Het Paradiso-Melkweg Productiehuis ‘bezet’ van 12 t/m 22 oktober Bitterzoet. Dit kleine opkomende poppodiumpje aan de Amsterdamse Spuistraat is tien dagen lang het toneel voor een scala aan interdisciplinaire shows, georganiseerd door het Paradiso-Melkweg Porductiehuis, dat hiermee Amsterdam wil laten zien, dat het de poppodia Paradiso en Melkweg ontstijgt. Talitha Stijnman is één van de drie vaste werknemers bij het Paradiso-Melkweg Productiehuis. “Het Productiehuis staat in wezen los van Paradiso en De Melkweg”, vertelt zij, “De directeuren van de beide poppodia zitten wel in ons bestuur, maar ze hebben geen afnameverplichting van onze producties”. Het Productiehuis verzorgt interdisciplinaire voorstellingen, die vaak met theater te maken hebben. Als er maar iets met muziek gedaan wordt. Hun producties worden door het hele land opgevoerd. Daarbij wordt vooral gezocht naar popzalen. “We willen mensen in het uitgaanscircuit laten zien, dat je niet per sé in een pluche stoel hoeft te zitten om naar het theater te gaan”. Een paar maanden terug kreeg het Productiehuis, ondanks een positief subsidie-advies, toch een kanttekening van de Raad van Cultuur. Ze zouden zich teveel in het theatercircuit bevinden, zonder er veel aan toe te voegen. Stijnman legt uit: “Toen we begonnen, waren theaterprogrammeurs de eersten die onze producties een kans wilden geven, omdat ze op zoek waren naar jong en hip. De popzalen daarentegen keken liever de kat uit de boom. Dit jaar hebben we ons veel meer gericht op die laatste groep”. Het Paradiso-Melkweg Productiehuis wil zich profileren als medium voor interdisciplinaire artiesten. Stijnman: “Een act als Pipslab (die deze week in Bitterzoet optreedt, red.) kan best zijn eigen boontjes doppen, maar wij kunnen wel helpen met geld, repetitieruimte en publiciteit”. In het geval van Pipslab heeft het Productiehuis dus een adviserende rol. Het heeft bijvoorbeeld een nieuwe eindregisseur aangedragen. Bitterzoet is inmiddels heringericht en van buiten behangen met spandoeken, om de heugelijke bezetting te vieren. Stijnman: “Amsterdammers kijken meestal niet verder dan Amsterdam. Zij zien niet dat wij allerlei producties doen in de rest van het land”. De komende tien dagen zullen iedereen, van spoken-word-artiest Jimmy Rage en de voorstelling Tell Sell Delirium tot de rare fratsen van het Pipslab collectief en de broken beats van C-Mon en Kypski, de revue passeren. Dat zal zich in Amsterdam toch niet onopgemerkt voltrekken.