De afgelopen tijd was er langzaam weer wat beweging waar te nemen rond Rats On Rafts. Zo was er het tussendoortje Powder Monkey (straks terug te vinden op de plaat) en stonden er weer wat shows op de agenda. In de Utrechtse zaal EKKO bijvoorbeeld speelde de band onlangs vrijwel alleen maar nieuwe nummers, die opvallend ruw klonken. Rats On Rafts is zeker niet van plan hun geluid strak te trekken. In tegendeel: “We hebben niet alleen alles analoog opgenomen, op tape, maar ook gemixt en gemasterd. Het hoeft niet technisch te zijn, het is wat een mens kan voelen en waarnemen, het voelt oncontroleerbaar. In feite zijn we op zoek geweest naar de juiste mix van studio en live.”
Dat is niet zo gek, want Rats On Rafts staat bekend als een ijzersterke liveband, die bepaalt niet een op een de liedjes van de plaat na stond te spelen. Hun live-uitvoeringen werden steeds langer en langer. “We zijn live steeds meer lange nummers aan elkaar gaan plakken. Al heb ik me voor de plaat wel laten leiden door de lengte van een LP. Ik wil mezelf ook niet vervelen met een veel te lange plaat. Het gaat me vooral om het geluid. Ik ben nu 26, toen ik 14 was begon ik met het verzamelen van vinyl. Ik vond de platen bizar goed klinken in vergelijking met de cd’s. Er gaat nu eenmaal altijd iets verloren bij het overzetten naar digitaal.”
Wie dus elk detail wil horen, zal een plak vinyl aan moeten schaffen. Maar de nieuwe Rats On Rafts komt ook gewoon op Spotify. “Dat zullen we altijd blijven doen. De keuze voor analoog is puur uit liefde, als mensen digitaal willen luisteren, houd ik dat niet tegen. Ik merkte wel dat bijvoorbeeld in het nummer Powder Monkey de grens die we opgezocht hebben in de digitale versie doodgeslagen wordt. Wat we hebben gemaakt klinkt sfeervol en hard.”
Het werk aan de tweede plaat begon eigenlijk al meteen met het uitbrengen van The Moon Is Big. “Sterker nog, de oudste nummers had ik al geschreven voor die plaat uitkwam. Maar dat zijn we gewend, op The Moon Is Big stond het eerste deuntje dat ik ooit schreef. We zijn inmiddels al best lang bij elkaar, sinds 2004. Ja, we hebben weinig output, maar we zijn wel bezig aan een inhaalrace. Het eerste album kostte zeven jaar, het tweede drie. Wie weet komt er op een gegeven moment wel iets binnen een halfjaar.”