Afgelopen zaterdag was er in de Melkweg, Cinerama en de Sugarfactory, vanaf 11:00 's ochtends, als elke rechtgeaarde popmuzikant nog in zijn bed ligt te stinken, een programma vol workshops, presentaties en optredens, gericht op de aspirant popmuzikant. 3VOOR12/Amsterdam was er natuurlijk ook bij; Jacqueline Reboir, Rianne van der Molen, Gejo Hoogeveen en ikzelf (Erik Verkoyen) maakten een keuze uit het programma en doen hier verslag in woord en beeld (effe naar beneden scrollen) De dag was goed en strak georganiseerd (misschien iets te strak, met te weinig rustpunten) met een mooie vormgeving, een heldere informatieve website. Er was veel informatie, al zal iedereen die toch al veel met het onderwerp bezig is en de beschikking heeft over een internetaansluiting misschien weinig nieuws gehoord hebben. Anticlimax was wel een beetje het live demopanel, vakkundig gepresenteerd door Eric Corton, maar met in het panel zelf een stel nitwits die niks inhoudelijks te zeggen hadden over de demo's, terwijl er genoeg mensen rondliepen met veel meer kennis en ervaring. Het Interface Producersforum In het Interface Producersforum werd een aantal bekende producers (Tjeerd Oosterhuis, Frans Hagenaars, Attie Bauw) ondervraagd door Mark van Schaick van het blad Interface over de stand van zaken op het gebied van audioproductie, de verhouding artiest, A&R-managers, producers en platenmaatschappij. Waarbij de diagnose van één van de producers over de staat van de muziekindustrie op instemming kon rekenen van alle aanwezigen: "een keizerrijk stort in !" Verder opvallend; de unanieme lofzang op het toch redelijk omstreden programma Protools, al jaren de industriestandaard, maar volgens velen geluidstechnisch inferieur aan programma's als Logic, Nuendo en Audition. Nieuw Talent op internet; een vergelijkend warenonderzoek : De digitale revolutie zorgt ook aan de verkoop en distributiekant voor veranderingen. Over muziek online spraken vertegenwoordigers van de websites Ongekend Talent, Fonos, NPI, Legal Download en Talentscout.nl. Dit forum ontaardde enigzins in een verkooppraatje voor de diverse sites en het distributiemodel waarvoor ze gekozen hadden. Onder leiding van Robbert Tilli van het NPI werd het bovendien een gezellig ons-kent-ons herenkransje. Het was leuk om de gezichten er eens bij te zien maar als je meer over het onderwerp wilt weten kun je beter de betreffende sites checken en je abonneren op de nieuwsbrief van easybe.com, makers van de 1-2-3 Music Store. (EV) Demospreekuur. Muzikanten konden zich inschrijven voor het Demo Spreekuur. Ze konden een cd of dvd laten beoordelen door programmeurs, boekers, promotors en A&R managers. Deze zaten achter tafels in de expositieruimte van de Melkweg. Heel toepasselijk hing er werk van popfotograaf Lex van Rossen aan de wanden. Iedereen kreeg tien minuten per afspraak. Strikt in de gaten gehouden door een medewerker, die telkens aangaf dat de tijd om was door op een badmeesterfluitje te blazen. Hup, de volgende muzikant in het diepe…. Ik ben meegelopen met muzikant M. die op zoek was naar een manier om zijn al kant en klaar opgenomen cd uit te brengen. De avond ervoor had hij nog wat artwork op de computer gedaan, om een hoesje voor de cd-r te maken. Het oog wil ook wat. Hij ging o.a. langs bij Vincent Kruger van Stroom om te horen dat het misschien nog te vroeg was voor de stijl (een soort van glamrock met veel electronica). M. wil zelf nog werken aan een live act met zijn band met meer instrumenten dan op de cd. Terwijl we met koptelefoons op zaten te luistern, kon Vincent met behulp van de foto’s van Lex aanwijzen aan wie hij moest denken bij de muziek. Dat waren o.a. Lou Reed en David Bowie. Toen bleek dat de spreekuren niet helemaal volgeboekt waren, heb ik ook een afspraak gemaakt met een paar programmeurs. Daarbij heb ik een aantal cd’s laten luisteren, die me eerder op de dag gegeven waren door deelnemers aan de muzikantendag. En ik had een cd van een bevriende band bij me. Zo kon ik zelf een beetje ervaren wat de deelnemers meemaken. Ik werd overal heel vriendelijk te woord gestaan. De panelleden vinden de muzikantendag heel gezellig en het blijkt niet eens zo vermoeiend te zijn om tien demo’s achter elkaar te beluisteren en van commentaar te voorzien.