Hiphop stampt over de elektronische gitaarpop bij 13 & God

Schuchtere Duitsers begeleiden flamboyante rapper

Rianne van der Molen en Jasper van Vugt, ,

13 & God. Wie een lezing over ongeluk en een goddelijke rol daarin verwacht was op woensdag aan het verkeerde adres. In de tot popzaal omgebouwde kerk Paradiso was 13 & God een aardige voordeelverpakking van de Amerikaanse rapper Themselves met de Duitse popband The Notwist. Ook al stonden deze laatste aangekondigd als hardcore punkband, het was vooral hiphop wat de klok sloeg.

Schuchtere Duitsers begeleiden flamboyante rapper

Het samenwerkingsverband tussen Themselves en The Notwist is niet bij een studioproject gebleven. In de volle bovenzaal van Paradiso vormen de schuchtere Duitsers een interessant contrast met de flamboyante Doseone, rapper van Themselves. Met zijn half geblondeerde hanekam zonder gel, zijn riem-met-lichtkrant en zijn uitgebreide armgebaren trok hij alle aandacht naar zich toe. De andere bandleden hielden zich bezig met het indrukken van en draaien aan knopjes van verschillende elektronische apparaten. Daarnaast speelden ze gitaar of een nummer mee op drums. Af en toe keken ze schuchter de zaal in. Experimenterende mannetjes, die heren van The Notwist. Dat geldt niet alleen voor een zijproject als 13 & God, maar ook voor hun eigen band. Tijdens hun carrière ontplooide ze zich van een (hardcore) punkband tot een indieband die graag met elektronische apparaatjes in de weer is. Daardoor kreeg de band niet alleen een eigen gezicht, maar ook veel fans. Themselves heeft daarentegen in Nederland nog weinig fans. Weliswaar heeft het drietal hiphoppers al een aantal releases uit op het gerespecteerde Anticon.-label, tot grote bekendheid heeft dat nog niet geleid. Toch draaide de hele show om hun frontman Doseone. Al stond de bassist enthousiast met zijn hoofd te knikken, waarschijnlijk hoorde hij zichzelf beter dan de basklanken die de zaal inkwamen. Daarmee degradeerde Doseone de drie leden van the Notwist tot begeleidingsbandje. Zijn bandleden uit Themselves zijn dat al, maar in dit geval was er wel érg weinig synergy. Dat wil niet zeggen dat het een bloedeloos optreden was. Zeker niet; de liedjes werden goed en enthousiast uitgevoerd, alleen was de sfeer en de gelaagdheid van het album vaak ver te zoeken. De beats knalden flink en er werd tevreden meegeknikt door het publiek. Maar zelden was het resultaat meer dan de som der delen. Als toegift werd het nummer ’ Pick Up The Phone’ van The Notwist gespeeld. Was het een goedmakertje voor de fans die hun band zich in een veel te onderdanige rol geplaatst zagen? Joost mag het weten. Wél was duidelijk dat de samenwerking hier wel slaagde; het nummer transformeerde van Notwist nummer zorgvuldig over in een hiphopversie, zonder de melodie uit het oog te verliezen. Het was jammer dat dat niet eerder werd bereikt; nu bleef er een redelijk goed hiphop optreden over.