‘Zweet’, denk je wanneer je zZz-zanger/drummer Björn Ottenheim aan het werk ziet. Speciaal voor hem schijnen Engelssprekenden het woord ‘beefy’ te hebben uitgedokterd. Drummen in de tweemansband is zijn work-out. Niet voor niets is voor het enige memorabele moment in de boekverfilming van Phileine Zegt Sorry dan ook de scène waaronder het nummer Ecstasy van zZz zit geplakt. Het is de scène van de vleselijke lust. Dat zweet druipt er van af op Sound Of zZz. Emmers vol. ‘Cor Steijn’, denk je wanneer je wanneer je zZz-organist Daan Schinkel aan het werk hoort. Speciaal voor hen, die deze Hammond-virtuoos niet kennen, is ook de vergelijking met The Doors voorradig, maar Ray Manzarek klinkt toch een stuk minder gezellig dan de van bruiloften en partijen bekende Steijn. Schinkel bespeelt een gezellig gereformeerd Farfisa-orgel. Samen vormt zZz dus de gouden combinatie ‘sex’ en ‘kerk’. Het geschiedde tijdens het Amsterdam Dance Event in de herfst van 2002. De Melkweg programmeerde destijds wat saaie dj’s, die nog niet doorhadden dat de dance in een neerwaartse spiraal was beland. Vandaar dat velen dan maar van arren moede maar weer de gang naar Paradiso met andere saaie dj’s maakten. Toevallig ontwaarden sommigen in het vuige pakhuis tegenover de brug van de Melkweg nog een Dance Event vlag. Toch maar even gratis binnen kijken dan. Een merkwaardig schouwspel speelde zich daarbinnen af: een tweetal, dat met behulp van slechts drums en orgel de jonge meisjes wèl aan het dansen kregen. Want het swong als de neten. Zweet en Cor Steijn, om precies te zijn. Cor Steijn kenden de meisjes natuurlijk niet, maar ze vonden het wel zo bijzonder dat ze het cool vonden. En dan te bedenken dat zZz sniet eens in het programmaboekje van het Amsterdam Dance Event stond. zZz: Invaller – en meteen ook het hoogtepunt van het festival. Cue naar de zomer van 2005. Eindelijk is daar dan het langverwachte debuutalbum van zZz. Ottenheim heeft inmiddels ettelijke malen bij het overhandigen van zijn demo moeten bezweren dat de bandnaam ‘sexy op zijn Frans’ uit moet worden gesproken, als in ‘jazz’. In de tussentijd stond er nog een Amerikaanse band op met ‘herhaling van zetten’, en kon marketingtechnisch niet meer worden ingehaakt op het succes van mede-duo The White Stripes. Alleen qua kleurstelling refereert het hoesje in rood en zwart nog aan hen. Het Excelsior-label staat weer eens garant als kwaliteitskeurmerk, ook al heeft zZz meer ballen dan de rest van de stal bijelkaar. Producer Henk Jonkers is tot het uiterste gegaan om alle zweetdruppeltjes live ook op de plaat te persen. Ook al resulteert dat in de laatste tracks tot space opera’s. Maar wacht maar eens af tot breeddenkende dj’s als Joost van Bellen of Erol Alkan de tracks House Of Sin of Soul ontdekt hebben. Die vallen toevallig heel makkelijk te mixen met Donna Summer (tip voor het marketing departement van Excelsior: pers die bootleg!). Het moet toch te denken geven, dat het voor deze prima liveband met een opmerkelijk debuutalbum gemakkelijker is een flinke Amerikaanse toer te boeken, dan een plekje te bemachtigen op Lowlands. Wie denkt hier nou tweedimensionaal? Sound Of zZz is tijdelijk te beluisteren in de Luisterpaal.