(JR) Workshop Freestylen: Brainpower & TLM. Tussen alle gitaarbandjes en popballades door is er vandaag ook plaats voor workshops in heel andere genres. Zo vertelt Brainpower het verhaal achter het freestylen. Aangezien de meeste aanwezigen zelf geen hiphop maken of kenners van deze muziekstroming zijn, is het niet zozeer een workshop, maar meer een uitleg van wat freestyling nu eigenlijk is: wat is het verschil tussen een mc en een rapper, wat is freestyle wel of juist niet en hoe maak je het beste je tegenstander af in een battle? Met voorbeelden van dvd en plaatwerk gedraaid door dj TLM komt er in een krap uur een logisch en goedlopend verhaal uit, waarbij Brainpower duidelijk zijn eigen visie geeft. Hij kan namelijk niet vaak genoeg benadrukken dat het belangrijkste van een battle en freestylen het respect voor elkaar is, ondanks dat het imago en enkele gewelddadige voorbeelden de laatste jaren een ander beeld van hiphop hebben gecreëerd. Tot slot is het aan vier vrijwilligers uit het publiek om met een ter plaatse geroepen woord een freestyle van een minuutje te doen. De voorbeelden van Brainpower, zoals het niet in herhaling vallen, jezelf meteen op je plaats zetten met zelfspot en een goede grap, en het rijmen met lettergrepen komen ook hier duidelijk naar voren. Een constatering die ik vooraf niet had kunnen maken. Oftewel: Brainpower heeft met een leuk verhaal gewezen op de complexheid en diversiteit van freestyle, waardoor de aanwezigen een beter inzicht in de materie hebben, en dat is nu precies waar een workshop voor moet zorgen. (GH) Workshop Luchtgitaarspelen. Op voorhand valt te denken: wat moet een muzikant met een wokshop luchtgitaarspelen? Zoals ook tijdens de workshop wordt aangegeven kunnen gitaristen vaak namelijk niet luchtgitaarspelen, terwijl andersom een talent luchtgitaarspelen vaak geen enkele noot op een echte gitaar kan spelen. Toch zijn de tips en uitleg helder: als muzikant moet je niet stijf op het podium gaan staan. De duckwalk, spelen met je tanden, springen met je gitaar en vooral de muziek voelen en dat laten merken door ernstig of boos te kijken laat je publiek weten dat je voor hen (persoonlijk) staat te spelen. Het is gek doen, soms meer acteren dan musiceren, en gek doen kan je helpen over een drempel te stappen en je zelfverzekerder te maken. Zodra je dat bent, maakt het volgens deskundige luchtgitaarspelen Gyuri Vergouw niet heel veel meer uit hoe goed je muziek eigenlijk is. Uitstraling en eventueel een nadrukkelijk uiterlijk volstaan om het te kunnen maken. Hierbij haalt Vergouw als voorbeeld Within Temptation aan: een band die volgens hem niet de beste band van het land is, maar wel de juiste uitstraling heeft. Het is wel typerend dat luchtgitaarspelen het vooral goed doet bij de bekende gitaarsolo van The Eagles’ Hotel California en vooral bij het bekendere (hard)rockwerk. En vanwege de bekendheid van luchtgitaarklassiekers als Whole Lotta Love, Satisfaction en Paranoid wordt het een feest der herkenbaarheid, een soort Heeren van Amstel Live en zodoende alsnog een soort gimmick. (GH) The Case ’s Ochtends werden de band en singer/songwriter uitgekozen, die mee zouden doen aan het nieuwe initiatief "The Case". Voor de muzikantendag konden