Sorry, jouw naam is Corey. Ik was te laat en heb niet alles van je show gezien. Wat ik wel gezien heb was zo, zo mooi. Ik weet nog dat ik hier stond bij de GPNL 2002, en het hele publiek om Ali schreeuwde maar jij ijskoud met de trofee naar huis liep. Achteraf gezien volkomen terecht natuurlijk, jij bent de Nederlandse souldiva. Let alleen op dat je niet te veel gaat lijken op mevrouw Scott uit de VS. Je hebt genoeg kwaliteit om compleet je eigen ding te doen. Op bevrijdingsfestival kom ik langs om je hele show te aanschouwen. Tweede Nederlandse artiest van de avond was Amsterdammer Big Boy Caprice. Ik had afgelopen zondag bij de albumpresentatie van Raymzter al een voorproefje gekregen van zijn kunnen, en dat smaakte naar meer. Helaas kon de man mij tijdens zijn show niet overtuigen. Teveel bekende basloopjes en het leek alsof Big Boy teveel vertrouwde op zijn hoge uithalen om goed te klinken. Het nummer “Ya’ll ain’t ready”, waarop het gitaarwerk de rock-kant op gaat, komt te ruig over en lijkt het publiek te verwarren. Waren ze inderdaad niet “ready” voor, nee. Om ongeveer half twee begint de show van Big Daddy Kane. Al 36 jaar, maar de man uit Brooklyn weet nog steeds een feestje te bouwen. Het voormalig Playgirl model komt gehuld in een soort pyjama het podium op en doet zijn ding. Kane is goed bij stem, maar weet de tijd goed te rekken. Eerst worden allerlei mensen het podium opgeroepen die hij wil bedanken, of jarig zijn, of…whatever. Een paar tracks verder begint de DJ met het draaien van overleden hiphop artiesten. Weer zijn tien minuten van de show gevuld. Dan wil Kane weten of Amsterdam de old school wel kent, en probeert dit te testen door nummers te draaien van onder andere Eric B and Rakim. Allemaal leuk en aardig, maar wel goedkoop scoren. Fuck it ook, evengoed feest. Gast mag doen wat hij wil…Long live the Kane! Kritische noot voor de organisatie: wat een zootje was het weer bij de deur zeg. Hou alsjeblieft eens op met twee verschillende entreeprijzen op een avond. Want iedereen die naar Big Daddy Kane wil, gaat naar het postkantoor en zegt: ik wil een kaartje voor Big Daddy Kane, en moet dus 18 euro betalen. Achteraf blijkt dat je met een kaartje voor het voorprogramma (7,50 euro) ook de hele avond binnen mag blijven! Gek genoeg mag men met een duur kaartje niet eerder naar binnen om Corey of Big Boy te aanschouwen. De dure kaartjes kunnen niet geruild worden, het resultaat is dus een groep boze mensen voor de deur. Mensen, laat je niet flashen, koop bij Double Talk altijd een goedkoop kaartje en kom voor twaalf uur!