3voor12 classic: Jeff Buckley live in Nighttown, Rotterdam (1995)

Magisch en sacraal

Robert Lagendijk ,

Eind 1994 verscheen het eerste en tevens laatste album van Jeff Buckley. Kort daarna speelde de Amerikaan met zijn band in februari (1995) in Nighttown, Rotterdam. Programmeur van het podium in die tijd, Harry Hamelink zal de show nooit vergeten. ‘Al was het al vanwege de eindeloze stilte in Hallelujah.’ 3voor12 classic poetst de tapes op en zet de opnames online. Hallelujah!

Vader Tim Buckley - ook singer-songwriter - overleed al in 1975 op 28-jarige leeftijd. Het levensverhaal van zoon Jeff, diens korte carrière en zijn onverwachte dood op jonge leeftijd: het blijft een vreemde geschiedenis.. Voor de grootse wapenfeiten heb je niet meer dan tien zinnen nodig. Jeff Buckley brengt op 28-jarige leeftijd zijn bejubelde cd "Grace" uit. Buckley toert twee jaar met het materiaal van het debuut in de pocket. Buckley kan overal ter wereld spelen  in grote, uitverkochte zalen.  In 1997 wordt het tijd om nieuw materiaal in een studio in Memphis op te nemen. Vlak voordat hij naar de studio vertrekt neemt hij met een vriend nog even een duik in een rivier. Een week later wordt zijn levenloze lichaam gevonden door een wandelende toerist.

Harry Hamelink lepelt moeiteloos de datum van Buckley’s show in Nighttown op: vijfentwintig februari negentienvijfennegentig. Ook de prijs van een kaartje weet hij nog: zeventien gulden vijftig. ‘De plaat was net uit en ik was wel fan. Dat zeg ik echt niet over iedere act die ik boek. Ik doe dit werk sinds 1990 en Buckley in Nighttown staat nog altijd in mijn top vijf. Bij concerten die als legendarisch te boek staan, is de magie vaak na afloop verzonnen. Hier wist je meteen: dit is magisch.’

Wat Hamelink het meest bijbleef na al die jaren, is de lange stilte tijdens het slotnummer Hallelujah. ‘De show was in de grote zaal en was helemaal uitverkocht. Met duizend man kan het behoorlijk rumoerig zijn, maar het was muisstil. Die stilte in Hallelujah leek echt minuten te duren.’

Buckley at die avond in het café van Nighttown. ‘Verder kan ik mij herinneren dat het hectisch was backstage omdat er veel te doen was om Buckley. Maar hij was eigenlijk opvallend toegankelijk.’

"Grace" wordt nogal eens afgedaan als meisjesmuziek. Hamelink: ‘Er waren ook veel meer vrouwen dan mannen in het publiek. Ik denk dat juist dat heeft bijgedragen aan de sacrale sfeer die er die avond heerste.’

Komend weekeinde vindt in Rotterdam de twaalfde editie van Motel Mozaique plaats. Acht keer bood Nighttown / WATT onderdak aan het festival. Inmiddels is de legendarische zaal al weer twee jaar gesloten. Organisator Harry Hamelink moet het dus ook dit jaar doen zonder deze locatie. ‘Ik mis het pand. Het was altijd het ideale onderkomen van het zweterige deel van het programma. En het is doodzonde dat je weet dat de gehele infrastructuur aanwezig is, maar komend weekeinde ongebruikt blijft.’


Setlist:
Lover, You Should've Come Over
So Real
Last Goodbye
Grace
Dream Brother
Mojo Pin
Eternal Life
What Will You Say
Vancouver
Kanga-Roo
(Big Star cover)
If You See Her, Say Hello
(Bob Dylan cover)
Hallelujah

Bezetting:

Zang, Gitaar – Jeff Buckley
Bas – Mick Grandahl
Drums – Matt Johnson
Gitaar – Michael Tighe