kandidaten zich opgeven via Ongekend-Talent. De uitverkorenen zouden onder begeleiding van een manager in sneltreinvaart de workshops volgen om aan het eind van de dag het geleerde in praktijk te brengen en een optreden te verzorgen in The Max. Dit onder begeleiding van de band van Anouk. Na afloop zouden de live opgenomen versies te koop aangeboden worden. De band werd Thin Air en ging op stap onder begeleiding van Ton van der Werf (Endewerf Management). De singer/songwriter was Sander Blom. Hij kreeg Jos Kuijsters (Backdrop) toegewezen. Na de benoeming verdween Thin Air snel naar hun eerste workshop. Ik ben ze verder de hele dag helaas niet meer tegengekomen. Sander Blom kwam ik wel enige malen tegen. Zoals bij de workshop "PR als kinderspel", gepresenteerd door het Nationaal Popinstituut. Hier werd zijn biografie onder handen genomen. Later zag ik hem bij de zangworkshop van Linda Bloemhard. Na afloop van het traject vertelde Sander dat hij het meest had geleerd van de zangworkshop. Jos Kuijsters vond dat er weinig tijd was tussen de workshops. Er waren geen pauzes om even bij te komen en tussendoor adviezen te geven. 3FM BuZz zendt op 12 juni tussen 18:00 en 20:00 een verslag uit van "The Case" band. Radio 2 Volgspot zendt op 22 mei tussen 23:00 en 01:00 een verslag uit van "The Case" singer/songwriter.(JR) Remixen met Relax In een van de zalen van Cinecenter worden Llewy en Bart van Relax geïnterviewd door Mark van Schaick, hoofdredacteur van Interface en Slagwerkkrant. Over de nieuwe, net uitgekomen, plaat, maar vooral ter introductie van de Interface Remix wedstrijd. Op de site van Interface staat hun nummer U & Eye in kleine stukjes geknipt, waarnaar de (hobby) remixers van Nederland hun best kunnen doen om er een geheel eigen en vette versie van te maken. Naast het praten over de Remix-wedstrijd en het nummer U & Eye lichten de jongens een tipje van de sluier op als het gaat om geluidstrucjes en het knippen van samples. Bij vlagen interessant, maar uiteindelijk blijkt Relax toch niet een uur lang te kunnen boeien. (RvdM) The Case. Aan de hand van één band en één soloartiest worden alle aspecten van een carrière behandeld. Zo is het aan singer/songwriter Sander Blom om met de vaste band van Anouk een van zijn songs uit te werken. Het lied is niet al te diepgaand, maar het is leuk te zien hoe een band op zoek gaat naar de toon van de song, hoe het samenspel van instrumenten moet zijn en hoe verschillende ideeën worden besproken en uitgeprobeerd. Een simpele vraag als ‘hoe beëindig je het lied; in welke toon en met wat voor inslag?’ blijkt nog een behoorlijke hoofdbreker te kunnen zijn. Uiteindelijk staat het nummer goed, maar is het probleem de zanger zelf. Hij blijkt helaas niet in staat toon te houden, waardoor zijn song alsnog niet goed uit de verf komt. Dat in tegenstelling tot de band, Thin Air, die vandaag zelf een song uitwerkt. De song staat goed, maar echt spannend wil het nergens worden. Er is te weinig variatie. (GH) De Duiveltjes 2005 ‘I sold my soul to the devil….’ De Duiveltjes zijn de jaarlijkse muziekprijzen die op de muzikantendag worden uitgereikt. Interessant omdat enkel muzikanten hebben mogen stemmen. Het Utrechtse Ekko wordt uitgeroepen als beste podium waarvan vooral het eten en de ontvangst wordt geprezen. Winnende muzikanten zijn achtereenvolgens Dennis Aarts (Textures, beste bassist), Peter van Elderen (Peter Pan Speedrock, beste gitarist), Joppe Molenaar (Voicst, beste drummer), Jasper Geluk (The Sheer, beste toetsenist), Simon Akkermans (C-mon & Kypski, beste dj/producer). Trots wordt aangekondigd dat met de beste zanger(es) vorig jaar zelfs de voorpagina van de Telegraaf is gehaald. Jammer dat het Marco Borsato was. Vreemd is het dan ook niet dat dit jaar het