Afgelopen weekeinde stond Rudy Trouvé, een van de grootheden uit de Vlaamse muziekscene (bekend van oa dEUS, Dead Man Ray, Kiss My Jazz, the Love Substitutes en ga zo maar door) in Vlaams cultuurhuis de Brakke Grond. Hij voorzag daar de muziektheatervoorstelling Lev, van Braakland/Zhe building over de uitvinder van de theremin, live van muziek samen met Geert Waegeman. Zaterdagmiddag lieten we hem wat plaatjes uit Amsterdam en omgeving horen; Voicst – Whatever you want from live Trouvé: “ Komt me niet bekend voor. Het kan uit de jaren 80 komen , ofwel van nu zijn. Ook jaren 90 zou kunnen.” 3voor12: “Het is Voicst. Op dit moment toch redelijk hot in Nederland. Vrijwel overal uitgeroepen tot beste Nederlandse plaat van het jaar.” Trouvé: “ Het deed me qua geluid in het begin erg denken aan jaren tachtig bands als Husker Dü en Green on Red. Dat ik het nog niet ken zou kunnen komen door de timing van de platenfirma. Soms komt een plaat op zo´n moment uit dat hij totaal wordt onder gesneeuwd, of misschien is hij in België nog niet uit.” Solbakken – Love interest Trouvé: “ Ik zag de hoes net al. Je had me al eerder over Solbakken verteld. Wist niet dat ze nog bezig waren (leden van Solbakken speelden voorheen in LUL, red.). LUL ken ik en vind ik erg goed. Het heeft een bepaald geluid zoals ook This Heat eind jaren 70 dat had. De zanger klinkt ook een beetje als Charles Hayward (zanger/drummer van This Heat, red.). Ik heb LUL vroeger nog wel gezien in de Democrazy en heb laatst nog een cd van hun gekocht met daarop een aantal ep’s. Wat me trouwens opviel toen ik de CD luisterde was dat de muziek van LUL niet alleen veel gemeen heeft met Big Black en This Heat, maar dat het qua constructie ook veel op heavy metal, zoals Iron Maiden en Slayer lijkt. Er is trouwens een erg leuk boek van de Amerikaan Chuck Eddy verschenen over de geschiedenis van de heavy metal waar LUL ook in voorkomt. Bauer – Starting a war on dolphins Trouvé (begint te glimlachen): ‘Zeer charmant. Ik herken het wel… Is dit niet Bauer? Heb ze een aantal jaar geleden op de Nachten gezien en was er erg van gecharmeerd.’ 3voor12: ‘Het is de nieuwe band van de ex-drummer van Bettie Serveert. Ze hebben onlangs nog een kleine tournee gedaan in België, onder andere een Amsterdam Calling-avond in de AB in Brussel, ze kregen de kleine zaal toen maar half gevuld. Er was hooguit een man of 150. Zijn ze niet echt bekend in België?’ Trouvé: ‘Voor mijn gevoel eigenlijk wel. Wat raar dat er maar zo weinig mensen op af kwamen. Zeker hun eerste plaat sloeg heel erg aan in België.’ 3voor12: ‘Denk je dat Vlamingen sowieso vijf bands uit Amsterdam kennen?’ Trouvé: ‘Ik denk het niet. Ik zou ook niet weten of Bettie Serveert uit Amsterdam komt of ergens anders vandaan. Vijf Nederlandse bands zou moeten lukken, maar ik denk dat je niet moet vragen waar ze precies vandaan komen. 3voor12: ‘Het is wel raar dat ze wel spreken van een Antwerpse en een Gentse scene maar dat je in Nederland die splitsing niet ziet.’ Trouvé: ‘Ik had al in mijn tijd bij dEUS verwacht dat de Antwerpse scene tegen ons zou gaan werken. Dat mensen bij weer een ‘Antwerpse’ CD meteen al cynisch zouden worden omdat het toch waarschijnlijk weer een afsplitsing zou zijn van mensen uit allerlei andere Antwerpse bandjes. Maar dat valt tot nu toe nog erg mee. Ik ben het er mee eens dat wat dEUS deed en doet erg goed is, maar het was opeens alsof dEUS België voor het eerst internationaal op de kaart had gezet. Ik vraag dan vaak of mensen TC Matic, Front 242 en Neon Judgement vergeten zijn. Front 242 stond in hun topdagen in Amerika voor zalen van 5000 man te spelen.’ Caesar – Stellar road Trouvé: ‘Ik herken het niet echt. Is het misschien Club Diana? Die hebben in de studio van Patrick Delabie opgenomen waar wij pas de plaat van de Love Substitutes hebben opgenomen. Patrick heeft ons toen iets van Club Diana laten horen.’ 3voor12: ‘Nee, het is Caesar. Dit komt van hun plaat Leaving Sparks die ze bij Steve Albini hebben opgenomen.’ Trouvé: ‘Raar… Normaal gesproken had ik zeker het drumgeluid wel herkend… Tof! Ik houd wel van dit soort rare momenten. (Het freaky orgelstukje valt in, red.) Dat had het nummer wel nodig, anders zou het wel een heel laid back nummer worden.’ 3voor12: ‘De plaat Cago van Dead Man Ray hebben jullie ook opgenomen met Steve Albini. Hoe was het eigenlijk om met hem te werken?’ Trouvé: ‘Zeer aangenaam. Het was een grote droom van Elko Blyweert (gitarist van DMR, red.) en mij om een keer met hem samen te werken. Ik had van mensen gehoord dat het een nogal nukkig persoon kan zijn, maar het was een zeer vriendelijke en warme man. Heel erg gedreven en perfectionistisch ook. Wouter van Bellen, onze toetsenist en Steve Albini konden uren zitten bomen over welke microfoon er voor welke opname gebruikt zou moeten worden. Het opnameproces van deze plaat verliep heel anders dan bij de andere Dead Man Ray albums. Normaal gesproken maakten we collages op de computer, bleven we knippen en plakken aan de nummers tot ze voor ons gevoel oké waren en gingen er daarna live mee op tour. Omdat Steve Albini principieel zonder computers werkt hebben we eigenlijk eerst nieuwe nummers geschreven en gemaakt die we dan tijdens concerten live gingen uitproberen. Daarna hebben we de CD in Chicago bijna live ingespeeld.’ The Ex – Frenzy Trouvé: ‘Ik wacht nog even tot er wat meer gitaren inkomen. Ik geloof wel dat ik het weet, maar ik weet het nog niet zeker… Ja, het zijn The Ex. Zodra de stem erin kwam herkende ik het direct. Vooral live zijn ze erg goed. Soms word ik ook echt ontroerd als ik ze op het podium bezig zie. Ik heb zelfs letterlijk tranen in mijn ogen gekregen bij één van hun concerten. Dat was bij het concert in de Paradiso ter ere van hun 20-jarig bestaan. Shellac trad die avond ook op, wat toch echt één van mijn favoriete live-bands is en ook die avond waren ze weer erg goed. En toch slaagde The Ex erin om toch nog een stapje beter te zijn. Wat ik mooi vind aan The Ex is dat ze binnen hun eigen geluid nog altijd blijven zoeken. Sonic Youth, één van mijn andere favoriete acts maakt nog wel toffe platen, maar klinken de laatste zes à zeven platen toch vrijwel identiek.’ Het – Ik heb geen zin om op te staan Trouvé: ‘Ah ja, dit is ook in België erg bekend geweest. Het is nu nog steeds erg charmant.’ 3voor12: ‘ Zijn er eigenlijk ook Vlaamse beatgroepen die we zouden moeten kennen?’ Trouvé: The Pebbles natuurlijk, en Ferre Grignard. Het was een zanger uit Antwerpen. Hij is internationaal ook groot geweest met nummers als Ring, ring I’ve got to sing en Drunken Sailor. Spijtig genoeg heeft hij ook zijn eigen ruiten ingegooid. Toen hij in de beroemde Olympia zaal in Parijs moest optreden had hij al zijn vrienden uitgenodigd en had daarmee veel te veel gedronken. Diezelfde vrienden kwamen ’s avonds ook op het podium en het concert verzande in een chaotische jam-sessie zoals ze dat thuis ook zoeden doen, maar nu dus in die grote zaal met zeer veel internationale pers aanwezig. Hij had ook een café in Antwerpen. Mijn ooms kwamen daar geregeld. Zo weet ik ook dat hij zijn nummer eigenlijk in nep engels schreef en vrienden van hem het dan moesten vertalen. Grignard was trouwens tegelijkertijd ook schilder.’ Copark – The art of blowing holes in a heart Trouvé: ‘Is dit Spinvis? Die is ook erg groot in Vlaanderen.’ 3voor12: ‘Nee het is Copark.’ Trouvé: ‘De muziek vind ik mooi, maar de zang kan me niet zo bekoren. Ik ben heel erg kieskeuring wat zang betreft.’ Seedling – Dutch disease Trouvé: ‘ Klinkt aangenaam. Vind de muziek erg charmant, maar die zang kan me weer niet echt bekoren. Ben echt nogal kieskeurig daarin. Heb dat ook met stemmen die mensen om me heen helemaal geweldig vinden, bijvoorbeeld PJ Harvey. Ik heb niets met haar stem. Ik ken dit trouwens niet.’ 3voor12: ‘ Deze groep heet Seedling. John Peel was nogal fan van ze. Heeft ze ook vaak uitgenodigd om een sessie op te nemen. Recentelijk is deze band opgehouden te bestaan. Hun platen werden uitegbracht op het Transformed Dreams label. Een label dat zich heeft gespecialiseerd in het vinden van zeer fijne indie bandje, vaak uit Amsterdam en omstreken. Jij hebt ook een platenlabel, Heavenhotel. Wat was jouw idee daarachter? Trouvé:’ Het idee was om onder een algemene noemer tentoonstellingen te kunnen, muziek uit te brengen, films te maken. Daarom zijn we met een aantal mensen Heavenhotel begonnen. Bijvoorbeeld Elko Blijweert zit daar ook bij, maar wie het eigenlijk allemaal overeind houdt is onze boekhouder. Zakelijk zijn we niet zo sterk.’ Solex – 3 4 12 Trouvé: ‘ Dit klinkt heel tof. Met al die geluiden en samples klinkt die heel erg eigen en uniek. De stem is niet helemaal mijn ding, maar dat is zoals eerder gezegd heel vaak zo. Ik ken het niet overigens’ 3voor12: ‘ Toch is het is een act die op het Matador label heeft gezeten en die in het buitenland toch redelijk wat succes heeft, Solex. Waar denk je dat het aan ligt dat Nederland niet met dit soort acts pronkt en bijvoorbeeld in Vlaanderen aanprijst?’ Trouvé: Vooral de houding de houding van Nederlandse journalisten is heel bizar. Ik hoor vaak hoe bijzonder de muziek uit Vlaanderen niet is, en hoe jammer dat ze het vinden dat er zo weinig goede muziek uit Nederland komt. Het gebrek aan chauvinisme bij Nederlandse journalisten is echt opvallend. Ze vergeten vaak hoe veel goede dingen Nederland heeft. Bijvoorbeeld een Micha Mengelberg is fantastisch! Hij hoort echt top de top van de jazz muziek. En daarnaast komen er nog veel meer dingen uit Nederland die ik geweldig vind. Die eerste plaat van de Urban Dance Squad was super baanbrekend, de albums van Bettie Serveert, maar ook de oudere generatie zoals Boudewijn de Groot luister ik erg graag naar. Veel Vlaamse acts worden hier snel de hemel in geprezen terwijl er ook acts tussen zitten die nu erg geroemd worden, die ik eigenlijk echt helemaal niks vind. Ik zal geen namen noemen, maar sommige acts worden ook in Vlaanderen onder het kopje alternatief geplaatst, terwijl ze daar niet thuis horen, en voor mijn gevoel echt niet goed zijn.’ Kopna Kopna – Like you/ trouble sweet tune Trouvé: ‘ Dit is echt totaal repetetief. Geweldig. Ik hou daar wel van.’ 3voor12: ‘ dit is eigenlijk niet zo’n representatief nummer op de plaat, de rest is veel meer pop. Ik zal ever een ander nummer opzetten, Trouble sweet tune, zodat je een wat beter beeld krijgt van deze band, Kopna Kopna. Je kent ze misschien omdat Tom Pintens van Zita Swoon hun demo heeft geproduceerd.’ Trouvé: “Nee. Ik ken ze niet.’ 3voor12: ‘ In Het is een band die ook heel veel kruisbestuivingen zoekt met oa theater, ze hebben bijvoorbeeld in een voorstelling van Jong Hollandia gespeeld. In Vlaandern lijkt die kruisbestuiving haast vanzelfsprekend. Hoe komt dat? Trouvé: ‘ Ik denk omdat het komt omdat we vaak weten dat we van één project of kunstvorm niet kunnen leven. We zoeken zoveel mogelijk wegen om op een leuke manier inkomsten te krijgen. Iedereen wordt daarin steeds professioneler. Er zijn nu bijvoorbeeld ook veel meer faciliteiten voor de jeugd. Je kunt nu veel makkelijker opnemen en dergelijke en muziek. Veel van mijn generatie Vlaamse muzikanten komen nog uit een live café cultuur waar je ’s avonds voor drank ging spelen. Eind jaren 80, begin jaren negentig liet je een cassette of een cd achter in een café en ging je daar de volgende week spelen. Dat zie je nu bijna niet meer.’ Blues Brother Castro – Flirt Trouvé: ‘ Ik denk dat ik de stem herken, het det me denken aan de muziek uit mid-jaren ’80. Bands als de Fatal Flowers.’ 3voor12: ‘ Ik denk niet dat je de stem herkent. Het is een vrij jonge Amsterdamse groep, genaamd Blues Brother Castro. Ze worden inderdaad ook wel vergeleken met jaren ’80 acts. Vooral de Pixies worden vaak als referentiepunt genoemd. Trouvé: ‘ Het klinkt echt wel als een band die erg goed kan zijn.’ 3voor12: ‘ Ze hebben inderdaad een erg goede live reputatie. Om af te sluiten zou ik je nog je plannen voor de toekomst willen weten.’ Trouvé:’ Er komt in ieder geval nog een plaat van de Love Substitutes aan. Ook komt er een nieuw album van het Rudy Trouvé sextet. Daarnaast komen er nog wat Projecten met oa mensen van DAAU en ga ik 2006 weer muziek maken voor een voorstelling van Braakland/zhe building samen met Mauro. 3voor12: ‘ En schilder je daarnaast ook nog veel?’ Trouvé: ‘ Dat is de laatste tijd wat minder. Puur om de praktische reden dat ik een gebrek aan atelier ruimte heb. Vroeger schilderde ik thuis, maar sinds in een kindje heb gaat dat moeilijk. Ik maak nu overal, op tour en dergelijke kleine tekeningetjes waar ik dan een blow-up van maak. Daardoor veranderd de structuur ook mee. Ik stel die dan weer tentoon in een serie. Thuis opnemen is ook moeilijker geworden door het kind. Vroeger haalden we nog wel een muziek instrumenten naar mijn huiskamer en namen daar muziek op.’