenwerking ook prima gaan op deze manier, hoewel het soms via het internet nogal traag verloopt en je makkelijker misverstanden hebt. Yu Jin hoeft trouwens niet veel te oefenen, zij is muzikaal erg getalenteerd. Hoe onze muziek te typeren? We maken in ieder geval geen electropop ondanks dat we popmuziek maken en elektronische instrumenten gebruiken. Ik denk dat het cynische, breekbare popliedjes zijn die ik maak met af een toe een uitstapje naar meer filmmuziekachtige dingen, een hoop synth en keyboardgeluiden, gitaren. Maar je mag het in principe noemen zoals je wilt." George over China: "Dat China niet voor de hand liggend is, is erg uitdagend en dat is precies de reden dat we er heen gaan. Daarnaast zijn we gevraagd voor een heel groot festival in Peking, het MIDI festival. De organisatie van dit festival heeft ook andere optredens voor ons geregeld in Peking en Shanghai en we doen een aantal shows met bands die we tijdens het Chinapop-festival in de Melkweg hebben leren kennen. Yu Jin komt oorspronkelijk uit Peking, waar zij in China’s eerste vrouwenrockband Cobra speelde. Zij heeft daar dus nog familie, vrienden en connecties in de muzikantenwereld, hetgeen het wel weer makkelijk maakt optredens te regelen bijvoorbeeld. Iemand van TMF zei laatst nog dat je altijd naar China kan gaan als je het niet redt in Nederland. Natuurlijk is niets minder waar. China kent helemaal niet zo'n popcultuur als wij (of Japan) die kennen, dus waar ze het vandaan had weet ik niet....ik neem aan dat men China en Japan op dat gebied over één kam scheert, terwijl het echt niet te vergelijken is. China is 21 keer zo groot als nederland en heeft 1,3 miljard inwoners, maar toch schijnt het ook daar niet makkelijk te zijn voet aa de grond te krijgen als beginnende band. In China heb je bijvoorbeeld nog steeds te maken met een censuur commissie en worden onze nummers momenteel gechecked of ze niet aanstootgevend zijn. Verder laat je de kans om op zo'n festival te spelen niet liggen. De documentaire zal uitgezonden worden op Arte en misschien gaan we proberen hem nog op een documentaire- festival uit te laten zenden. Wij hebben echter geen inbreng in de regie van de film en ik weet niet hoe hij er uiteindelijk uit komt te zien. Het idee komt van een Berlijnse filmmaakster die naar aanleiding van een boek over de Chinese jeugd en rock cultuur contact heeft opgenomen met Yu Jin. Zij had gehoord dat Yu Jin binnnenkort met haar nieuwe band terug zou gaan naar haar geboorteland. Ik vond mezelf in eerste instantie niet bepaald materiaal voor een documentaire, maar daar was zij het niet mee eens en ze is meteen begonnen met filmen tijdens onze eerste opname-sessie voor de EP die alleen in China uitkomt. Zij (de documentairemaakster en haar cameraman) volgen ons tijdens 2 optredens in Nederland volgende week (18 april in Nijmegen en 20 april in Amsterdam) en reizen daarna mee af naar China. De bedoeling is naast Monokino ook het MIDI- festival, mij als ontwetende westerling in het grote land en de jeugd en rockcultuur in China in beeld te brengen." Wil je zelf de generale repetitie meemaken van Monokino voor het Chinese MIDI festival? Dan kun je maar beter naar STUDIO 3VOOR12/Amsterdam komen op 20 april. Dan pik je gelijk de Melomanics mee die vlak voor hun nieuwe album zitten, plus Glameoki voor jouw onbevredigbare behoefte aan vreemdheid. Binnenkort meer daarover....