Dua Lipa, een complete tienermeisjesdroom
De Brits-Albanische zangeres Dua Lipa is een betoverende verschijning, in een expres te grote trui met glitterende tiara op het hoofd. Er staan slechts twee nummers op haar Spotifypagina, maar vanavond staat ze al met een opvallend complete pop-act in de Vera. Ze opent haar set met de minste van de twee: 'New Love' is een aardige elektro-R&B song, maar behoorlijk middle of the road. Gelukkig neigt de rest van de nummers meer naar die tweede release, die ook vanavond uitstekend uit de verf komt. 'Be The One' heeft een gitaarlijn die sprankelt als prikwijn en aanstekelijk gesyncopeerde vingerknipjes. Een liefdesanthem om je armen zorgeloos bij in de lucht te gooien. (CvW)

Honne mag je op hun blauwe ogen geloven
Als Engelse popjongen kan het anno 2016 geen kwaad als je wat gevoel voor soul hebt, ook als je zo blank bent als 007 en zo blue-eyed als Mick Hucknall. Dat hebben ook James en Andy, twee slungelige gasten die een verdomd goed gevoel voor hits hebben. Hun eerste singletje 'Warm On A Cold Night' bijvoorbeeld, of de recente 3FM Megahit 'Gone Are The Days'. Het zijn lichtvoetige popsongs, met knipogen naar de seventies, maar toch echt van nu. Honne ontleent zijn naam aan het Japanse woord voor 'ware gevoelens', en hoewel die in de liedjes absoluut vertolkt worden, zou je tussen de twee hoofdrolspelers wel wat meer chemie willen zien. Zo gewoontjes als het oogt, zo fonkelt het muzikaal, mede dankzij de sterke ritmesectie. (AdV) 

White is precies wat deze openingsavond nodig heeft
Eurosonic is aan het eind van deze eerste avond wel toe aan een feestje, en het vijftal White uit Glasgow komt precies dat brengen. Een beetje zoals stadgenoot Franz Ferdinand dat tien jaar geleden deed, en dat is niet negatief bedoeld. Als je het zo opzwepend brengt als White in uitstekende nummers als 'Blood' en nieuwe single 'Living Fiction', dan hoeft het ook niet per se heel vernieuwend te zijn. Bovendien klinkt White nergens als een pastiche, ook al hoor je de invloeden duidelijk. Bands als Hot Chip en LCD Soundsystem hoor je terug, een wat rustiger nummer doet – het zal aan deze dagen liggen – zowaar een beetje aan Bowie denken. Bij de snelle afsluiter 'Future Pleasures' heeft de band heel Huis de Beurs aan het dansen. (SH)

HVOB laat Vera voorzichtig dansen
Toen Oostenrijk vorig jaar focusland was op Eurosonic, was er nauwelijks iets fatsoenlijks uit het land te vinden; dit jaar is er alvast HVOB, een elektronisch trio met live drummer. Net als Elektro Guzzi, ook uit Wenen, al is die band nog net wat ‘traditioneler': zij maken house met gitaar, bas en drums. HVOB doet dat met twee leden achter een grote tafel met apparatuur. De dame in het gezelschap zingt zacht hijgend over de gelaagde producties heen. Als The Xx, maar dan meer op de dansvloer gericht. De producties zijn bij vlagen fraai melancholiek duister. (AdV)

SAVEUS haalt alles uit de kast
Een beetje een mysterieuze vogel uit Kopenhagen, hadden we verwacht. Facebookpagina waarop weinig info is te vinden, paar filmpjes op YouTube. En natuurlijk die sterke eerste single 'Levitate Me', die grote-gebaren-indiepop, elektronica, artrock en gospel combineert. Eenmaal op het podium blijkt er weinig geheimzinnigs aan SAVEUS. Omringt door een band op gitaar, synths en drums knalt hij er meteen in met een stuk harde en platte electro. Het nummer daarna wordt juist rustiger opgebouwd rond de machtige stem van SAVEUS (meer dan producer nog een uitstekend zanger). Natuurlijk volgt 'Levitate Me', en dan blijkt dit zo’n showcase van een halfuurtje waarin alles kan: SAVEUS springt het podium af, staat te springen met een gast uit het publiek en staat aan het eind van zijn halfuur met de tranen in zijn ogen. (SH)

Lees hier het hele blog van woensdag