Aangekomen op de plaats van bestemming wordt mij duidelijk dat Sparta in tegenstelling tot mijn idee niet in de kleinere Oude Zaal van de Melkweg speelt, maar in de vrij grote Max. Mijn eerste gedachte is dat het naast een grote, vanavond ook wel eens een redelijk lege zaal zou kunnen zijn. Want zo bekend is de band toch niet? Het blijkt een misrekening van mijn kant. Ondanks dat het niet volledig is uitverkocht, blijkt de zaal zelfs bij het voorprogramma al goed gevuld te zijn. En terecht, want het voorprogramma, de Rotterdamse band Oil, zet een ijzersterke set neer. Strak en met veel overtuiging wordt er gespeeld op het redelijk klein geworden podium. Hoofdact Sparta heeft namelijk al haar drumstel opgebouwd, waardoor dat van Oil daarvoor in het midden van het podium is opgebouwd. Maar wat moet je met een groot podium, als je muziek voor zich kan spreken. Vreemde variaties op bekende recepten, rare veranderingen in stijl en ritme, en een prima samenspel van de band zorgen voor een van de betere Oil optredens. Iets wat van hoofdact Sparta helaas niet valt te zeggen. Was het slecht? Nee, zeker niet. Maar verander de vraag in: was het interessant? Dan moet ik het helaas met nee beantwoorden. Vanaf het begin is het een opsomming van mid-tempo songs, waarbij de oude energieke uithalen van voorloper band At the Drive In met node gemist worden. Slechts bij enkele songs, zoals het soms schreeuwerige Cut Your Ribbon van de eerste cd, weet de band haar saaie vertoning te verlaten en met de nodige portie energie op de proppen te komen. Voornamelijk de duur van het optreden, ruim een uur, is manco aan het zich voortslepende optreden. Er is te weinig variatie en te weinig songs springen er uit. Hoewel de band tegen het einde van de show zich meer op het gemak lijkt te vinden en zich lijkt te realiseren dat de eentonigheid troef wordt. Er wordt een klein beetje meer enthousiasme tegenaan gegooid, maar dat weet het optreden niet te redden. Het is dan simpelweg al te laat, en het einde is uiteindelijk niet veel beter dan het begin. Zeker niet wanneer er toch weer snel naar het mid-tempo songmateriaal wordt teruggegrepen en een toegift niet komt. Misschien wel zoals het hoort: niet het publiek dat standaard om meer roept, maar de band zelf bepaalt of het goed genoeg was om terug te komen en verder te spelen. Iets wat er zodanig vandaag niet in zat.