duiveltje naar Anouk gaat, die keurig door haar manager wordt opgehaald. Een beetje flauwe winnaar als je bedenkt dat er in het clubcircuit nog meer goede zangers en zangeressen rondlopen (RvdM) Opvallend was, dat ik Joppe Molenaar (Voicst) tegenkwam, toen hij uit de workshop "Hoe stem ik m’n drumstel?" kwam. Ik dacht dat hij een demonstratie had gegeven, maar hij zei dat het echt vreselijk moeilijk is om een drumstel te stemmen. Hij ontving later een Duiveltje voor beste drummer. Zo zie je maar: Ook de beste muzikanten kunnen nog iets bijleren op de Muzikantendag.(JR) Het Demopanel live. Na de Duiveltjes is het tijd voor het demopanel live. De hele dag hebben bandjes professionele mensen laten luisteren naar hun demo en in de grote zaal wordt dat nog eens dunnetjes over gedaan. Daarbij kan de redelijk volle zaal meteen getuige zijn van de geluiden op de demo’s die Eric Corton uit de grote bak grist. Andre Freyssen (voormalig hoofdredacteur MTV), Nanne Adriaans (NCRV Buzz) en Johan Gijsen (Tivoli) zijn de gelukkigen die ten overstaan van een zaal met muzikanten hun meningen mogen spuiten over de plaatjes. Daarbij roept Eric er nog een jongeman uit de zaal bij, die als muzikant zijn mening mag geven. Vooral de slechte geluidskwaliteit van de demo’s valt op en daarnaast het gebrek aan creativiteit. Na twee demo's mengt een vrouw achterin de zaal zich in de discussie met een betoog over het gebrek aan ‘female vocalists’. Eric Corton laat de vrouw in de microfoon vooraan haar zegje doen. Ze heeft zelf wel iets bij zich –jaja-: haar eigen demo. Inmiddels is ze al 15 jaar bezig en nog steeds wil het maar niet lukken. In de zaal zakt inmiddels een aantal mensen door de grond van plaatsvervangende schaamte. Maar Corton is de slechtste niet en draait een nummer. Die valt niet in geheel positieve aarde bij het panel en wederom loopt de vrouw richting microfoon. Ze mag van Eric Corton nog een reactie geven : ‘Heel kort dan’ Een kleine twee seconden later klinkt een grootse, maar helaas niet echt overtuigende, vocale uithaal. Schattig, als het hier zou gaan om een dertienjarige maar boven de 30 wordt het toch een beetje zielig. Uiteindelijk mag de band Juice met de eerste prijs (een ouderwetsche stereoset) naar huis. Het is lastig om in 1 minuut te oordelen over een band, maar deze band liet in ieder geval een origineel geluid horen met een goede zanger (RvdM) Het avondprogramma. ’s avonds is het aan het al redelijk bekende Racoon om de avond met een optreden te openen. Het begint wat slap, want ondanks dat ze goed spelen en aardige songs hebben, wil het maar nergens echt knallen. Het is allemaal net iets te klinisch, maar na het bekende Feel Like Flying komen er aardige songs met leuke wisselingen, waardoor ook de zang beter op zijn plaats valt. Dat energiek niet meteen gek hoeft te zijn, zoals deels bij de workshop luchtgitaarspelen werd gesuggereerd, wordt duidelijk gemaakt door Blues Brother Castro. Kort en bondig knalt de ene na de andere song van het podium, waarbij niemand als een zoutzak op het podium staat. Niks geen fratsen met de gitaren, maar gewoon een explosieve show. Tegelijkertijd is er in de andere zaal plaats voor een heel ander soort muziek. Vanavond is het hip-hop dat daar de klok slaat. Beginnend met Darryl&Dio, twee jonge Amsterdamse jongens die elkaar goed aanvullen. Ze laten een sterke indruk achter, wat even later Typhoon ook doet. Begeleidt door een tweede man en een zangeres weet deze rapper bovendien een wisselwerking met het publiek op te zetten. Het zijn voorbeelden van hoe je muziek maakt en daarbij met je publiek omgaat. Workshops zijn leuk, en de bands van vanavond tonen aan al minstens een stap verder te zijn en staan derhalve terecht al het podium van de Melkweg. (GH)